Op dag één Na de tweede termijn van Donald Trump als president vaardigde hij een golf van uitvoerende bevelen uit om de macht radicaal uit te breiden handhaving van het immigratierecht. Het was de eerste stap in de richting van Trumps belofte om massadeportaties uit te voeren “grootste,” beloofde hij, in de geschiedenis van het land.
Wat volgde, in 2025, was een agressieve campagne met onder meer invallen van de immigratie- en douanehandhaving (ICE) op werkplekken zoals boerderijen; de inzet van eenheden van de Nationale Garde in steden als Chicago en Los Angeles; en een uitspraak van het Hooggerechtshof die de weg vrijmaakte voor racistische profilering tijdens immigratiehandhaving.
Deze acties speelden zich af in grimmige beelden die de immigratieagenda van Trump zijn gaan bepalen: scènes van federale agenten – vaak met maskers die hun gezicht bedekken – die mensen in gerechtsgebouwen aanpakken, of demonstranten die zich massaal verzamelen om de strijd aan te gaan met leden van de Nationale Garde.
Getty Images-fotografen hebben veel van die scènes vastgelegd. En terwijl ze dat deden, waren ze uit de eerste hand getuige van de chaos van Trumps immigratiehandhaving.
Op een foto, gefotografeerd in een gerechtsgebouw in New York City, zag fotograaf Michael M. Santiago een gezin hun immigratiehoorzitting verlaten toen agenten van de grenspolitie de man benaderden en vroegen of hij een specifiek persoon was.
“Hij zei van niet, maar de agenten geloofden hem niet”, zegt Santiago in een verklaring Snel bedrijf. “De vrouw begon onmiddellijk voor haar man te pleiten, stapte tussen hem en de agenten in en vertelde hen dat ze ze allemaal moesten meenemen. Toen agenten probeerden de man aan te houden, begonnen de dochter en de oudste zoon te huilen.”
Uiteindelijk constateerde de agent dat de man niet de persoon was naar wie ze op zoek waren.
In een andere opname van fotograaf Ryan Murphy worstelen twee agenten van de grenspolitie een man tegen de grond in een fastfoodrestaurant in aanbouw. Murphy had voertuigen van de grenspolitie gevolgd toen ze bij die bouwplaats stopten.
“Nadat ik binnen commotie hoorde, rende ik het gebouw binnen en zag dat dit tafereel zich voor mijn ogen afspeelde”, zegt hij. “Deze keer gebeurde het op een bouwplaats van Panda Express, maar het had ook de parkeerplaats van een warenhuis, een kapsalon of een benzinestation kunnen zijn. Allemaal plaatsen waar jij en ik op een normale dag zouden komen.”
Fotograaf Scott Olson fotografeerde bewoners van de wijk Brighton Park in Chicago, die dicht bij een deur stonden en toekeken hoe agenten van de grenspolitie door hun straat patrouilleerden.
“Bewoners in de buurt waren op hun hoede en verontwaardigd over de aanwezigheid van de agenten, omdat een maand eerder vlakbij hen en een vrouw een gewelddadige confrontatie plaatsvond”, zegt hij.
Na dat eerdere incident stroomden mensen de straat op om de agenten te confronteren, en werden vervolgens geraakt met flitsgranaten, traangas en peperballen. “Alle aanklachten tegen de vrouw, die Amerikaans staatsburger was, werden later ingetrokken”, voegt Olson eraan toe.
Getty-fotografen legden ook de protesten tegen deze handhaving vast. In Los Angeles wordt tijdens een bijeenkomst tegen de aanwezigheid van de Nationale Garde daar een politieagent gezien die zijn projectielgeweer voor crowdcontrol schijnbaar recht op de fotograaf richt.
Een ander soort protest vond plaats op een cannabisboerderij in Camarillo, Californië. Tijdens een immigratie-inval blokkeerden demonstranten de weg en kwamen terecht in een “urenlange patstelling” met federale agenten in het veld, zegt fotograaf Mario Tama. Jaime Alanis Garcia, een 56-jarige landarbeider, viel ongeveer 30 voet tijdens die inval en stierf dagen later.
Het ministerie van Binnenlandse Veiligheid zegt dat het meer dan 600.000 mensen heeft gedeporteerd. Vele anderen kozen er echter voor om zichzelf te deporteren (1,9 miljoen, volgens het DHS), aangespoord door angst of zelfs, in sommige gevallen, omdat ICE beloofde hen geld om dat te doen.
Andrea, een 28-jarige moeder zonder papieren uit Ecuador, koos ervoor om samen met haar 7-jarige dochter zelf te deporteren nadat haar man was opgepakt en gedeporteerd.
“Het fotograferen van de immigrantenervaring in de VS is altijd delicaat, maar nooit meer dan in 2025 in een omgeving van zoveel angst, vooral onder de bevolking zonder papieren”, zegt fotograaf John Moore, die Andrea en haar dochter fotografeerde tijdens hun vlucht terug naar Ecuador.
Hij ontmoette Andrea voor het eerst via een non-profitorganisatie in Connecticut die haar hielp na de deportatie van haar man. Nadat hij zijn eerdere werk met haar had gedeeld, zegt hij, “vond ze het belangrijk om het verhaal van haar familie te delen, zodat Amerikanen beter zouden begrijpen wat zij en miljoenen anderen doormaken.”
