probeert precies dat: een glanzende, snelle kapper afleveren tegen fonkelende Londense winkelpuien en vakantiechaos. Directeur Michaël Fimognari omarmt de speelse ritmes van het genre terwijl hij probeert een emotionele inzet te maken voor zijn hoofdrolspelers. Het resultaat is een vermakelijke, zij het ongelijke, kerstkapper, ondersteund door sympathieke uitvoeringen, slimme stilistische accenten en net genoeg hart om alles bij elkaar te houden. Sophia (Olivia Holt), een slimme en behendige kleine dief die als medewerker werkt in het chique warenhuis Sterling’s in Londen, leeft een dubbelleven gebaseerd op snelle reflexen en vaardigheidsvaardigheden geërfd van haar grootvader, een goochelaar. Haar geheime kleine diefstal wordt onverwacht ontdekt door Nick (Connor Swindells), een technisch onderlegde voormalige werknemer van Sterling die nu in een telefoonreparatiewerkplaats werkt. Nick, ooit gearresteerd wegens diefstal uit dezelfde winkel, heeft moeite om zijn leven weer op te bouwen, maar heeft nog steeds op afstand toegang tot de beveiligingsbeelden – een moreel twijfelachtige hobby die hun partnerschap in beweging zet. Wanneer hij Sophia betrapt terwijl ze wat verdwaald geld in haar zak steekt, confronteert hij haar met een voorstel: bundel de krachten voor een grotere, zorgvuldig geplande vakantieoverval. Vanaf hier bouwen Fimognari en schrijfster Abby McDonald een stevige, 96 minuten durende stoeipartij, gelaagd met retro-overgangen, ingebeelde heropvoeringen en speelse stilistische accenten. Deze sequenties knipogen naar klassieke overvalkomedies en echofilms als
Opgesloten
(2021), waarin op vergelijkbare wijze de luxe winkelomgevingen van Londen werden gebruikt als achtergrond voor het vertellen van verhalen. Soms geven deze referenties de film een warme vertrouwdheid; op andere plaatsen onthullen ze de afgeleide tendensen ervan, waardoor het land zijn eigen identiteit niet volledig kan vestigen. Wat echter consistent werkt, is de chemie tussen Holt en Swindells. Ze stimuleren elkaar met een gemakkelijke verstandhouding, waarbij ze de romantiek nooit overdrijven, maar de samenwerking toch overtuigend genoeg maken om voor te pleiten. Swindells, bekend om zijn emotioneel gelaagde inbreng
Seksuele voorlichting
brengt een weemoedige onderstroom naar Nick, zijn stille vastberadenheid en subtiele uitdrukkingen voegen diepte toe aan een verder eenvoudig karakter. Holt koppelt hem aan een speels zelfvertrouwen, en samen verankeren ze het emotionele centrum van de film. Peter Serafinowicz schittert in zijn rol als Mr. Sterling, de komisch gemene eigenaar van de winkel, die een Grinch-achtige hebzucht belichaamt die hem tot een gemakkelijke slechterik maakt om tegen te vechten. Zijn overdreven vreselijkheid voegt een satirisch tintje toe, vooral wanneer hij wordt gecombineerd met de chaos van overdreven enthousiaste shoppers die vechten voor het onmisbare speelgoed van het seizoen, de Mooshy Fox. Het waanzinnige consumentisme versterkt de thematische knipoogjes van de film naar de vakantiecommercial, waardoor de overval een brutale laag morele rechtvaardiging krijgt. Hoewel de film af en toe verrast met wendingen die voorkomen dat hij geheel voorspelbaar aanvoelt, leunt de narratieve inzet meer op achtergrondverhalen van personages dan op echte spanning. De motivaties van Nick en Sophia, gebaseerd op ontberingen en onrecht, voegen nuance toe, maar de emotionele boog blijft ondergeschikt aan de werking van hun plan. Algemeen,
Jingle Bell-overval
is een luchtig, publieksplezierig vakantiekappertje – bevredigend op dit moment, zo niet bijzonder gedenkwaardig. De nette resolutie en bekende beats zorgen ervoor dat het niet opvalt, maar sterke leadoptredens en feestelijke flair maken het tot een plezierig, redelijk charmant horloge.
