Pensioensparen vereist belangrijke beslissingen: wanneer te beginnen, hoeveel te besparen en waar te investeren. Het investeringsbesluit heeft meer aandacht getrokken nu de toezichthouders van de overheid werken aan de opening 401(k)-plannen naar alternatieve activa zoals particuliere marktinvesteringen.
Hieronder vergelijken we de paden van twee hypothetische pensioenspaarders en hun uitkomsten.
Een verhaal van twee pensioenspaarders
Laura en JR zijn twee 25-jarigen die nieuw bij hetzelfde bedrijf werken, in dezelfde rol.
Stap 1: Beslissen om op te slaan
Op haar eerste werkdag zette Laura 10% van haar salaris van $ 75.000 in voor haar 401(k). Dat leverde haar bedrijf de jaarlijkse match van 3% op (het komt overeen met 50% tot 6%) en een totale besparing van 13%. Ze had nog ruimte in haar budget voor weekenden vol activiteiten.
JR maakte zich nu meer zorgen. In plaats van geld in een 401(k) te stoppen die hij tientallen jaren niet wilde aanraken, genoot hij van zijn salaris van $ 75.000. Vijf jaar later begon JR met het bouwen van zijn appeltje voor de dorst. Hij koos voor het minimale bijdragetarief om in aanmerking te komen voor de bedrijfsmatch, waarbij hij 6% bijdroeg met een match van 3%.
Stap 2: Hoe te beleggen
De werkgever van Laura en JR bood veel beleggingsinstrumenten aan, waaronder streefdatumfondsen. Eén investeerde alleen in publieke aandelen en obligaties; de andere behield tijdens het glijpad een allocatie van 15% aan private equity en private kredieten.
Laura gaf de voorkeur aan het doeldatumfonds, dat uitsluitend voor het publiek toegankelijk is, vanwege de eenvoud en transparantie ervan. JR werd ook aangetrokken door de streefdatumopties en het gebruiksgemak ervan. Hij koos echter voor de optie op de particuliere markt, omdat deze hogere rendementen beloofde, en om zijn late start goed te maken. Hij dacht dat hij vijf jaar aan gemiste bijdragen snel kon terugkrijgen, aangezien hij nog 35 jaar te gaan had tot hij met pensioen ging.
Van verdienjaren tot pensioen
Laura en JR klommen beiden gestaag door naar senior managementposities. Hun loopbaanontwikkeling en hun salarissen bleven gelijke tred houden. Tegen de tijd dat ze 65 werden en hun pensioen naderden, verdienden ze allemaal $178.620 per jaar. Er waren geen wijzigingen in hun 401(k)-bijdragen of de matchingformule van hun bedrijf. Terwijl Laura en JR zich voorbereidden om met pensioen te gaan, beoordeelden ze hun 401(k)s.
Voor JR had het streefdatumfonds met particuliere markten zijn vruchten afgeworpen. Gedurende 35 jaar beleggen heeft het fonds een rendement op jaarbasis van 8,9% behaald, vergeleken met 8,4% voor de optie die alleen voor het publiek toegankelijk is. Hierdoor had hij een saldo van ongeveer $ 2 miljoen. In combinatie met de sociale zekerheid had JR het gevoel dat hij van zijn pensioen kon genieten zonder het risico te lopen zijn spaargeld te overleven.
De publieke TDF presteerde ondermaats vergeleken met de TDF op de particuliere markt, maar Laura vond dat niet erg. Na 40 jaar investeren groeide haar 401(k)-rekeningsaldo tot meer dan $3 miljoen. Door eerder te beginnen en meer bij te dragen, benutte ze de kracht van het samenstellen van rendementen in veel grotere mate dan JR had gedaan.
JR’s privémarktenbeleid gaf hem een klein voordeel, maar Laura’s beslissing om eerder te beginnen met sparen en meer te sparen, maakte het echte verschil. Compounding deed de rest en veranderde haar vaste bijdragen in een saldo dat veel groter was dan dat van JR.
Waar het op neerkomt: het is veel beter om je te concentreren op hoeveel je moet besparen en wanneer je moet beginnen met sparen, in plaats van op de grillen van de publieke en private markten.
Achter het gordijn
Om het belang van vroegtijdig sparen en meer sparen te illustreren, moesten we een aantal aannames maken. We gingen ervan uit dat Laura en JR hetzelfde salaris verdienen en hun hele loopbaan bij dezelfde werkgever blijven, zonder onderbrekingen in het dienstverband. We gingen ervan uit dat aandelen, obligaties en particuliere markten allemaal de rendementsverwachtingen op lange termijn van Morningstar Investment Management zouden waarmaken. Het is geen gegeven dat een doeldatumfonds met een allocatie van 15% aan particuliere markten beter zou presteren dan een vergelijkbare strategie die uitsluitend gericht is op publieke aandelen en obligaties, vooral na aftrek van vergoedingen.
Er bestaat discussie over de vraag of private-equityfondsen beter presteren dan hun publieke tegenhangers. Een Morningstar-analyse concludeerde dat private-equityfondsen het best kunnen worden gezien als een andere vorm van actief beheer, waarbij een handvol fondsen aanzienlijk beter kan presteren dan hun concurrenten, maar de gemiddelde rendementen vergelijkbaar (of slechter) zijn met die van publieke marktfondsen.
Bovendien vormen particuliere markten extra uitdagingen voor het voorspellen vanwege de heterogeniteit in de onderliggende beleggingen. De resultaten moeten worden gezien als een best-case scenario voor doeldatumfondsen met blootstelling aan de particuliere markt.
Dit artikel is door Morningstar aan The Associated Press verstrekt. Ga voor meer persoonlijke financiële inhoud naar https://www.morningstar.com/personal-finance
Jason Kephart, CFA, is een senior principal, multi-asset strategy ratings, voor Morningstar.
Spencer Look is associate director pensioenstudies voor Morningstar Investment Management LLC.
Samantha Lamas is senior onderzoeker op het gebied van gedragsinzichten bij Morningstar.
—Jason Kephart, Spencer Look en Samantha Lamas van Morningstar
