NIEUWJe kunt nu naar Fox News-artikelen luisteren!
Het miljardenpandemie-tijdperk Fraude met facturen voor sociale diensten die voornamelijk door Somalische immigranten in Minneapolis wordt voortgezet, is schokkend qua omvang. Dat overheidsfunctionarissen in Minnesota een oogje dichtknijpen voor een van de grootste welvaartsschandalen in de Amerikaanse geschiedenis, uit angst om als racistisch te worden beschouwd, zou niemand moeten verbazen.
Jarenlang heeft de staat zichzelf er ten onrechte van overtuigd dat zijn zwarte inwoners lijden onder een diep racistisch verleden. De progressieven hebben een cruciale fout gemaakt door de situatie van nieuwe immigranten, die toevallig zwarte Afrikanen zijn, te verwarren met degenen die afstammelingen zijn van Amerikaanse slaven. Maar ze waren er zeker van dat ze het verleden moesten corrigeren met dramatische beleidsveranderingen.
Dit ondergewaardeerde verhaal begon met wat een alarmerend onderzoek uit 2019 leek door de Minneapolis Star-Tribune. met het label Minnesota “een van de meest raciaal onrechtvaardige staten” – een conclusie gebaseerd op een armoedecijfer dat vier keer hoger is voor zwarten dan voor blanken. Maar dit is dezelfde staat die via lutherse en katholieke sociale dienstgroepen een warm welkom had geboden aan vluchtelingen die de Somalische burgeroorlog ontvluchtten; tegen 2024 zouden ongeveer 107.000 inwoners van Somalische afkomst in Minnesota wonen. De staat had in feite grootschalige zwarte armoede geïmporteerd – maar dit had alles te maken met immigratie en niets met Jim Crow en zijn erfenis.
Gegevens over armoede op wijkniveau vertellen het verhaal. In de wijk Hawthorne in Noord-Minneapolis, een van de armste wijken van de stad, is 38% van de inwoners zwart en 21% in het buitenland geboren. In de wijk Cedar-Riverside is 44,5% van de inwoners zwart en 42% van de bevolking is in het buitenland geboren.
De krant schreef de economische kloof echter niet toe aan immigratie, maar aan ‘speciale voordelen die in de loop van de tijd beschikbaar kwamen voor de blanke bevolking’, verwijzend naar ‘redlining’ – federale hypotheekrichtlijnen die zwarten belemmerden bij het kopen van huizen in Minneapolis en de meeste andere Amerikaanse steden – maar die al lang geleden waren afgeschaft, lang voordat de Somaliërs arriveerden.
Maar Minneapolis ging in de overdrive van ‘hoe antiracistisch te zijn’. Onder leiding van de liberale burgemeester Jacob Frey – die berucht werd toen hij er niet in slaagde de rellen die volgden op de dood van George Floyd– de stad keurde een wet goed die alle zonering voor eengezinswoningen in Minneapolis afschaft. Hij maakte duidelijk dat dit een vorm van herstelbetalingen was. Volgens burgemeester Frey: de stad, zo zei hij tegen Politico, zette een “racistisch beleid in stand… impliciet via onze bestemmingscode.” Toenmalig gemeenteraadsvoorzitter Lisa Bender vervolgde: “huisvesting is onlosmakelijk verbonden met inkomen, terwijl al deze andere systemen falen, vooral in Minnesota, mensen van kleur.”
De antiracistische retoriek ging voorbij aan het feit dat er lange tijd raciaal geïntegreerde buurten bestonden in een stad en staat die historisch gezien een relatief kleine zwarte bevolking had – slechts 4,4% in 1970 – voordat deze dankzij Somalische immigratie vandaag de dag tot meer dan 18% is gestegen.
WALZ IS EEN ABSOLUTE FOUT IN DE BESTRIJDING VAN FRAUDE, ZEGT GOP-GUBERNATORIAL CHALLENGER ROBBINS
Zoals ik heb geanalyseerd Stadsblad– die in oktober het verhaal naar buiten bracht over fraudegeld dat mogelijk een terroristische frontgroep ondersteunt – in een van de meest welvarende gebieden van de stad is een respectabele 4,3% van de huishoudens Afrikaans-Amerikaans, vergeleken met 7,4% voor het grootstedelijk gebied als geheel. De wijk Victory van de stad is voor 18,3% Afro-Amerikaans en 40% van de bevolking behoort tot de hoogste inkomenscategorie. Het is zowel welvarend als raciaal geïntegreerd. Minneapolis had geen reden voor blank schuldgevoel.
Maar het Star-Tribune-verhaal belandde aan het begin van het ‘hoe word je een antiracistisch tijdperk’ – en Minneapolis was aan boord, waardoor armoede onder immigranten werd verward met racisme.
KLIK HIER VOOR MEER FOX NIEUWS ADVIES
Zo kwam het dat toen een politieagent tragisch overdreven reageerde bij de arrestatie van George Floyd, de stad – en het land – tot de conclusie kwamen dat politiewerk, net als bestemmingsplannen, onherstelbaar racistisch is. Het was dezelfde anti-zoning burgemeester Frey die ermee instemde toen relschoppers na de dood van Floyd het politiebureau van het Third Precinct in brand staken – wat de stad ertoe bracht de politie terug te draaien ten gunste van de sociale dienstverlening. (New Yorkers zien mogelijk hetzelfde draaiboek van de nieuwgekozen burgemeester Zohran Mamdani.)
In het licht van de veronderstelde racistische achtergrond van de Somalische armoede waren overheidsfunctionarissen nauwelijks van plan de stroom van federale dollars naar nepvoedselbanken en autismebehandelingscentra te stoppen. Het is mogelijk dat gouverneur Tim Wals zag een instroom van federale dollars als goed nieuws – een manier om de zogenaamd systemische zwart-witte welvaartskloof te helpen aanpakken. De juiste aanpak omvat uiteraard wat ooit assimilatie werd genoemd: ervoor zorgen dat Somaliërs Engels leren en de vaardigheden verwerven die nodig zijn voor opwaartse mobiliteit. Niet bepaald de agenda van de meest prominente Somalisch-Amerikaan, Rep. Ilhan Omarzelf een voormalige vluchtelinge die snel ‘systemisch racisme’ aan de kaak stelt.
Het is moeilijk om de hyperraciale gevoeligheid van de progressieven uit Minnesota te begrijpen. Minneapolis koos in 1994 Sharon Sayles Benton, de eerste zwarte vrouwelijke burgemeester; NFL-grote Alan Page werd rechter bij het Hooggerechtshof van de staat. En natuurlijk is er het in Minneapolis geboren muzikale genie Prince.
KLIK HIER OM DE FOX NEWS-APP TE DOWNLOADEN
De staat had geen reden om te concluderen dat het harde optreden tegen sociale fraude onder nieuwe immigranten uit een land dat geteisterd wordt door een corrupte regering racistisch was. Maar in de nasleep van een langdurig maar misplaatst blank schuldgevoel is dat precies wat het deed.
Belastingbetalers hebben niet alleen financieel verloren. Inwoners van een beroemde, goed bestuurde staat zullen hun vertrouwen in de overheid verliezen.
KLIK HIER OM MEER TE LEZEN VAN HOWARD HUSOCK
