Beoordeling:
Hollywood viert al lang het wraak-actiegenre, van Kill Bill en Taken tot Gladiator, waarbij moderne franchises als John Wick de razernij nog verder aandrijven. Sisu betrad stilletjes deze arena in 2022 en keert nu terug met een vervolg dat volledig aansluit bij de mythe van zijn ondoodbare held.Jorma Tommila speelt opnieuw de rol van Aatami Korpi, de verweerde soldaat wiens hele familie werd afgeslacht door de wrede Sovjetofficier Igor Draganov (Stefan Lang). Korpi’s missie is eenvoudig maar diepgaand: de wederopbouw van zijn huis in Finland. Maar voordat hij daar kan komen, ontketent Draganov de volledige kracht van malafide soldaten om hem te elimineren, maar wordt hij geconfronteerd met een man die weigert te sterven.Schrijver-regisseur Jalmari Helander verspilt geen tijd door de film in actie te brengen. Het verhaal begint met Korpi die de resten van zijn huis ontmantelt en het hout over de grens vervoert. Al snel wordt hij onderschept door Draganovs mannen, waardoor een bloedige achtervolging ontstaat die zelden ophoudt. Wat een dwaze actierit had kunnen zijn, wordt verrassend boeiend omdat de film de woede van Korpi grondt: zijn verlangen om te herbouwen, terug te winnen en te wreken geeft elk moorddoel een doel.De strijd is meedogenloos en inventief. Aanvallen komen van land, lucht en water, waarbij elke reeks nieuwe brutaliteit en koelbloedige vindingrijkheid biedt. De film gaat vaak over in het belachelijke, maar hij houdt zich zo volledig aan zijn eigen legende vast dat de overdaad een deel van het plezier wordt. Het is wraakcinema, tot op het bot uitgekleed en bevroren in de sombere noordelijke wildernis.Tommila is uitstekend als de door de strijd gedragen, vrijwel stille krijger wiens vastberadenheid luider spreekt dan welke dialoog dan ook. Zijn lichamelijkheid drijft de film. Stephen Lang geniet ondertussen van zijn rol als de losgeslagen antagonist, wat een huiveringwekkende onvoorspelbaarheid met zich meebrengt die de inzet hoog houdt. Hun confrontatie verankert het verhaal met wreedheid en aanwezigheid.De op hoofdstukken gebaseerde structuur houdt het tempo strak en de cinematografie van Mika Orasmaa legt de grimmige schoonheid en stille dreiging van het Scandinavische landschap vast, waardoor de film een beklijvende visuele identiteit krijgt.Over het geheel genomen vertraagt dit vervolg bijna nooit. Het is een koud, gewelddadig en zeer bevredigend verhaal over de weg naar wraak dat adrenaline, spektakel en een hoofdrolspeler oplevert waar je alleen maar voor kunt pleiten. Een brutale en vermakelijke voortzetting van Korpi’s mythe.
