Een geothermische startup zei donderdag dat het – metaforisch gesproken – goud heeft bereikt in Nevada. Zanskar, dat AI gebruikt om verborgen geothermische bronnen diep onder de grond te vinden, zegt dat het een nieuwe commercieel haalbare locatie voor een potentiële energiecentrale heeft geïdentificeerd. De ontdekking, zo beweert het bedrijf, is de eerste in zijn soort die de industrie in tientallen jaren heeft gedaan.
De vondst is het resultaat van jarenlang onderzoek naar de manier waarop deze hulpbronnen kunnen worden gevonden – en wijst op een toename ervan belofte van geothermische energie.
“Toen we dit bedrijf startten, was de boodschap die we het meest hoorden volgens mij dat geothermie dood was; het was een geschiedenis van botten, een kerkhof met zoveel mislukkingen”, zegt Carl Hoiland, medeoprichter van Zanskar. “Om op dit punt te komen waarop je, dankzij deze nieuwe tools en deze nieuwe mogelijkheden, deze sites systematisch kunt vinden en ze systematisch kunt ontmaskeren – we denken dat dit het eerste grootschalige signaal is dat het tij is gekeerd.”
In theorie is geothermische energie een van de eenvoudigste methoden om hernieuwbare energie op te wekken. Ondergrondse reservoirs met heet water, verwarmd door de kern van de aarde, produceren stoom die vervolgens kan worden gebruikt om turbines aan de oppervlakte aan te drijven, zonder dat er buitensporige mijnbouw of complexe omzettingen van brandstof nodig zijn. Geothermische bronnen zijn vooral toegankelijk in gebieden waar tektonische platen elkaar ontmoeten en de aardkorst dunner is westelijke VS een geweldige kandidaat voor energiecentrales. Het grootste ontwikkelde geothermische veld ter wereld, in Californië, is gebouwd op de plek van warmwaterbronnen die mensen al duizenden jaren gebruiken; de eerste energiecentrale werd daar gebouwd begin jaren twintig.
Maar een groot deel van de geothermische puzzel bestaat uit het vinden van deze hulpbronnen. Het is zeldzaam om warmwaterbronnen of ventilatieopeningen aan de oppervlakte te vinden die naar een productieve plek leiden om een energiecentrale te plaatsen. De meeste geothermische systemen die warm genoeg zijn om elektriciteit op te wekken, bevinden zich diep onder de grond, en daar is geen bewijs voor aan de oppervlakte. Deze staan bekend als verborgen of blinde systemen, en het identificeren van waar ze zich bevinden is verrassend uitdagend. Als gevolg hiervan worden veel geothermische energiecentrales gebouwd op systemen die per ongeluk zijn gevonden tijdens het boren naar landbouwputten, mineralen of de exploratie van olie en gas.
“Het is een soort speld-en-hooibergprobleem”, zegt Joel Edwards, de andere medeoprichter van Zanskar. “Een heel klein percentage van het land waar je naar kijkt zal een geothermisch systeem hebben.”
In de jaren zeventig, tijdens de oliecrisis, besloot de federale overheid te proberen de Amerikaanse productie van geothermische energie te vergroten. Als onderdeel van die inspanning hebben ze een raster in Nevada in kaart gebracht om te proberen methodisch te boren naar blinde systemen.
