Jaren eerder Matt en Ross Duffer boekten ongekend wereldwijd succes met Netflix’s ‘Stranger Things’,” begon het filmmakersduo hun carrière met een over het hoofd geziene post-apocalyptische horror. Deze debuuttitel, “Hidden”, kreeg een uiterst beperkte release in 2015 en minder kritische recensies, maar bleek veelbelovend als een atypische genre-inzending die creativiteit uitstraalde. In hetzelfde jaar kregen de Duffer Brothers een solide kans om hun talenten te laten zien, aangezien ze werden ingehuurd als schrijvers/producenten voor een Fox-seriebewerking van Blake Crouchs ‘Wayward Pines’-boekentrilogie. Dit was weliswaar een groot probleem – De bochtige piloot van de gelijknamige show werd geleid door M. Night Shyamalanen daaropvolgende afleveringen werden geregisseerd door onder meer Ti West, Vincenzo Natali en James Foley.
De trilogie van Crouch begint met Ethan Burke, agent van de Amerikaanse geheime dienst (Matt Dillon in de serie), die wakker wordt in een vreemd stadje met voorbijgaand geheugenverlies. Deze stad, Wayward Pines, biedt hem niet veel troost in zijn gedesoriënteerde toestand, aangezien dit pittoreske paradijs een zo onheilspellende uitstraling uitstraalt dat Burke’s instincten dit knagende gevoel niet kunnen negeren. Nu zijn geheugen weg is, kan hij zijn eigen identiteit niet meer achterhalen, wat nog wordt verergerd door het feit dat de stedelingen hem om de een of andere reden kwalijk nemen. Naarmate de tijd verstrijkt, beginnen de dingen meer te voelen uit dan ooit tevoren: niemand lijkt naar hem te zoeken, er zijn nauwelijks auto’s op de wegen en een enorm geëlektrificeerd hek creëert een perimeter rond Wayward Pines.
Het zou me niet verbazen als je al parallellen trekt met ‘Twin Peaks’ van David Lynch, ook al voelt de Fox-serie duidelijk anders aan dan de voor de hand liggende tonale inspiratie. Maar “Wayward Pines” vestigt zijn identiteit goed genoeg. En er kan rechtstreeks een lijn worden getrokken van ‘Wayward Pines’ naar ‘Stranger Things’.
Wayward Pines is cruciaal voor de greep van de Duffer Brothers op het maken van geweldige televisie
De Duffer Brothers schreven vier afleveringen voor het eerste seizoen van de show, en ze schreven zelfs de seizoensfinale samen met Crouch en showrunner Chad Hodge. Het schrijven in seizoen 1 is steeds veelbelovend, omdat het de titulaire stad met succes presenteert als een sinistere kracht en zijn inwoners als evoluerende mysteries die Burke moet ontrafelen om het grotere geheel te kunnen begrijpen. Er zit hier enige echte spanning en mysterie, en je zou zelfs in de verleiding kunnen komen om stilistische vergelijkingen te maken met “Lost” en “The Returned” (wat helemaal geen slechte zaak is). Als je nieuwsgierig bent naar specifieke afleveringen met Duffer-helm, zou ik de finale van seizoen 1 aanbevelen, samen met ‘The Reckoning’, waarin het centrale mysterie van de show op een snelle en bevredigende manier wordt onthuld.
Hoewel “Wayward Pines” geen uitzonderlijke beoordelingen kreeg, is de serie de moeite waard om te bekijken, ondanks een zwakker tweede seizoen met repetitieve thema’s en voorspelbaar schrijven. Maar het eerste seizoen alleen al heeft een heleboel sympathieke eigenschappen: het leent zwaar van soortgelijke verhalen, maar slaagt erin de zaken spannend te houden, terwijl het er ook in slaagt een wending te verkopen die je van kilometers afstand zag aankomen. Een geweldige aflevering die symbool staat voor deze kwaliteiten is nog een knaller van Duffer Brothers, namelijk ‘The Truth’, die elke misleiding die op ons afkomt rechtvaardigt en de fantastische innerlijke werking van een welverdiende wending demonstreert. Het feit dat je werktheorieën juist zijn gebleken, doet helemaal niets af aan de ervaring; het verhoogt in ieder geval de spanning, terwijl je er toch in slaagt een paar verhalende curveballs naar je toe te gooien.
‘Hidden’ had de Duffer Brothers misschien op de kaart gezet, maar ‘Wayward Pines’ gaf hen de nodige springplank om zoiets ambitieus als ‘Stranger Things’ te bedenken. Al met al verdienen hun lovenswaardige bijdragen aan de serie ongetwijfeld hernieuwde waardering.
