Toch sluit de realiteit van het leven in Local Stitch aan op een donkere kant van het leven in een Koreaans eenpersoonshuishouden, de 고시원. In tegenstelling tot studio-appartementen is de 고시원 een soort tijdelijke woonruimte die beschikbaar is voor arbeiders voor een kort verblijf. De herkomst van de naam sluit aan bij het ‘고시’-examen (ambtenarenzaken) en was oorspronkelijk bedoeld voor studenten die een aparte ruimte nodig hadden om zich op hun studie te concentreren. De laatste tijd zijn deze huurwoningen vooral bedoeld voor huurders met een laag inkomen en vaak voor de onderbuik van de armoede onder ouderen, een ander vaak verborgen sociaal probleem in de Koreaanse samenleving. De indeling van deze kamers wordt omschreven als “een kamer met bureaus aan het voeteneind”, waardoor het lastig is om de benen te strekken tijdens het slapen. Boven het bed is een kledingrek geplaatst, waardoor de luchtcirculatie tijdens de slaap wordt belemmerd. Hoewel de interne indeling en het interieurontwerp per plaats enigszins variëren, zijn de meeste oncomfortabele plekken om te wonen (en deze perceptie wordt breed gedragen in de samenleving). De fotograaf Shim Gyu-dong heeft de trieste, deprimerende taferelen van het leven in deze ruimtes in zijn boek gedocumenteerd Gositel.
Ik sprak voor dit stuk met een voormalige inwoner van Local Stitch, ontwerper Sang-min Cha, en hij vertelt hoe vergelijkbaar het formaat van de woonruimtes is met deze beruchte Koreaanse ruimtes. Maar ondanks de krappe vertrekken van Sang-mins woning, ondervond hij toch een aantal echte voordelen aan het feit dat hij in Local Stitch woonde. Gekoppeld aan de focus van het merk op culturele ontdekkingen, maakte Sang-min, terwijl hij op de locatie in Euljiro woonde, een toevallige connectie met een 90-jarige “camerameester”. Uit deze relatie, die werd gevoed doordat de locatie vlakbij een markt voor oude camera’s lag, heeft Sang-min een diepe passie voor filmfotografie ontwikkeld, die zijn creatieve instincten als UX- en grafisch ontwerper voedt. Hij woont nu in Amsterdam, maar hij prijst Local Stitch wel voor het bieden van een accommodatie waar hij zijn in Europa gevestigde ontwerpbaan kon uitoefenen, terwijl hij tijdelijk in Seoul woonde. Dit benadrukt een andere belangrijke merkboodschap waar Local Stitch op inspeelt: de mondiale nomade. De toenemende toegankelijkheid van werken op afstand heeft een nieuw wezen gevormd in de mondiale samenleving dat een levensstijl van reizen en avontuur prijst, allemaal binnen handbereik van een MacBook Pro en een sterke WiFi-verbinding. Hoewel deze zwervende gentrifiers zijn gewaarschuwd in plaatsen als Mexico-Stad en Bali, probeert de Koreaanse regering meer van deze ‘talenten’ aan te trekken door in 2024 te beginnen met het aanbieden van een visum voor digitale nomaden. Local Stitch richt zich rechtstreeks op dit soort werknemers door comfortabele werkruimtes aan te bieden als kenmerk van haar eigendommen. Sang-min’s studiopartner Nicolai verbleef ook langere tijd op de locatie Hapjeon en werd mede gemotiveerd door de werkomstandigheden van de locatie. Het kan dus worden samengevat dat Local Stitch twee centrale merkideeën hanteert in haar activiteiten: balans tussen werk en privé door middel van co-workinggemak, en gelokaliseerde culturele inzichten om huurderswaarde toe te voegen.
