Een tijdje geleden had ik mijn artikel ingediend bij een gerespecteerde publicatie waarvoor ik veel onderzoek had gedaan. Ik was meer dan opgewonden en opgetogen toen ik, na een bemoedigende ontmoeting met een hoofdredacteur, hoorde dat zij het voor publicatie hadden geaccepteerd. Het had maanden gekost om het artikel op dit punt te krijgen, veel eerdere mislukte inzendingspogingen en meer dan een decennium aan expertise en ervaring, maar het was me eindelijk gelukt! En dat zou het ook worden carrière veranderen. Helaas was wat er daarna gebeurde allesbehalve.
Na een eerste vervolgmail van de redacteur kreeg ik te horen dat het artikel werd herzien en binnenkort ter beoordeling zou worden verzonden. Weken gingen voorbij en ik volgde beleefd op en hoorde niets terug. Een maand ging voorbij en een volgende beleefde follow-up resulteerde in stilte. Er ging weer een maand voorbij, en nog een. Gedurende een periode van zes maanden resulteerden mijn follow-ups in totale stilte. Uiteindelijk legde ik mezelf neer bij het feit dat ik professioneel werd geghost.
Ik zou dit verwachten van een Tinder-date, maar niet van een redacteur van een prestigieus tijdschrift. Ik voelde me geschokt, verward en teleurgesteld. Toen ik een goede collega in vertrouwen nam, deelden ze een recente ervaring met ghosting voor een promotie. Een senior manager had die belofte gedaan, maar er nooit meer over gesproken. Dat deed me afvragen: wordt professionele ghosting eerder de norm dan de uitzondering?
De definitie van spookbeelden
‘Ghosting’ is een term die oorspronkelijk voortkomt uit de internetcultuur en die mensen gebruiken om te beschrijven wanneer een partij de communicatie abrupt verbreekt zonder uitleg. Mensen praten er vaak over in de context van online daten, maar het is zo heeft zijn weg gevonden naar de professionele context. Nu is het een beschrijving van een sollicitatiegesprek waar je nooit meer iets van hoort, van klanten die contracten abrupt opzeggen en al het contact verbreken, of van een collega die e-mail na e-mail simpelweg negeert.
Ghosted zijn is op zijn best verwarrend, en in het slechtste geval kan het je zelfvertrouwen volledig vernietigen. Dat komt omdat ghosting creëert wat psychologen een “dubbelzinnige afwijzing“- een afwijzing die geen duidelijkheid en afsluiting kent. Een dubbelzinnige afwijzing is schrijnend omdat ons brein geen oplossing heeft, dus vast blijft zitten in een lus van hoop en teleurstelling, en niet in staat is het “eindproces” te voltooien.
Professionele ghosting is precies dat: een einde van een relatie zonder daadwerkelijk einde. En de onzekerheid die dit creëert is kwaadaardig. Neurowetenschappen toont dat het onze dreigingsreactie uitlokt, die ons zenuwstelsel activeert en angst en stress in het lichaam verspreidt.
En als het binnen een bedrijf gebeurt, onderzoek laat zien dat het het vertrouwen van werknemers sneller kan schaden dan je ‘boe-geroep’ kunt zeggen. Het is geen wonder dat ghosting volkomen destabiliserend kan zijn.
Is professionele ghosting in opkomst?
Uit onderzoek blijkt dat ghosting sinds de pandemie steeds gebruikelijker is geworden. In Meghan Walsh’s recente artikel voor het wereldwijde adviesbureau Korn Ferryciteert ze gegevens waaruit blijkt dat driekwart van de werkgevers werd overschaduwd door een nieuwe arbeidskracht in het afgelopen jaar, waarbij een nog hoger percentage werkzoekenden zei dat ze tijdens het sollicitatiegesprek waren geghost. Dus wat veroorzaakt dit?
Er zijn een groot aantal redenen waarom ghosting optreedt macht in opkomst zijn. Het kan te wijten zijn aan een steeds competitievere arbeidsmarktveranderende digitale communicatienormen en de schijnbaar steeds toenemende tijdsdruk van het moderne leven. Maar in ieder geval in de leeftijd van kunstmatige intelligentie en automatisering – waarbij je een bot letterlijk in minder dan drie seconden een e-mail voor je kunt laten schrijven – bel ik BS met deze excuses. Ik denk dat het tijd is dat we de moed hervinden en opnieuw leren hoe kwaliteitscommunicatie eruit ziet.
De beleefdheidsparadox – waarom zwijgen veiliger voelt (zelfs als het veel erger is)
Het psychologische fenomeen genaamd de beleefdheidsparadox legt uit waarom je misschien denkt dat het oké is om iemand te ghosten. De beleefdheidsparadox is wanneer je vermijdt iemand slecht nieuws te geven uit angst dat het kwetsender zal zijn dan zwijgen. In werkelijkheid geven mensen echter in overweldigende mate de voorkeur aan duidelijkheid boven helemaal niets. Het voelt erger om te maken te hebben met de ambiguïteit van het ghosten, in plaats van dat je een simpel ‘nee’ te horen krijgt.
Laat dit een oproep tot actie zijn: heb de moed en het respect om doordacht en transparant te communiceren – en sluit de cirkel zodat mensen verder kunnen. Jouw moment van ongemak dat ‘slecht nieuws’ brengt, voorkomt dat iemand anders zich zorgen maakt over een gebrek aan afsluiting. Als iemand die aan de ontvangende kant van ghosting heeft gestaan, kan ik je verzekeren dat het vriendelijkste wat je kunt doen, is iemand uit zijn lijden te verlossen, in plaats van hem in het wrede ‘wat als’-voorgeborchte achter te laten.
Hier zijn vijf stappen om u te helpen verder te komen met professionele ghosting.
1. Erken de teleurstelling
Ghosting is een emotionele achtbaan. Je ervaart een golf van verschillende gevoelens terwijl je probeert er wijs uit te worden: pijn, teleurstelling en afwijzing. Maak uzelf niet belachelijk door uw ervaring te minimaliseren. Ghosted zijn is absoluut niet leuk. Erken uw emoties en neem contact op met een vertrouwde vriend; dit helpt de ervaring te verwerken en uw zenuwstelsel te reguleren.
2. Vat het niet persoonlijk op
Ghosting zegt meer over de vermijdingspatronen van iemand anders, en niets over jouw waarde. Je geest zal verhalen creëren over je tekortkomingen of capaciteiten – geen van deze is geworteld in de waarheid van de situatie.
3. Ontmoet jezelf met zelfcompassie
Wees de vriend die je nu nodig hebt, in plaats van je eigen ergste vijand. De ervaring van een spook kan snel uitmonden in negatieve zelfpraat, waarbij we te veel analyseren wat we verkeerd hebben gedaan, of onszelf uitschelden. In de boeddhistische leer noemen we dit de tweede pijl. Door jezelf hard te beoordelen, vergroot je je lijden. Bied jezelf in plaats daarvan troost, vriendelijke woorden en vriendelijke aanmoediging aan, net zoals je een vriend zou doen.
4. Laat het vinden van afsluiting los
De realiteit is dat je misschien nooit een verklaring krijgt. Dat ligt buiten uw controle. Afsluiten wordt iets dat je jezelf moet aanbieden, en niet iets dat je wacht tot anderen het je geven. Dit brengt je van een gevoel van machteloosheid naar het terugwinnen van je keuzevrijheid.
5. Ga vooruit met de intentie
Ghosted zijn was voor mij een moment van helderheid. Ik weiger dit gedrag naar anderen te kopiëren. In plaats van mijn woede mijn toekomstige gedrag richting anderen te laten sturen, sta ik toe dat het mijn perspectief transformeert, zodat ik het beter kan doen bij anderen. Ik heb liever een ongemakkelijk gesprek dan iemand anders in de problemen te laten met een dubbelzinnig verlies. Stilte is gemakkelijk, maar vriendelijkheid vergt moed.
Ghosting komt misschien steeds vaker voor, maar dat betekent niet dat we het moeten normaliseren of accepteren. Om werkplekken te creëren die menselijker zijn, moeten we de mensheid opnieuw uitnodigen in de manier waarop we communiceren. Dat betekent dat we moeten reageren (ook al is het maar kort), dat we de kringloop moeten sluiten, op een vriendelijke manier een eerlijke boodschap moeten overbrengen en moeten erkennen dat ons eigen ongemak geen excuus is voor gebrek aan respect.
Professionele ghosting kan een echt litteken achterlaten. Maar het was voor mij ook een moment van helderheid: een keuze om leiding te geven vanuit helderheid, moed en empathie. En als je een ghost hebt gekregen, laat het dan steken, maar laat het je niet verkleinen. Neem de les en laat deze u herinneren aan het soort persoon dat u wilt zijn.
