Toen ‘Stranger Things’ in 2016 voor het eerst verscheen, stond het schijnbaar op niemands radar. Ik herinner me dat Netflix vrij vroeg screeners beschikbaar stelde, nog voordat er zelfs maar een trailer was verschenen, en ik begon ze in een opwelling te bekijken zonder veel over de serie te weten. Ik was meteen gecharmeerd van de shows ‘Stephen King ontmoet Steven Spielberg’ sfeer, en ik was duidelijk niet de enige: “Stranger Things” werd een megahit; een volwaardig cultureel fenomeen. Maar heeft het zijn welkom overschreden? Ik denk dat dat afhangt van wie je het vraagt. Maar het helpt waarschijnlijk niet dat er lange tijd tussen de seizoenen is verstreken, en dat de acteurs, die in de eerste plaats kinderen zouden moeten zijn, allemaal uit hun rol lijken te zijn gekomen.
Seizoen 4 van ‘Stranger Things’ kwam uit in 2022, wat voelt als een leven geleden in onze huidige door elkaar gegooide tijdlijn. Nu loopt de serie ten einde met seizoen 5, dat is opgesplitst in drie afzonderlijke delen supergrote afleveringen met een groot budgetwaarvan sommige een looptijd van een feature-length hebben. Netflix zal uiteraard manieren vinden om de show levend te houden – er is al een geanimeerde prequel-serie onderwegen er wordt veelvuldig gesproken over spin-offs. Maar voorlopig nadert de vlaggenschipreeks ‘Stranger Things’ een soort einde, wat betekent dat er een aantal losse eindjes moeten worden afgerond.
De Duffer Brothers, die de show hebben gemaakt en veel van de afleveringen hebben geschreven, hebben gekozen voor een soort speedrun-aanpak. Ja, ook al zijn veel van deze laatste afleveringen behoorlijk lang, ze bewegen zich in een razend tempo voort en haasten zich van het ene grote actiestuk naar het volgende terwijl personages een uiteenzetting schreeuwen om de lege plekken in te vullen. Het is leuk om naar te kijken en het verveelt nooit. Maar het is ook een beetje vermoeiend. Bovendien heeft het laatste seizoen (waarvan ik de eerste 4 afleveringen heb gezien) ook de slechte gewoonte om ons te veel antwoorden. Ik ga hier niet ingaan op volledige spoilers, maar ik vond dat verschillende verklaringen enigszins overbodig waren. Het is bijna alsof de Duffers bang zijn om niets onberoerd te laten en alles aan de kijkers moeten laten zien. Het is oké om een beetje mysterie achter te laten.
Stranger Things seizoen 5 gaat een beetje terug zoals het begint
Seizoen 4, waar ik van genootliet veel draden achter om uit te trekken. De arme Max (Sadie Sink) raakte na een korte dood in coma; het buitenaardse rijk dat bekend staat als de Upside Down begon door te lekken naar het kleine stadje Hawkins; en de grote slechterik van de show, Vecna, ook bekend als Henry Creel (Jamie Campbell Bower), dacht verslagen te zijn, bleek nog steeds springlevend te zijn. Dit was allemaal behoorlijk spannend, wat de openingsmomenten van seizoen 5 enigszins… vreemd maakt.
De Duffers lijken niet in staat zich te binden aan wat ze hebben losgelaten, maar doen een stapje terug en onthullen dat, hoewel Hawkins nu onder een door het leger bevolen quarantaine staat, de zaken min of meer weer normaal zijn geworden. Ja, dat klopt, verschillende mensen – waaronder veel van de ouders van onze jonge helden – blijven zich totaal niet bewust van de Upside Down en alle bovennatuurlijke krachten daarin. Het dagelijkse leven in Hawkins gaat bijna door alsof er niets belangrijks is gebeurd.
Na een lange “laten we je even vertellen waar iedereen nu is!” montage, “Stranger Things” seizoen 5 begint te sprinten naar wat de finale ook mag zijn. De show heeft een groot ensemble aan personages verzameld, wat betekent dat ze allemaal op hun eigen kleine zijmissies moeten gaan om de acteurs genoeg te doen te geven. Ik wil hier niet te verdwalen in het onkruid door alles wat er gebeurt op te splitsen, en dat is sowieso niet het punt van een recensie. Maar ik zal je vertellen dat onze helden nog steeds een manier proberen te vinden om Vecna te stoppen, en Vecna probeert nog steeds slechte dingen te doen waardoor verschillende personages in stukken kunnen blijven rusten. Kan Eleven (Millie Bobby Brown) haar speciale krachten gebruiken om Vecna voor eens en voor altijd tegen te houden, als haar adoptievader Hopper (David Harbour) haar niet langer zo overbezorgd is? Zal de arme, gekwelde Will Byers (Noah Schnapp) ooit een pauze nemen? Zal Max ooit uit die verdomde coma ontwaken als Lucas (Caleb McLaughlin) dat blijft spelen Kate Bush-liedje? We zullen zien!
Stranger Things seizoen 5 speelt de hits met een paar nieuwe accenten
Net als het hergebruik van dat nummer van Kate Bush, voelt seizoen 5 van ‘Stranger Things’ vaak alsof het de hits speelt, waardoor fans precies krijgen wat ze verwachten. Dat wil niet zeggen dat de show hier en daar geen nieuw materiaal uitprobeert. Om te beginnen wordt Holly Wheeler, het kleine zusje van Mike (Finn Wolfhard) en Nancy (Natalia Dyer), dit keer verheven tot hoofdrolspeler nadat ze voorgaande seizoenen op de achtergrond rondhing.
Holly, gespeeld door Nell Fisher, wordt plotseling geteisterd door de duistere krachten van de Upside Down – een verandering die ons kernteam van helden in verwarring brengt, die niet helemaal begrijpen waarom ze plotseling zo belangrijk is. Fisher is hier behoorlijk goed en speelt Holly’s verwarring en angst uit terwijl het personage bij verschillende schrijnende gelegenheden door de wringer wordt gehaald.
Maar er begint zich een enigszins onverwacht probleem voor te doen naarmate deze mega-afleveringen zich ontvouwen. Alles verloopt zo snel en zo boordevol actie, dat er bijna geen ruimte is voor emotionele inzet. Om eerlijk te zijn, misschien vindt de show de juiste balans in de resterende afleveringen. Maar de eerste helft van het laatste seizoen ontketent steeds de ene grote actiescène na de andere op ons, waarbij af en toe personages opzij lopen om een ongemakkelijke hart-tot-hart-relatie te delen. Het is moeilijk om hierin geïnvesteerd te worden, ook al hebben we een aantal jaren met de meeste van deze mensen doorgebracht. Het geeft seizoen 5 uiteindelijk een vreemd gewichtloze kwaliteit – het is moeilijk om echt enthousiast te worden over wat er gebeurt, omdat we niet echt kunnen stoppen en alles in ons opnemen.
Het laatste Stranger Things-seizoen is gehaast maar leuk
Maar zelfs na al die tijd breng ik nog steeds graag tijd door met de meeste van deze personages. Ik blijf een kick krijgen van Robin Buckley van Maya Hawke, en ik vind het leuk hoe Hawke een hyper-cafeïnehoudende motormouth-energie aan de rol toevoegt. En Joyce van Winona Ryder, die zich de afgelopen seizoenen nogal onderbenut voelde, wordt deze keer verrassend grappig. Aan de andere kant, elke keer dat de show Murray Bauman van Brett Gelman blijft proberen als ‘komische opluchting’, kreunde ik innerlijk – dit personage hoefde niet zo lang te blijven hangen.
Er is hier ook een opwindende richting te zien: lange opnames, grote, ingewikkelde set-ups, heel veel achtervolgingen. Een echt hoogtepunt is een aflevering geregisseerd door Frank Darabontdat gebruik maakt van een huis vol boobytraps waardoor je meteen aan ‘Home Alone’ denkt. Darabont heeft sinds de tv-serie ‘Mob City’ uit 2013 niets meer geregisseerd, dus het is de moeite waard om hem terug te hebben.
Uiteindelijk voelt het alsof seizoen 5 van “Stranger Things” te groot is om te mislukken. Als je de afgelopen jaren steeds meer van deze personages en hun door Amblin geïnspireerde avonturen bent gaan houden, zit je bijna in de tank en ben je klaar om nog een laatste keer meegesleept te worden in alle actie. Maar er speelt hier ook vermoeidheid: het gevoel dat de show de zaken waarschijnlijk al had moeten afronden. Beter laat dan nooit.
“Stranger Things” seizoen 5 deel 1 verschijnt op Netflix op 26 november 2025, met deel 2 op 25 december 2025 en The Finale op 31 december 2025.
