Toen het bericht kwam De zinloze dood van Rob ReinerAmerika verviel in bekende rituelen van rouw en herdenking. Een waterval van eerbetoon stroomde binnen vanuit de tweelingwerelden – Hollywood en politiek – dat de acteur, regisseur en liberale activist bewoonde.
Door de schok en de nevel heen, voordat alles behalve de meest schetsmatige details bekend waren, president Trump deed ook meegedreven door zijn diarree, drang om verder te mijmeren zowat elke voorbijgaande gebeurtenisalsof hij niet gekozen was om te regeren, maar om te dienen als Hoofdcommentator van Amerika.
De reactie van Trump, die net als hij op het graf van Reiner wiebelde ten onrechte zijn dood toegeschreven tot een daad van politieke wraak, die erin slaagde nieuwe diepten van harteloosheid en wreedheid te doorgronden; Ruim tien jaar na zijn scherpe opkomst als politieke kracht slaagt de president er nog steeds in zich te verrassen.
Maar hoe verachtelijk en smakeloos de zelfmedelijdende verklaring van Trump ook was – Reiner, zo beweerde hij, was een slachtoffer van het ‘Trump Derangement Syndrome’ en kreeg in wezen wat hij verdiende – het wees ook op een unieke waarheid van zijn wraakzuchtige verblijf in het Oval Office.
De afgelopen decennia heeft het land een president gehad die heeft gelogen en bedrogen om zijn persoonlijke ondeugden te verdoezelen. Nog iemand die het land heeft ondergedompeld een kostbare en onnodige oorlog. Een derde wiens eigenzinnigheid en ijdelheid leidden hem zijn tijd te laten overschrijdenwat zowel zijn partij als Amerika schaadde.
Toch handelde iedereen alsof hij de president van het hele volk was, niet alleen van degenen die hem verkozen hadden, rijkelijk aan zijn campagne hadden bijgedragen of blindelings elke beweging van hem toejuichten, hoe roekeloos of ondoordacht ook.
Zoals Trump herhaaldelijk duidelijk heeft gemaakt, ziet hij de wereld in zwart-wit, rood versus blauw, wij versus zij.
Er zijn de staten waarin hij dat droeg federale financiering verdienen. De kiezers wier steun geeft recht op voedselhulp en andere voordelen. De sycofanten schonken medailles en presidentiële onderscheidingen.
En dan zijn er nog zijn critici en politieke tegenstanders – degenen die hij trots en eerlijk haat – van wie hij openlijk geniet van zijn lijden en zelfs zijn ondergang.
Wanneer Charlie Kirk werd vermoordTrump gaf opdracht om vlaggen halfstok te laten vliegen. Hij vloog naar Arizona om zijn herdenkingsdienst te headlinen. Zijn vice-president, JD Vance, stelde mensen voor ontslagen moeten worden wegens gebrek aan respect richting de late conservatieve provocateur.
In opmerkelijk contrast: wanneer een schutter doodde de Democratische voormalige voorzitter van het Huis van Afgevaardigden in MinnesotaMelissa Hortman, Trump kon zich niet druk maken over zelfs maar een simpele daad van genade. Op de vraag of hij had gebeld om zijn condoleances te betuigen aan de gouverneur van Minnesota, Tim Walz, een persoonlijke vriend van Hortman, antwoordde Trump: “Waarom tijd verspillen?”
Dit is niet normaal, en veel minder menselijk.
Dit is geen politiek zoals gewoonlijk, of iemand die bondgenoten beloont en de politieke oppositie probeert te benadelen, zoals alle presidenten hebben gedaan. Dit is de president van het land die de enorme macht van zijn ambt en de grootste, meest resonerende megafoon ter wereld gebruikt om vergelding te brengen, de levens van mensen te ruïneren, ellende te veroorzaken – en te genieten van de pijn.
Er waren de gebruikelijke veroordelingen van Trumps ongevoelige en minachtende reactie op Reiners dood door een steekpartij.
“Ik zou zoiets verwachten van een dronken man in een bar, niet van de president van de Verenigde Staten”, zei de Republikeinse vertegenwoordiger Don Bacon uit Nebraska. met pensioen gaan in plaats van zich opnieuw verkiesbaar te stellen in 2026. (Dat is misschien de reden waarom hij zo openhartig was en zo verkwikkend sprak.)
Maar deze keer kwam de kritiek niet alleen van het typische anti-Trump-koor, of van heterodoxe Republikeinen als Bacon en MAGA-stoere, bespottelijke Marjorie Taylor Greene. Zelfs enkele van de langste en luidste voorstanders van de president voelden zich genoodzaakt zich uit te spreken.
‘Dit is vreselijk om te zeggen over een man die net is vermoord door zijn onrustige zoon’ Britse omroep Piers Morgan gepost op X. “Verwijder het, meneer de president.”
Veelzeggender was echter de reactie van de leiding van de Republikeinse Partij.
“Ik heb er niet veel meer over te zeggen, behalve dat het een tragedie is, en mijn medeleven en gebeden gaan uit naar de familie Reiner en hun vrienden”, zei John Thune, leider van de meerderheid in de Senaat, tegen CNN toen hem werd gevraagd naar de reactie van Trump. Voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Mike Johnson reageerde op een vergelijkbare niet-reagerende manier.
Het is duidelijk dat de ‘zie-en-hoor-niet-kwaad’-impuls sterk blijft in de hogere regionen van de Republikeinse partij – tenminste totdat meer verkiezingsresultaten laten zien welke prijs de Republikeinen betalen, omdat Trump persoonlijke vetes boven de persoonlijke financiën van de kiezers blijft stellen.
Een van de blijvende redenen waarom aanhangers zeggen dat ze de president steunen, is de veronderstelde eerlijkheid van Trump. (Denk niet aan de vele uitvoerig gedocumenteerde leugens die hij vrijwel voortdurend heeft verteld.)
Eerlijkheid betekent in deze zin dingen zeggen die een meer gematigde en zorgvuldige politicus nooit zou uiten, en het is vreemd om de belangrijkste leider van het land goed te keuren. Degenen met zelfs maar een greintje zorgzaamheid en medeleven, die nooit tegen een vriend zouden zeggen dat ze lelijk zijn of een buurman dom zouden noemen – en die in ruil daarvoor hetzelfde respect en fatsoen verwachten – negeren of verklaren routinematig dergelijke terloopse wreedheden als het van deze president komt.
Degenen die volhouden dat Trump geen kwaad kan doen, die al zijn vuile uitingen verdedigen of zich bezighouden met maar-hoe zit het met relativisme om de import te minimaliseren, hoeven niet voortdurend in zijn ban te blijven.
Als Trump zo flagrant over een grens stapt, als zijn boosaardigheid zo extravagant is en zijn boosaardigheid zo manifest – zoals het was toen hij Reiner doodspotte – dan zouden zelfs de meest fervente ondersteuners van de president hem moeten oproepen.
Doe het en eis een klein stukje van je menselijkheid terug.
