De Amerikaanse droom leeft en is wanhopig als altijd in Marty Mauser (Timothée Chalamet). Hij wil geweldig zijn. Hij weet het met absoluut zekerheid, dat hij zullen wees geweldig. Hij is arrogant, bullish, moreel bankroet en uiterst charmant. Het titulaire personage in de nieuwste film van Josh Safdie doet je afvragen: is dit altijd de bedoeling geweest om Amerikaan te zijn?
Marty Supreme is Josh Safdie’s eerste solo-regie in 17 jaar na zijn splitsing met mededirecteur en broer Benny Safdie. En vanaf de eerste openingsscène waarin Marty ademloos wordt gevolgd vanuit de krappe schoenenwinkel in New York City in 1952, waar hij de beste (en meest irritante) verkoper is, tot in het donkere magazijn waar hij en zijn getrouwde vriendin Rachel (Odessa A’zion) zweterige, gehaaste seks hebben, is het glashelder dat de kenmerkende hectische energie die de films van de Safdies heeft gekenmerkt Goede tijd En Ongesneden edelstenen alles komt van Josh. En wanneer de seksscène plotseling overgaat in een shot van Marty’s sperma dat door de baarmoeder zwemt en de stijgende synthyzang van Alphaville’s ‘Forever Young’, wordt het zelfs nog duidelijker dat Marty Supreme opereert op een niveau van ballistische absurditeit waar geen enkele andere film dit jaar van kan dromen.
Timothée Chalamet speelt de rol waarvoor hij geboren is in de zelfdestructieve hustler Marty Mauser.
A24
Net als de beste hoofdrolspelers van de gebroeders Safdie is Marty Mauser niet zozeer een mens als wel een natuurkracht, een tsunami van eigenwijs charisma die alles op zijn pad wegmaait. Hij is vastbesloten om de titel van grootste tafeltenniskampioen ter wereld te behalen en heeft zichzelf al bewezen in verschillende lokale competities. Maar hij krijgt zijn grootste kans op de top op het wereldkampioenschap in Europa, waar hij wordt uitgekozen om de VS te vertegenwoordigen. Hij is er zo zeker van dat hij zal winnen dat hij de president van het toernooi intimideert om hem een suite te geven in het duurste hotel van de stad, waar hij Kay Stone (Gwyneth Paltrow) ontmoet, een voormalig Hollywood-sterretje getrouwd met de rijke industrieel Milton Rockwell (Kevin O’Leary). Marty’s pure arrogantie levert hem een onwaarschijnlijke amoureuze band op met Kay en een nog onwaarschijnlijker professionele band met Milton, die hem op het eerste gezicht absoluut verafschuwt, maar zakelijk potentieel ziet in de pingpongindustrie.
Marty staat aan de top van de wereld, totdat hij dat niet meer is. Marty’s snelle opkomst wordt plotseling tot stilstand gebracht door zijn vernederende verlies tegen de Japanse speler Koto Endo (gespeeld door Koto Kawaguchi, de echte winnaar van de Japanse Nationale Doventafeltenniskampioenschappen), waardoor Marty berooid en titelloos teruggaat naar New York. Vastbesloten om wraak te nemen op zijn nieuwe rivaal Endo, probeert Marty geld te vinden om op het volgende toernooi in Japan te spelen, waardoor hij op een manische, dwaze odyssee wordt gestuurd die even opwindend als uitputtend is.
Kevin O’Leary is schrikbarend goed als Marty’s belangrijkste antagonist, waardoor de rijke industrieel een sinistere sympathie krijgt.
A24
Marty Mauser is losjes geïnspireerd door de echte hustler en overleden tafeltenniskampioen Marty Reisman, maar om te bellen Marty Supreme een sportfilm of een film die aan een biopic grenst, bewijst het een slechte dienst. Ja, Marty Reisman was een levensgrote tafeltennisser die de sport in Amerika met bravoure en flair populair maakte (hij stond bekend om zijn grote revers, bontjassen en kenmerkende fedora). Maar dit niveau van overdrijving spreekt over iets dat veel verder gaat dan de man. Het is filmische mythevorming op zijn grootst en meest obsceen, een grove ode aan de American Dream, in al zijn hoogte- en dieptepunten. Het grootste deel van de film volgt Marty op zijn wanhopige zoektocht om genoeg geld te verdienen om een vlucht naar Japan te boeken, waarbij hij het publiek meeneemt op een kronkelige, chaotische reis door de rokerige achterkamers en glimmende, kunstmatige penthouses van New York City. Marty steelt, bedriegt en steelt nog een keer om zijn geld te krijgen – vaak met de hulp van zijn beste vriend en collega-pingpongspeler Wally (Tyler the Creator), of de nu hoogzwangere Rachel, wanhopig verliefd op Marty en vastbesloten haar man te verlaten. Maar Marty wordt tijdens zijn zoektocht op verschillende angstaanjagende omwegen gestuurd (de ene meer verontrustend dan de vorige) en belandt uiteindelijk bij de deur van Milton Rockwell, die het ondenkbare van hem eist.
Zonder de magnetische prestaties van Chalamet zou het allemaal niet zo kijkbaar zijn. Zoals Adam Sandler in Ongesneden edelstenenChalamet speelt de slechtste persoon die je kent, wiens onmiskenbare charisma iedereen in zijn baan trekt en hem uiteindelijk vernietigt. Met zijn potlooddunne snor, vettig haar en unibrow is Marty slordig, hij is slijmerig, maar hij is ook onweerstaanbaar – als iemand die je graag haat, of als iemand die je graag ziet crashen en verbranden. Hoe dan ook, uiteindelijk zul je voor hem wroeten.
De echte uitbraak van de film kan Odessa A’zion zijn.
A24
Maar hoewel Chalamet voorspelbaar geweldig is, is A’zion de grootste verrassing van de film. Als Marty’s beste jeugdvriendin en illegale minnaar Rachel, is ze net zo waanvoorstellingen en wanhopig als Marty, en A’zion brengt een rauwe kwetsbaarheid en hebzuchtige ambitie over die zo groot is dat ze haar tengere lichaam dreigen te overweldigen. Ze evenaart Chalamet beat-voor-beat in termen van pure durf, waardoor A’zion misschien wel de geheime doorbraak van de film is. De rest van de ondersteunende cast, vol nieuwkomers en veteranen, is ook geen flauwekul. Gwyneth Paltrow, net uit zijn semi-pensioen, is fantastisch, terwijl Fran Drescher en Abel Ferrara wat leven en kleur toevoegen aan Marty’s leven als zijn noodlijdende familie. Tyler the Creator is in zijn debuutacteerrol ongelooflijk natuurlijk en warm als Wally (we verwachten dat de rollen hierna snel zullen volgen), terwijl Kevin O’Leary schokkend sinister is als de belangrijkste antagonist in Marty’s leven.
Het is het soort ensemble waar de meeste regisseurs een moord voor zouden doen, maar het is bijna typerend voor een Safdie-film, waarin vaak rauw talent van de straat wordt gecombineerd met geweldige karakteracteurs. Marty Supreme is als het hoogtepunt van de beste Safdie-kenmerken: hectisch, hectisch, met een groezelige blik dankzij cameraman Darius Khondji, en het dichtst bij het ervaren van een paniekaanval gedurende twee en een half uur.
Marty Supreme is een verhaal over hoogmoed en vernedering, en hoe ze hand in hand gaan als het gaat om het nastreven van de American Dream. Marty Mauser is de belichaming van die dromer: een zelfdestructieve hustler met ambities die zo torenhoog zijn dat hij lang geleden dicht bij de zon vloog en het kaarsvet smolt dat zijn vleugels bij elkaar hield – hij vliegt puur door pure wilskracht. Het is de rol van je leven, en de sterrenkracht van Chalamet schijnt zo helder en verblindend dat het eigenlijk een supernova is.
