Het is mogelijk dat wij een commissie ontvangen over aankopen via links.
Er is nog steeds enige discussie onder Trekkies over welke van de “Star Trek” speelfilms de beste is. De algemene wijsheid schrijft dat voor Nicholas Meyers film uit 1982, “Star Trek II: The Wrath of Khan” is de beste, en sommige van de films die volgden (met name Star Trek: Nemesis en Star Trek Into Darkness) zijn in wezen vernieuwde versies van Wrath of Khan. Andere Trekkies geven daar misschien de voorkeur aan Robert Wise’s ambitieuze “Star Trek: The Motion Picture” uit 1979. Die film gaat over een enorme wolkachtige ruimte-entiteit – een onuitsprekelijk krachtige machine-intelligentie – die de aarde dreigt te verzwelgen als haar mysteries niet op tijd worden opgelost. ‘The Motion Picture’ is zeker het soort onstuimige verhaal dat past bij ‘Star Trek’.
Maar zelfs fans van “The Motion Picture” zullen het erover eens zijn dat de Starfleet-uniformen in “The Wrath of Khan” oneindig veel beter zijn. De uniformen die in alle Star Trek-films van 1982 tot 1991 werden gedragen, hadden een militante aantrekkingskracht; ze zien er formeel en sierlijk uit. De uniformen in “The Motion Picture” laten de bemanning van de USS Enterprise er specifiek uitzien als mondhygiënisten. Ze hebben allemaal onaantrekkelijk gedempte kleuren gekregen, waaronder beige, gebroken bruin en grijs, en niemand in de cast van de film lijkt zich op zijn gemak te voelen om ze te dragen. In de originele “Star Trek” tv-serie zijn de (heren) Starfleet-uniformen tweedelig, waarbij een shirt en een broek worden gecombineerd. Voor ‘The Motion Picture’ zijn ze echter uitgedost in jumpsuits voor het hele lichaam.
William Shatner, die admiraal Kirk speelde, had een hekel aan de jumpsuits. In zijn memoires inderdaad “Star Trek-filmherinneringen”, de acteur sprak de Starfleet-uniformen toe in “The Motion Picture” en herinnerde zich hoe erg ze vooraan reden en de geslachtsdelen van de drager verpletterden. En als de acteurs erin gingen zitten, werden de jumpsuits nog strakker, wat volgens Shatners herinnering veel pijnkreten veroorzaakte.
De jumpsuits in Star Trek: The Motion Picture waren pijn in het kruis (letterlijk)
Shatner had niets aardigs te melden over de ruimtetandartsuniformen van ‘The Motion Picture’ en schreef:
“Lelijke, nauwsluitende, pastelkleurige jumpsuits uit één stuk. (…) Het was vrijwel onmogelijk voor enig mannelijk lid van onze cast om te gaan zitten zonder zijn voortplantingsvermogen ernstig in gevaar te brengen. (…) De hele dag werd onze set doorspekt met het meelijwekkende hoge gejank en gejammer van castmates die deze specifieke ontwerpfout voor de allereerste keer ontdekten.”
Opgemerkt moet worden dat de uniformen niet zijn ontworpen door William Ware Theiss, klant van Star Trek: The Original Series. Ze waren eerder het handwerk van toneelveteraan Robert Fletcher. In 1980 sprak Fletcher met Fantastic Films Magazine (dat handig is getranscribeerd door de ‘blog Mijn Star Trek-plakboek), en hij sprak uitgebreid over zijn ambities voor de nieuwe Starfleet-kledij. Fletcher voelde dat De uniformen van Theiss waren te ‘pulp’ en niet erg praktisch. Hij was vooral sceptisch over de minirokken die de vrouwelijke bemanningsleden van de Enterprise droegen. ‘Het laatste wat een bemanningsdame nodig heeft in een Red Alert-situatie,’ legde hij uit, ‘is rennen in haar panty.’
Hij redeneerde ook dat ingenieurs logischerwijs ruimtepakachtige uniformen zouden dragen met ingebouwde biomonitors (vandaar de grote, ronde widget op de buik van de bemanningsleden van de machinekamer). Hij was van mening dat zelfs de militaire uniformen van Starfleet variatie zouden hebben, net als moderne militaire uniformen. Het was de bedoeling dat alles er futuristisch en toch zacht en praktisch uitzag. De rustgevende kleuren zorgen ervoor dat “The Motion Picture” visueel minder veeleisend en meer ontspannen lijkt. In dit opzicht was Fletcher succesvol.
Toch faalde Fletcher, zoals Shatner opmerkte, spectaculair als het ging om het kruiscomfort van de acteurs. Fletcher was er verstandig aan om de uniformen voor ‘The Wrath of Khan’ opnieuw te ontwerpen.
