Verhaal: Een man die worstelt om de eindjes aan elkaar te knopen, maakt een wanhopige sprong in een dodelijke spelshow waarin deelnemers worden opgejaagd door een team moordenaars, geleid door tips van een bloeddorstig publiek. Kan hij zijn jagers te slim af zijn en deze catastrofale strijd overleven?Beoordeling: Wanhopige tijden vragen om wanhopige maatregelen – en dat is precies wat Ben Richards drijft (Glen Powell) om alles te riskeren. Ben is onlangs werkloos en verteerd door zijn humeur en verkeert in een vrije val. Zijn vrouw Sheila (Jayme Lawson) zwoegt eindeloos met vernederende banen om de behandeling van hun zieke kind te financieren. Wanneer hij door tv-kanalen bladert, komt hij terecht in The Running Man, een meedogenloze realityshow waarin deelnemers letterlijk worden opgejaagd voor entertainment en overleving, ziet Ben een verdraaide uitweg uit zijn ellende. Zijn woede en roekeloosheid maken hem perfect geschikt voor de meedogenloze producer van de show, Dan Killian (Josh Brolin), die zowel beoordelingen als verlossing ziet in zijn nieuwste rekruut. Wat volgt is een zenuwslopend kat-en-muisspel dat niet alleen Bens uithoudingsvermogen, maar ook zijn menselijkheid op de proef stelt.The Running Man speelt zich af in een dystopische wereld die op griezelige wijze de spektakelcultuur van spelshows uit de jaren 90 weerspiegelt en voelt zowel nostalgisch als verontrustend actueel aan. Regisseur en co-schrijver Edgar Wrightsamen met Michaël Bacallinjecteert de 1982 Stefan Koning verhaal met hedendaagse zorgen zoals AI-manipulatie, massasurveillance en onze verslaving aan gefabriceerd drama. Maar ondanks deze hedendaagse accenten blijft de kern van de film een vertrouwd commentaar op voyeurisme en macht. Wanneer het uitgangspunt enige opschorting van ongeloof vereist – hoe een programma waarin burgermoorden worden uitgezonden aan de verantwoordelijkheid ontsnapt, is het de satirische bedoeling die het binnen de rede houdt.Glen Powell levert een solide wending als een wanhopige man die in het nauw wordt gedreven door omstandigheden, hoewel zijn door woede aangewakkerde optreden al snel voorspelbaar wordt. Zijn emotionele beats spelen te netjes af, waardoor er weinig ruimte is voor verrassing. Josh Brolin daarentegen geniet van zijn rol als achterbakse showrunner Killian, ook al grenst de over-the-top slechterik van zijn personage aan karikatuur. Toch slaagt de film erin de kijkers betrokken te houden bij het gevaarlijke spektakel dat zich op het scherm afspeelt – een schuldig genoegen dat gedijt op spanning en morele ambiguïteit.Chung-hoon Chung’s kinetische cinematografie en Steven PrijsDe pulserende score van de band vormt een aanvulling op de meedogenloze achtervolging, waardoor het tempo zelden daalt. The Running Man vindt zijn genre niet opnieuw uit en is zijn publiek niet te slim af, maar levert wel een gelikte, snelle survivalthriller op die zowel vermakelijk als tot nadenken stemmend is.Uiteindelijk blijft het een kijkbare, duister satirische remake. Eén die ons herinnert aan de angstaanjagend vage grens tussen realiteit en entertainment in het tijdperk van voortdurend spektakel.
