Verhaal: Wanneer een bus vol kinderen door een natuurbrand in de val wordt gelokt, moet Kevin, een schoolbuschauffeur, door gevaar, rook en geblokkeerde wegen navigeren om iedereen levend eruit te krijgen.Beoordeling: Paul Groengras heeft altijd de gave gehad om echte gebeurtenissen om te zetten in urgente cinema, en ‘The Lost Bus’ is niet anders. Dit is geen glanzende rampenfilm, maar een verhaal dat met lef en mededogen wordt verteld en zich afspeelt rond gewone mensen die in een nachtmerrie verkeren. Greengrass vermijdt spektakel omwille van zichzelf en richt zich op de fragiele grens tussen paniek en veerkracht. Wat hij zo goed vastlegt, is hoe angst niet in keurige uitbarstingen van actie arriveert, maar in golven, die in en uit rollen en mensen uitputten terwijl ze vechten om door te gaan.De film volgt Kevin (Matthew McConaughey), een schoolbuschauffeur, die een groep kinderen in veiligheid moet brengen terwijl de bosbranden in Californië in 2018 door hun stad razen. Naast hem staat Maria (Amerika Ferrera), een leraar die helpt de kinderen kalm en gefocust te houden te midden van de chaos. De kern van het verhaal is simpel: overleven, maar de spanning komt voort uit elk klein detail van leven of dood: rook die verstikt, geblokkeerde wegen, zinderende hitte en beslissingen in een fractie van een seconde waarbij de verkeerde keuze fataal kan zijn. Vlammen dringen van alle kanten naar binnen, waardoor het gevaar reëel aanvoelt. Door zich te concentreren op één bus, één groep kinderen en het smalle pad naar veiligheid, vergroot Greengrass elk moment en laat zien hoe moed, snel denken en teamwerk gewone mensen in helden kunnen veranderen.Greengrass draait de film met rusteloze energie, vaak midden in de bus, waardoor het publiek de claustrofobie voelt. De camera trilt, het geluid van huilende kinderen dringt door en je voelt je gevangen in hen. Sommigen vinden de stijl misschien meedogenloos, maar dat is precies het punt. Er is geen rust als het overleven aan een zijden draadje hangt. Wat dit verhaal boven de chaos uittilt, is het gevoel van menselijkheid – flitsen van vriendelijkheid, kleine grapjes, stille gebeden – die je eraan herinneren dat dit meer is dan alleen een ramp. Het verhaal benadrukt hoe leiderschap, snel denken en kalme vastberadenheid angst kunnen omzetten in teamwerk en iedereen gefocust kunnen houden.McConaughey geeft een van zijn meest ingetogen optredens in jaren. Er is hier geen grootsheid, alleen het versleten gezicht van een man die probeert de boel bij elkaar te houden terwijl de wereld om hem heen in brand staat. Hij baseert de film op stille autoriteit, en de kinderen om hem heen voelen zich oprecht en niet in scène gezet. America Ferrera voegt in een gedenkwaardige rol als Mary staal en hart toe als lokale leraar, terwijl de cast van jonge acteurs zich staande houdt in rollen die vragen om angst, hoop en uitbarstingen van moed. Het komt zelden voor dat je een rampenfilm ziet waarin het acteerwerk net zo belangrijk is als het vuur, maar juist dat evenwicht zorgt ervoor dat de film resoneert.‘The Lost Bus’ laat je niet geschokt raken door speciale effecten, maar door de gedachte aan wat mensen hebben doorstaan. Het is gespannen, rauw en onverwacht zacht. Greengrass is niet geïnteresseerd in een perfecte afsluiting; hij laat overleving zien zoals het echt voelt: rommelig, onzeker en menselijk. Het is de zeldzame rampenfilm die zijn emoties op eerlijke wijze verdient, en dat maakt hem de moeite waard om te kijken. De film herinnert ons eraan dat zelfs in de ergste omstandigheden gewone mensen kunnen opstaan, moedig kunnen handelen en hoop voor elkaar kunnen koesteren. Het biedt geen nette antwoorden, maar het laat wel zien dat empathie, veerkracht en teamwerk een verschil kunnen maken als al het andere verloren lijkt.
