We bevinden ons in de ‘Stranger Things’-thuisfase en één ding is duidelijk: de Netflix-megahit draait op volle toeren. Om eerlijk te zijn, er zijn veel spannende momenten te beleven naarmate de show dichter bij de grote, grote finale komt. Er zijn ook een handvol emotionele scènes die echt landen, vooral als je dol bent geworden op het grote ensemble van personages die de vervloekte stad Hawkins bewonen. Maar het lijkt pijnlijk duidelijk dat de hogere leidinggevenden bij Netflix de Duffer Brothers van ‘Stranger Things’ hebben gesmeekt om de boel zo veel mogelijk naar voren te halen, en de Duffers hebben dat ook gedaan.
Als je de drie overvolle afleveringen bekijkt die deel 2 van seizoen 5 vormen, krijg je het gevoel dat de showrunners dit allemaal waarschijnlijk hadden kunnen samenvatten in één grote klapfilm die alles in een mooi, netjes pakket verpakt. In plaats daarvan krijgen we repetitieve momenten die uiteindelijk nergens toe leiden en enorm frustrerend worden. Voorbeeld: op een gegeven moment verlaten twee personages (ik zeg niet wie, om spoilers te voorkomen) één plek om op reis te gaan. Nadat ze een stukje hebben gelopen, besluiten ze dat ze moeten omdraaien en terug moeten gaan naar de plek waar ze begonnen zijn, zonder iets te hebben bereikt.
Later begint een ander personage een verhaal dat leidt tot een flashback, maar het verhaal wordt dan afgebroken weg van de flashback om ons dingen te laten zien die in de huidige tijdlijn gebeuren, om vervolgens te knippen rug in de flashback. Dit is onhandig, onhandig spul en levert geen erg meeslepende tv op. Ik vond de eerste helft van seizoen 5 behoorlijk spannend. De tweede helft is een beetje saai en we hebben nog een lange laatste aflevering om naar te kijken.
De sympathieke personages blijven ervoor zorgen dat Stranger Things het bekijken waard is
Maar ‘Stranger Things’ blijft rondkomen met een beetje hulp van de zeer sympathieke cast van personages, hoewel sommigen van hen minder te doen hebben dan anderen. Millie Bobby Brown’s Eleven is misschien al zo lang het gezicht van deze franchise, maar haar personage voelt zich vaak op drift in deze drie afleveringen – hoewel er een opzet is waarin ze veel meer te doen heeft in de finale, die niet werd vertoond voor critici.
Sadie Sink’s favoriete personage Max krijgt ergens in deze drie afleveringen een groot moment om te schitteren, maar het duurt eindeloos lang voordat het zover is. En Nell Fisher, die de rol van de plotseling belangrijke Hollyblijft een mooie toevoeging aan de cast: deze jongen gaat ergens heen. Will Byers van Noah Schnapp heeft ook veel meer focus dan ooit tevoren, wat uiteindelijk een beetje een allegaartje wordt, aangezien Schnapp lijkt te worstelen met de zware emotionele beats waarmee Will plotseling wordt opgezadeld.
Deel 2 van seizoen 5 laat ons ook steeds grote, uitgebreide set-stukken zien, wat leidt tot scènes waarin personages als Gaten Matarazzo’s sympathieke Dustin en Maya Hawke’s snel pratende Robin gedwongen worden om extreem langdradige stukjes uiteenzetting te geven. Er gaat een niet zo geheim gerucht dat vaak wordt gevraagd aan mensen die Netflix-shows schrijven personages leggen elke actie te veel uit dus publiek niet echt kijken de show, maar door deze liever op de achtergrond te laten spelen terwijl ze naar hun telefoons kijken, kan het verhaal worden bijgehouden. Als je twijfelde of deze geruchten waar waren, dienen deze afleveringen als een behoorlijk concrete bevestiging. Tegen de tijd dat de serie bezig was met wat voelde als de tiende verklarende monoloog, stond ik op het punt mijn handen in de lucht te steken.
Het laatste seizoen van Stranger Things had in plaats daarvan waarschijnlijk één grote film kunnen zijn
Toen we onze helden voor het laatst verlieten aan het einde van deel 1, had de grote boze Vecna (Jamie Campbell Bower) de twaalf kinderen ontvoerd die hij wilde gebruiken voor zijn duistere en kwade plannen, en Will ontketende zijn volledige potentieel door te onthullen dat hij krachten heeft die vergelijkbaar zijn met Elf. Je zou aannemen dat deel 2 de zaken verder zou brengen, maar in werkelijkheid voelde het tegen de tijd dat de derde aflevering van deel 2 naar de aftiteling ging, alsof wij, en de personages, min of meer op dezelfde plek waren waar ze begonnen. Ofwel de laatste aflevering zal overlopen van grote, dramatische veranderingen, ofwel ‘Stranger Things’ staat op het punt de zaken op een enigszins teleurstellende manier af te ronden.
En toch heeft de show nog steeds zijn charmes. De meeste personages blijven sympathiek, en zoals ik hierboven al zei, zijn er enkele dramatische, emotionele scènes die echt goed terechtkomen. Wanneer Dustin en Steve (Joe Keery) het eindelijk goedmaken nadat ze de helft van het laatste seizoen hebben gekibbeld, voelt het oprecht en lief. En hoewel ik vind dat de prestatie van Schnapp een beetje tekortschiet, raakt een groot dramatisch moment dat hij met bijna de hele cast deelt echt aan je hart en kan het je een traan of twee doen laten vallen. Er is ook genoeg actie, explosies en auto-achtervolgingen om de boel in beweging te houden, ook al blijft de show op zichzelf terugkomen.
Ik veronderstel dat de ultieme afhaalmogelijkheid is dat als je zo ver bent gekomen met ‘Stranger Things’, je blijft rondhangen om te zien hoe het allemaal afloopt. Ik heb een paar theorieën over hoe de Duffers en het bedrijf van plan zijn de zaken af te ronden, maar ik ben tevreden om blind de laatste aflevering in te gaan en er het beste van te hopen. Ik ben al fan van deze show sinds het begin, maar op dit moment denk ik niet dat het oneerlijk is om te zeggen dat het lang na de vervaldatum blijft hangen. Toch steun ik deze gekke kinderen. Ik hoop dat ze deze er nog een laatste keer uithalen.
/Filmbeoordeling: 6 uit 10
Seizoen 5, deel 2 van Stranger Things, wordt nu gestreamd op Netflix. De laatste aflevering verschijnt op 31 december 2025.
