De wilde geschiedenis van de Star Wars Holiday Special, verteld door de regisseur

In 1978 werd de “Star Wars-vakantiespecial” werd uitgezonden op CBS en werd meteen het meest beruchte medium in de geschiedenis van de popcultuur. Duidelijk gehaast, duidelijk low-budget en duidelijk gemaakt door mensen die niet veel wisten van ‘Star Wars’, het is het soort treinwrak dat elke serieuze fan minstens één keer gezien moet hebben. Het is te verbijsterend. Het is te bizar. Het is het soort project waarbij je je echt afvraagt ​​wat iedereen dacht. (Natuurlijk heeft het ook een soort kampwaardering ontwikkeld onder degenen die in de kringen van ‘het is zo slecht dat het goed is’ leven.)

10 jaar geleden interviewde /Film-medewerker Blake Harris Steve Binder, de regisseur van de ‘Star Wars Holiday Special’. Terwijl sommigen een interview met een totale hacker zouden verwachten, ontpopte Binder zich als een soort tv-meester, zij het op een zeer gespecialiseerd gebied. Hij is een veteraan op het gebied van tv-specials vol beroemdheden en een filmmaker met zeer specifieke vaardigheden, waardoor hij veelgevraagd werd voor dit soort projecten. Als hij de ego’s van supersterren als Elvis Presley en Petula Clark in bedwang kon houden, zou hij toch zeker een handvol Wookiees en een paar belangeloze acteurs uit de populairste film aller tijden kunnen regisseren?

Dit is niet het verhaal van een groep mensen die een geliefde sciencefictionfranchise die nog in de kinderschoenen staat, probeert te vermoorden. Het is eerder het verhaal van een groep mensen die een onmogelijke taak opgedragen krijgen en te horen krijgen dat ze die moeten laten slagen. Dit is de waargebeurde geschiedenis van de ‘Star Wars Holiday Special’, rechtstreeks van de regisseur die op de set de regie had.

Hier is ons gesprek met Binder, een fragment uit ons carrière-omvattende interview uit 2015.

Ik zou graag beginnen met te horen over de eerste keer dat je ooit de woorden “Star Wars Holiday Special” hoorde.

Ik kreeg een telefoontje van Gary Smith, een van de uitvoerende producenten, om te zien of ik beschikbaar was. De productie liep op dat moment al een week of was stilgelegd. Ze hadden geen geld meer. Ze gaven veel, ver boven het budget uit. En blijkbaar waren er veel problemen.

Wat voor problemen?

Nou, ik ging naar Warner Bros. waar ze op een groot podium aan het filmen waren. En ze hadden het huis van de familie Chewbacca gebouwd, wat een fenomenaal geheel was. Maar het was een volledige set van 360 graden.

Bedoel je dat dit, in tegenstelling tot bijvoorbeeld een sitcom waarin een ‘appartement’ eigenlijk slechts drie muren is en een brede opening voor camera’s en bemanningsleden, in wezen een op zichzelf staande – zij het fenomenale – set was?

Rechts. Ik weet nog dat ik naar buiten liep en zei: “Geen wonder dat je problemen hebt. Je hebt een 360-camera met meerdere camera’s!” En het was onmogelijk dat ze deze camera’s binnen zouden krijgen om te filmen. Een ander punt van zorg was de opening zelf. Waar er geen dialoog is en het alleen maar ondertitels zijn met de Wookiees.

Dat is niet bepaald een veelbelovend begin. Dus wat was er aan het project dat je aantrok? Was jij een grote fan van de film?

Ik ging het origineel bekijken en ik hield van de productiewaarde. Maar om eerlijk te zijn, ben ik geen grote sciencefictionfan. Ik houd van hartverwarmende verhalen. Ik ben een sucker voor een goed liefdesverhaal.

Dit was in ieder geval meer gezinsgericht. Minder space-opera.

Dus ik zei ja en ze stuurden me een bijbel over de Chewbacca-familie. Een voorleven dat George Lucas had geschreven. Ik denk dat iemand zo creatief als George het leven van de Chewbacca-familie schrijft, de tijd neemt om zijn personages te ontwikkelen en ze een volledig driedimensionaal leven te geven voordat je zelfs maar aan het begin van het verhaal in de special komt; dat was fantastisch. En ik had duidelijk geen enkele inbreng om iets te veranderen. Ik was maar een brandweerman – ik was er om het voor elkaar te krijgen – als CBS op dat moment besloot verder te gaan. Omdat ze het allemaal hadden over het uittrekken van de stekker. Maar ze besloten door te gaan en ik denk dat het publiek in de televisiereclame enzovoort niet voorbereid was op wat dit was. En ik denk dat dat de grote fout was. Dit zou geen Star Wars 2 worden. Dit was een speciale variëteit gericht op het verkopen van speelgoed voor George’s merchandisingdeal.

Laten we het hebben over wat er gebeurde nadat je daadwerkelijk begon.

De eerste beslissing die ik nam was om in de set te snijden en een van de muren te verwijderen, zodat we alle apparatuur erin konden krijgen. Binnen de Wookiee-omgeving, wat waarschijnlijk 99% van hun probleem was voordat ik er ooit bij betrokken raakte. En daarna bereidde ik me eigenlijk elke avond voor en nam het scène voor scène. Vanuit mijn standpunt, als regisseur en producent, was het een volkomen positieve ervaring voor mij. Ik vond het leuk om met iedereen te ontmoeten en samen te werken. En ik denk dat we het gezien de omstandigheden redelijk goed hebben gedaan.

Vertel me iets over die omstandigheden. Nog gedenkwaardige moeilijkheden?

Eén probleem om mee te beginnen was het feit dat de Wookiee-kostuums zo zwaar waren! De actrice die het kind speelde, Patty Maloney, woog toen we begonnen waarschijnlijk slechts 80 of 90 pond. En toen verloor ze waarschijnlijk ongeveer 15 pond door het fotograferen van de show. Zij (de Wookies) konden slechts 50 minuten per uur schieten en de overige 10 minuten moesten ze de hoofden eraf hebben en buiten het podium zuurstof krijgen. We hadden dus niet eens de hoofdcast beschikbaar om een ​​heel uur achter elkaar te filmen!

En dan was er nog de lichtceremonie aan het einde van de show. Er werd mij verteld dat er geen geld meer was om een ​​set te bouwen. Dus ik had een enorm filmpodium in de vliegtuighangar met extra’s en de hele cast van Star Wars erin en ik vroeg de art director of we tenminste geld hadden om een ​​bos kaarsen te kopen. Dat is wat we deden. We kochten elke kaars die beschikbaar was in de buurt van Warner Brothers.

Waren dat soort dingen op creatief vlak frustrerend voor je?

Dat vond ik naar mijn mening goed gelukt. Voor het grootste deel had ik dat gevoel bij alles wat we deden. Ik bedoel, ik liep niet weg met de gedachte dat dit een ramp was of zoiets. Ik had het tegenovergestelde gevoel. Ik was blij dat ik het deed, ik heb veel geleerd en met enkele van de beste technische mensen in de branche mogen samenwerken.

Hoe zit het met George Lucas? Wat was uw relatie met hem tijdens de productie?

Ik heb hem nooit gezien of zelfs maar een telefoontje van hem gekregen. Hij was helemaal nooit op de set. Maar hij bedacht het verhaal en hield toezicht op het script door de schrijvers die ze binnenhaalden (Pat Proft, Leonard Ripps, Bruce Vilanch, Rod Warren en Mitzie Welch). En hij keurde het goed. Ik denk dat hij afstand nam toen hij geen goede recensies kreeg. Ik bedoel, om er een beetje afstand van te nemen terwijl hij de hele kracht achter het project was; dat is teleurstellend. En hij zei: hij wilde het negatief kopen en het van de markt halen, enzovoort. Dat was nogal ironisch omdat hij degene is – voordat ik ooit in beeld kwam – die het script schreef en er van zijn kant groen licht voor gaf. Met als doel veel speelgoed te verkopen.

Maar ik denk dat het gewoon teruggaat op wat ik eerder zei: ze hebben het publiek niet precies verteld wat het was. Dit was niet “Star Wars 2” en ik weet dat veel fans erg teleurgesteld waren. Met zulke hoge verwachtingen en hier had je Harvey Korman die in een scène een kookparodie op Julia Child deed. Je liet Diahann Carroll er een sexy liedje in zingen en Jefferson Starship probeerde een hologramreeks te maken, enzovoort. En het verhaal zelf was behoorlijk zwak. Maar ik ben blij dat ik het gedaan heb en ik heb veel geleerd. En ik kan eerlijk zeggen dat ik nog nooit een show heb gedaan waarin ik niet iets van iemand heb geleerd.

Wat dat betreft wil ik u nog één vraag stellen. Je hebt duidelijk veel geleerd door de jaren heen. En natuurlijk is het entertainmentlandschap in de loop van de tijd veel veranderd, maar ik vroeg me af welk advies je zou geven aan iemand die, net als jij, specials wil maken die speciaal zijn? Iemand die geïnteresseerd was in het produceren of regisseren van variétéshows?

Ik denk dat het elke student van variétéproducties betaamt om terug te gaan en naar de geschiedenis te kijken. Of het nu gaat om de Streisand-specials, de Liza Minnelli-specials, of zelfs om terug te gaan naar de series van Milton Berle en Perry Como. Ik denk dat het belangrijk is dat deze jonge regisseurs die programma’s bestuderen, zodat ze hun carrière niet beginnen met de gedachte dat het enige wat op televisie te zien is, Beverly Hills Housewives of de Kardashians zijn. Ik bedoel, toen ik begon waren er maar drie netwerken. Dat was het. Nu heb je 500 keuzes waar je naar moet kijken. Maar als je daar zit en de 500 keuzes doorneemt, valt er niet veel te zien dat nieuw, fris en opwindend is. Televisie moet zichzelf dus opnieuw uitvinden. En dat zal ook zo zijn. Ik ben niet iemand die in de ‘goede oude tijd’ gelooft. Ik denk dat de goede oude tijd voor ons ligt. Het is een jonge wereld, weet je?