Een van de meest stressvolle dingen bij het opnieuw bekijken van een film die je in je jeugd met heel veel mensen hebt gezien, is het vooruitzicht dat deze als melk in de zon veroudert. Vooral komedie is misschien wel het meest gevoelige genre om lang na de houdbaarheidsdatum ranzig te worden. In dat opzicht is ‘Saving Silverman’ een product van zijn tijd, met een waanzinnig gestoord komisch plot rond een ontvoering, maar God sta me bij, het maakt me nog steeds aan het lachen. Laat de plaat aantonen dat ik hier niet ben om ‘Happy Gilmore’-regisseur Dennis Dugan te begroeten als een soort heimelijk briljante filmmaker. Maar ik denk wel dat de donkere humor hierin overheerst kritisch gefilterde komedie uit het begin van de jaren 2000 heeft me veel meer gelachen dan ik had verwacht. Om nog maar te zwijgen van de film waarin Jack Black ook een wijs advies geeft: “Als je de nacho’s aan elkaar plakt, is dat één nacho.”
“Saving Silverman” draait om drie beste vrienden die elkaar kennen sinds ze kinderen waren. Darren Silverman (Jason Biggs), Wayne Leferssier (Steve Zahn) en JD McNugent (Jack Black) zijn niet alleen jaren later nog steeds goede vrienden, maar ze hebben ook samen een Neil Diamond-coverband gevormd. Niets ter wereld zou dat kunnen ooit scheid ze, dat wil zeggen, totdat Darren een relatie begint met de ongelooflijk mooie Judith Snodgrass-Fessbeggler (Amanda Peet), die bijna de volledige controle over zijn leven heeft overgenomen. Nu Sandy Perkus (Amanda Detmer), Darrens middelbareschoolliefde, terugkeert naar de stad, stellen de genieën met het grote brein Wayne en JD voor om Judith te ontvoeren om Darren naar zijn school te duwen. WAAR Liefde.
Als er ooit een komedie uit het begin van de jaren 2000 is geweest waarin alle hoofdpersonen tegen het einde terecht in de gevangenis zouden moeten zitten, dan is het ‘Saving Silverman’.
Saving Silverman levert donkere humor uit het begin van de jaren 2000 door middel van een schroefballens
Op het eerste gezicht zou ‘Saving Silverman’ een vrouwonvriendelijke ramp moeten zijn, aangezien het grotendeels gaat over twee sloebers die hun derde proberen te redden van zijn vreselijke vriendin, zodat hij uit kan gaan met het aardige meisje (die in opleiding is om non te worden) waar hij altijd van heeft gedroomd. Judith is geschreven als een emotioneel manipulatieve psycholoog die Darren niet alleen zijn Neil Diamond-platen in brand laat steken, maar ook zijn… ahem… zelfverzachtend privileges met een handomdraai. Maar tegen alle verwachtingen in slaagt dit winnende ensemble er uitstekend in om humor uit de vele gruwelijke scenario’s te wringen. Iedereen in ‘Saving Silverman’ is zo’n karikatuur dat het moeilijk is om ze zelfs maar enigszins serieus te nemen.
Pas in het begin van de jaren 2000 zou je een studiokomedie kunnen voorstellen waarin er een lange reeks is waarin twee mannen stilletjes het huis van een vrouw binnendringen, zodat ze haar tijdelijk in hun kelder kunnen vastketenen in naam van de liefde. Het is dankzij de ongelooflijk grappige Peet dat de personages van Black en Zahn overkomen als nog grotere idioten. Judith weet niet alleen hoe ze gemakkelijk onder hun huid kan kruipen zonder zelfs maar te proberen, maar ze legt hen elke gelegenheid die ze krijgt de slapstick-beatdown op. Het zou maken een vermakelijk gedraaide dubbelfilm met ‘Bugonia’.
De aanvallen van duistere humor in ‘Saving Silverman’ zijn ook terug te vinden in een hilarische running gag waarbij ieders afkeer van ware liefde tot stand komt omdat hun partners op zulke overdreven manieren zijn vermoord. Er is zelfs een krankzinnige reeks waarin Black en Zahn een lijk beroven, het in Judiths auto stoppen en het over de rand van een klif laten glijden, waarbij het enige waar ze over klagen is dat JD zijn favoriete jas in het wrak verliest.
Saving Silverman bewijst dat Jack Black en Steve Zahn een groter komisch duo hadden moeten zijn
“Hij is mijn marionet, en ik ben zijn poppenspeler” is ironisch genoeg hoe schrijvers Hank Nelken en Greg DePaul Biggs hierin zien. De ‘American Pie’-ster is weinig meer dan een blanco plotkatalysator om Black en Zahn, de echte sterren van ‘Saving Silverman’, de ruimte te geven om los te gaan. Hun ongelooflijke chemie wekt echt de indruk dat ze al jaren beste vrienden zijn. JD en Wayne zijn zo komisch slecht toegerust om met hun hachelijke situatie om te gaan dat de aanblik van hen die een pistool bij elkaar houden genoeg is om me in lachen uit te laten barsten. Black krijgt zelfs enkele van de beste regeluitlezingen met “je hebt broden gepikt op de wet? Ik speel daar croquet” en “Ik denk dat ik iets achter in de koelkast zie … achter in de kast.” Het is echter jammer dat deze twee niet samen een reeks komedies hebben gemaakt hun reünie op het grote scherm was de vreselijke reboot van “Anaconda”. ruim 24 jaar later.
Het grappigste personage is misschien wel de ster van “Full Metal Jacket” en “The Texas Chainsaw Massacre”, R. Lee Ermey als de voormalige voetbalcoach van het trio op de middelbare school. “De zeurderige familie van het slachtoffer protesteert”, zegt hij hilarisch als reactie op de per ongeluk vermoorde scheidsrechter met een vlaggenmast omdat hij weigerde een touchdown af te kondigen.
Als er enige vorm van thematische lezing van ‘Saving Silverman’ mogelijk is, dan is het dat deze personages ongelooflijk veel moeite zullen doen om een vorm van veiligheid vast te houden, ook al maakt het hen duidelijk ongelukkig. Of je nu de PG-13 of de iets langere R-rated versies bekijkt, één ding is zeker: deze slapstick-farce komt op “yeaaaaahaaaaaa.”
“Saving Silverman” wordt momenteel gestreamd op Tubi.
