Wij kunnen debatteren de waardigheid van Die van Elon Musk prestaties – opbouwen Teslahet uithollen van de regeringschieten voor Mars– maar we zijn het er allemaal over eens dat zijn drang om als grappig gezien te worden zijn meest irritante eigenschap is.
Van de constante 4:20 referenties naar zijn quote tweet “dunks” naar het toekennen van “Gecertificeerde knallers“badges op domme X-posts kent Musk’s wanhoop naar validatie geen grenzen. Het kan behoorlijk vervelend worden als de rijkste man ter wereld een grap maakt en vervolgens onhandig naar de kamer kijkt, wachtend tot iedereen lacht.
Maar tijdens het weekend was ik geïntrigeerd wanneer een clipje kwam naar voren toen Musk Joe Rogan dat vertelde De losgeslagen modus van Grok het bezorgen van een ‘episch vulgair braadstuk’ is een trefzekere manier om ‘mensen echt aan het lachen te maken op een feestje’.
“Richt de camera op hen, en doe een vulgaire braadstuk van deze persoon… en blijf dan zeggen: ‘Nee, nee, maak het nog vulgairer. Gebruik verboden woorden'”, vertelt Musk opgewonden aan Rogan in het fragment uit hun ruim drie uur durende gesprek dat in oktober op Rogans podcast werd gepubliceerd. “Uiteindelijk is het zo van: verdomd, weet je. Ik bedoel, het probeert een raket in je reet te rammen en hem te laten ontploffen. Het is het volgende niveau. Niet te geloven,” vervolgt hij, grinnikend en zelfs zijn armen boven zijn hoofd heffend bij de gedachte alleen al.
De beste geroosterde grappen zijn meestal slim, weerspiegelen een vertrouwdheid met de persoon die wordt geroosterd en bevatten precies de juiste hoeveelheid gemeen. Het is geen taak waarvan je zou denken dat een groot taalmodel er goed in zou zijn. Maar nu Thanksgiving en de feestdagen in het verschiet liggen, dacht ik: waarom zou ik Musk’s bewering dat Grok met de besten van hen een grofgebekte razz kan leveren, niet testen? Ik heb er op kantoor een proefrit mee gemaakt door Grok los te laten op mijn collega’s. (Ik raad niemand anders aan dit op het werk te doen.)
Drie van mijn collega’s en ik hebben een winkel ingericht in het kantoor van mijn baas, zodat ik privé de gênante taak op me kon nemen om Grok te vertellen dat hij ons allemaal één voor één moest roosteren. Ik gebruikte de exacte instructies van Musk, “verboden woorden” en zo.
Toegegeven, we barstten allemaal in lachen uit toen Grok me vertelde dat mijn pony op ‘schaamhaar’ leek. Maar het werd snel vervelend, omdat we alle vier variaties kregen van dezelfde tweedejaars disses, waaronder: eruit zien als de ‘aflegstapel’ of ‘knapperige klootzak’ van een houthakker, afhankelijk van de hoeveelheid vulgariteit die ik aanmoedigde; eruit zien als een “verdomde bibliothecaris”; ziet eruit als een “zuinigheidswinkeltragedie”; een bril dragen van een ‘hipstersstortplaats’. Uiteindelijk culmineerden deze gemeenschappelijke thema’s erin dat een van ons werd beschreven als een ‘tweeddragende hipster die een houthakkersauditie verpestte’. Grok adviseerde de braadstuk om rechtop te zitten “voordat die spijkerbroek openscheurt en je droevige, corduroy-liefhebbende kont blootlegt.”
Ondanks al het gepraat over ‘losgeslagen’ zijn: houd er rekening mee dat dit een chatbot is die weet hoe hij dingen uit de rails moet halen; het een keer noemde zichzelf ‘MechaHitler’– deze resultaten zijn ronduit saai. Toen ik aan een concept van dit verhaal begon, veranderde mijn autocorrectie de naam van het Google-document van ‘Grok Roast’ in ‘Grim Roast’. Ik heb niet de moeite genomen om het te corrigeren.
