Een toegewijde campagnevoerder vecht tegen de klok om de achtjarige Maryam Dawas naar Groot-Brittannië te brengen voor dringende medische behandeling, terwijl het skeletachtige kind blijft vervagen voor de ogen van haar verwoeste moeder
De geboorteplaats van Maryam Dawas stond ooit bekend om de productie van geurige rozen en aardbeien; nu hangt de geur van dood en verderf overal.
De eerste jaren van het leven van de achtjarige Maryam Dawas waren gevuld met “kleur, creativiteit en licht”. Nu staat haar familie voor een vreselijke race tegen de klok om haar te redden, terwijl hun huis en het gelukkige leven dat ze ooit kenden in puin ligt.
Het kleine meisje werd geboren in Betin Lahaa, een stad die ongeveer zeven kilometer ten noorden ligt Gaza-stad. Het conflict tussen Israël en Gaza, dat nu een ongemakkelijk staakt-het-vuren kent, heeft geleid tot de dood van 69.000 mensen. Palestijnen tot nu toe. Terwijl de grimmige uitwisseling van lichamen van beide kanten voortduurt, worden degenen die nog leven geconfronteerd met onmogelijke uitdagingen, met puin waar scholen en ziekenhuizen ooit gestaan.
Voor kinderen als Maryam, die complexe gezondheidsproblemen heeft, is de bijna volledige vernietiging van adequate medische zorg catastrofaal gebleken.
Maryam lijdt aan ernstige ondervoeding, malabsorptie en onbehandelde 3C Marsh-coeliakie, een soort auto-immuunziekte waarbij het eten van gluten de dunne darm van de patiënt beschadigt. Volgens de medische rapporten van Maryam heeft het kind acuut ondergewicht en is haar darmwand zodanig geërodeerd dat ze niet langer in staat is om voedsel of voedingsstoffen goed te absorberen.
Dit heeft op zijn beurt geleid tot osteoporose, een aandoening die ervoor zorgt dat botten verzwakken en broos worden. Dit levendige jonge meisje, dat ooit van dansen en spelen hield, kon nu een bot breken na de kleinste valpartij. Haar lichaam is zo ernstig verzwakt dat een infectie dodelijk kan zijn, en dierbaren hebben niet eens de mogelijkheid haar te kalmeren met voedsel; glutenvrije voedselproducten zijn zeer moeilijk te verkrijgen in Gaza.
Artsen hebben ook laten weten dat de behandeling die Maryam nodig heeft nergens in de Gazastrook te vinden is, en ondanks dat de medici hun best doen met hun beperkte middelen, blijft het kleine meisje achteruitgaan en vervagen, tot ongenoegen van de hulpeloze familieleden.
De Spiegel heeft gesproken met Sana, een vrouw die werkt op het gebied van de rechten van gehandicapten, die nu wanhopig probeert Maryam naar Groot-Brittannië te halen voor de behandeling die ze dringend nodig heeft. Sana schilderde een beeld van de vreugde die Maryam brengt voor dierbaren te midden van de duisternis en vertelde ons: “De enige dochter in haar familie en de eerste kleindochter, ze werd gekoesterd vanaf het moment dat ze arriveerde.
“Als haar grootmoeder over haar spreekt, wordt haar stem zachter van warmte. Ze noemt Maryam ‘de pop van het huis’, de vreugde van het gezin, de vonk van het lachen, de kleine engel om wie de liefde zich op natuurlijke wijze verzamelde. Het is onmogelijk om niet te voelen hoe diep ze wordt aanbeden, en hoe verwoestend het voor haar familie is om haar gezondheid nu te zien vervagen.
“Vandaag de dag draagt Maryams moeder een verdriet dat geen enkele ouder ooit zou moeten dragen; ze ziet hoe haar slimme, fantasierijke dochter door ziekte onherkenbaar wordt, terwijl ze ook zorgt voor Maryams tweelingbroers, nog geen twee jaar oud. De druk op haar hart is onmetelijk.”
Sana hoorde voor het eerst van Maryams benarde situatie via journalist Farida Al Ghoul. Nadat ze de tijd had genomen om de situatie volledig te begrijpen, kwam Sana in contact met de familie Dawas, met wie ze “nauw en voortdurend contact” onderhoudt.
De campagnevoerder kan zich de eerste keer dat ze Maryam ontmoette nog levendig herinneren, en herinnert zich hoe het ‘kleine’ kind, dat vóór haar schrijnende beproeving 25 kg woog, in haar ziekenhuisbed lag, toen een skelet van 8,3 kg. Het was op dit punt dat de ware verwoesting van de situatie Sana trof.
Volgens Sana: “Het was haar moeder die mij het diepst trof. Ze was een vrouw met buitengewone kracht en stille waardigheid. Ze had nog nooit voor een camera gestaan of met de pers gesproken. Toch vond ze te midden van onvoorstelbare chaos, ontheemding en angst haar stem, niet voor zichzelf, maar voor haar kind.
‘Plotseling pleitte ze op het wereldtoneel voor Maryam, sprak ze met internationale media, NGO’s en humanitaire organisaties, vastbesloten om haar dochter in leven te houden in een wereld dat leek dichterbij te komen.”
Sana toonde buitengewoon medeleven en steunde de ouders van Maryam bij het navigeren door de medische en humanitaire processen, terwijl ze ‘voor hen pleitte als ze dat niet konden’. De familie stelde hun vertrouwen in deze barmhartige Samaritaan en vroeg Sana om op te treden als hun officiële Britse gezinsvertegenwoordiger.
Ze reflecteerde: “Het vertrouwen in het leven van een kind, vooral in zulke omstandigheden, is geen last; het is een eer. Als ik zelfs maar één gezin in Gaza zou kunnen helpen, dan is dat een voorrecht dat ik draag met een diepe verantwoordelijkheid.”
Dit is een verantwoordelijkheid waar Sana zich met heel haar hart aan heeft toegewijd. Hoewel Maryam in september officieel werd goedgekeurd voor medische evacuatie naar het buitenland via de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), blijft ze wachten op toelating tot Groot-Brittannië. Dit wachten kan zes maanden duren, en in een geval waarin elke minuut kostbaar is, kan dit veel te lang zijn.
Uit angst dat Maryam, net als andere kinderen in Gaza, zal sterven op deze verschrikkelijke wachtlijst, heeft Sana een verzoekschrift ingediend bij de Britse premier Sir Keir Starmer om het ernstig zieke meisje onverwijld toe te voegen aan de Britse evacuatielijst uit Gaza. Maryams familie heeft contact gehad met het Londense Great Ormond Street Hospital over de mogelijke opname als privépatiënt; Maar eerst moeten ze de financiering veiligstellen.
Op het moment van schrijven heeft de petitie op Change.org ruim 56.000 handtekeningen verzameld, waaronder spraakmakende figuren zoals de Amerikaanse onderwijzeres en beïnvloeder van sociale media, mevrouw Rachel.
Gezien de vele oprechte berichten die zovelen over de hele wereld hebben achtergelaten, ook van andere kinderen met ernstige ziekten, deelde Sana het volgende: “Ze herkenden haar lijden onmiddellijk, niet in de statistieken of in de krantenkoppen, maar in hun botten, omdat ze begrepen wat de honger van een kind werkelijk betekent.”
Sana voegde toe: “Door Maryam in veiligheid te brengen in Groot-Brittannië, heeft de Werk De regering zou een duidelijke boodschap afgeven: onder leiding van Sir Keir Starmer leidt Groot-Brittannië opnieuw met fatsoen, mededogen en vastberaden menselijkheid. Een dergelijke daad zou wereldwijd weerklank vinden, de rol van Groot-Brittannië als humanitaire macht versterken en het publieke geloof herstellen dat de politiek nog steeds het principe kan dienen.’
Het trieste verhaal van de familie Dawas laat zien dat zelfs succes en sociale status niet genoeg zijn om de families in Gaza te beschermen. Maryam komt uit een ooit welvarend huishouden, met een grootvader die een bloeiend bedrijf leidde. Er is zelfs een wijk genaamd “de Dawas Quarter”, ter ere van deze “warme, goed opgeleide en gemeenschapsgerichte familie”.
Sana wierp licht op het comfortabele leven dat Maryam ooit kende en onthulde: ‘Voor de oorlog was Maryams wereld vol beweging, kleur en dromen. Ze was dol op kunst, tekenen, schilderen, het rijgen van kleine kraaltjes in delicate armbanden, en wanneer er muziek speelde, danste ze vrijelijk door de kamer.
“Haar kleine handen creëerden altijd schoonheid, en ze rende met sprankelende ogen naar haar moeder, gretig om elk nieuw meesterwerk te delen. Vandaag is die wereld haar ontnomen.”
Nu zijn de ‘slimme, fantasierijke’ Maryam en haar ouders dakloos en zonder enige vorm van inkomen achtergebleven. Ze wonen in een tent in het zand nadat ze maar liefst dertien keer ontheemd waren geraakt. Ondanks alles spreken de gezinsleden echter ‘niet in bitterheid maar in stille waardigheid’ en ‘blijven ze genadig’, zelfs ondanks zoveel onzekerheid. Ze hebben de hoop ook niet opgegeven, terwijl Maryam nog steeds haar droom koestert om dokter te worden.
Sana vervolgde: ‘Het kleine meisje dat ooit heldere luchten schilderde en ronddraaide in dans, brengt nu haar dagen door met vechten om te overleven. Maar zelfs te midden van ziekte, ontheemding en uitputting is haar geest niet uitgedoofd. Haar zachtheid blijft.
“Haar verbeelding bruist nog steeds van hoop. Maryam droomt ervan om dokter te worden, zodat ze kinderen kan helpen die lijden zoals zij. Op haar rustige momenten kijkt ze op en stelt haar moeder de vragen die geen enkel kind ooit zou moeten stellen: ‘Wat gebeurt er met mij? Wanneer zal het weer goed met mij gaan?'”
Terwijl de goedhartige Maryam ervan droomt anderen te helpen, verlangt haar toegewijde grootmoeder naar vroeger in het ‘mooie’ Beit Lahia en ziet ze haar jonge kleindochter weer lachen. Ze vertelde: “Beit Lahia was erg mooi. De mensen waren aardig. Beit Lahia was het paradijs van het leven. Er was geen mooiere plek dan deze.
“Mijn leven daar was vol vreugde en vrede. Ik bid tot God dat Maryam terugkeert naar hoe ze was – dat ik haar oude glimlach weer mag zien.”
Een woordvoerder van het Great Ormond Street Hospital for Children NHS Foundation Trust zei: “Het conflict in het Midden-Oosten heeft een verwoestende impact gehad op de levens van kinderen en jongeren. We hebben een klein aantal patiënten uit Gaza behandeld die particulier gefinancierd zijn voor hun behandeling.
“We zijn niet in staat om NHS-behandeling aan te bieden aan patiënten die geen deel uitmaken van het evacuatieprogramma van de Britse regering. We zullen blijven samenwerken met onze partners en de Britse regering om ondersteuning te bieden waar we kunnen.”
U kunt meer lezen over de petitie om Maryam Dawas naar Groot-Brittannië te halen hier.
Heeft u een verhaal om te delen? E-mail mij op julia.banim@reachplc.com
