De mede-maker van Invincible schreef een met twee vuisten gevulde, met drank doordrenkte pauselijke cartoon

Het is mogelijk dat wij een commissie ontvangen over aankopen via links.

Als je dacht ‘Conclaaf’ was zo luguber als het pausdom maar kan zijn, denk nog eens na.

Robert Kirkman is tegenwoordig een van de machtigste schrijvers van de Amerikaanse strips. Hij is de Chief Operating Officer van Image Comics en oprichter van zijn eigen bedrijf, Skybound Entertainment. Kirkman bouwde die kracht op door superheldenseries te schrijven ‘Invincible’ en de zombie-apocalypsstrip ‘The Walking Dead’ draaien beide vrijwel gelijktijdig van respectievelijk 2003 tot 2018/2019. Tegenwoordig is Kirkman de architect van het Energon-universum, waarin de Transformers en GI Joe samenkomen; Kirkman schrijft zelf ‘Transformers’.

Maar een paar jaar vóór zijn een-twee-uitbraak was Kirkmans eerste strip ‘Battle Pope’ uit 2000. In samenwerking met kunstenaar Tony Moore (die later “The Walking Dead” mede-creëerde en de eerste zes nummers tekende), werd “Battle Pope” in zwart-wit gepubliceerd via Kirkmans kleine pers Funk-O-Tron. Toen Kirkman eenmaal zijn huis bij Image had gevonden, herdrukte die uitgever “Battle Pope” in kleur.

“Battle Pope” is net zo belachelijk en gedurfd als de titel doet vermoeden. Op een dag komt God zijn kinderen oordelen en vindt hij de overgrote meerderheid van ons erg willen. Een van de meest teleurstellende is paus Oswald Leopold II, die eerder “Jonge paus” Lenny Belardo deed dat, verzaakte zijn heilige plichten voor een leven vol seks, sigaren en drinken. (Als je je afvraagt ​​hoe iemand met zo’n moreel karakter überhaupt paus werd, dan lees je ‘Battle Pope’ verkeerd.)

Dus God opent de deuren van de hel en verlaat de aarde om zich bij de legioenen van de verdoemden te voegen. De hel en het sterfelijke rijk bereiken een ongemakkelijke vrede, maar wanneer Michael de Aartsengel vermist wordt in de hel, roept God de paus op om hem opnieuw te dienen. God geeft hem de kracht van een superheld en stuurt de paus om Sint-Michiel te zoeken. De plichten van de echte paus kunnen het bestrijden van het kwaad omvatten, maar meestal is dat niet zo letterlijk het uitdrijven van demonen.

De slogan van “Battle Pope” is: “Als hij de massa niet leidt, is hij er uit!” Het kostuum van de paus doet lijken op de cape van een superheld, en de strip bevat veel panelen van de paus die door de lucht springt, geposeerd als Batman. De tegenhanger van de paus in zijn Dynamisch Duo is niemand minder dan Jezus Christus, afgeschilderd als goedbedoelend, maar een beetje slap en onvolwassen.

Beeldstrips

Als je het niet kunt opmaken uit het godslasterlijke uitgangspunt, is ‘Battle Pope’ een gag-serie. Er is veel smerige humor, maar de hele strip is een grap die is opgebouwd rond de absurditeit van de paus als actieheld – en bovendien een wellustige. Hij doet zelfs nooit zijn gewaad of zijn puntige kroon af. De niet-praktiserende of vervallen mensen zullen in gedachten moeten houden dat voor katholieken de “Strijdpaus” niet alleen belachelijk is, maar ook de spot drijft met de aardse regent van Gods koninkrijk. Daar houdt het niet op; in “Battle Pope” #11, de kerstspecial, legt de paus de bedden neer Maagd Mary (als ze naar de aarde komt voor de verjaardag van haar zoon).

Maar als je ‘Battle Pope’ leest, lijkt het niet voort te komen uit een plaats van echte haat of antireligieuze overtuiging. De hemelse figuren in “Battle Pope” worden gehekeld, maar ze zijn fatsoenlijk van hart (net als de paus zelf). De serie komt het dichtst in de buurt van het maken van een politiek punt in nummer 11, waarin Jezus de strijd aangaat met de Kerstman omdat hij de betekenis van zijn verjaardag heeft gecorrumpeerd door het geven van geschenken. Vergelijk dit met “Preacher” van Garth Ennis en Steve Dillon, nog een zwarte komedie; die serie is veel gemener en druipend van minachting voor de georganiseerde religie. “Preacher” steekt de kerk in de ogen, terwijl “Battle Pope” alleen maar de draak steekt.

“Battle Pope” eindigde bij nummer 14 (toen God en Maria eindelijk in het huwelijksbootje stapten), een conclusie die eigenlijk niet veel voorstelt. Kirkman erkende dat het einde abrupt was en legde op de achterpagina’s van nummer 14 uit waarom hij ervoor koos om “Battle Pope” daar te beëindigen:

“De cijfers in het boek schommelden tussen de 2200 en 2500 voor de laatste acht nummers van de serie, zonder enige tekenen dat ze ooit zouden stijgen. Het leek er dus niet echt op dat deze serie wat verkoop betreft ergens heen zou gaan. Het leek mij niet eerlijk om bij Image boeken te maken die veel meer geld opbrachten dan ‘Battle Pope’ met andere artiesten, maar ‘Battle Pope’ met Tony te blijven doen.”

Kirkman zei dat hij plannen had om “veel meer” van “Battle Pope” te doen, maar zelfs nu is hij nooit meer teruggegaan om de serie voort te zetten. Toch is het niet helemaal vergeten. Dit jaar publiceerde Image een hardcover ter ere van het 25-jarig jubileum, of ‘De Onbevlekte Uitgave’ van ‘Battle Pope’.

In 2008 paste Spike TV “Battle Pope” aan in acht flash-geanimeerde webisodes, vergelijkbaar met MTV’s uitverkochte ‘Invincible’-filmstrip. Is er, aangezien ‘Invincible’ een populaire cartoon is geworden op Prime Video, nog enige hoop op een echte ‘Battle Pope’-tekenfilm? Ik zou er niet op wedden. Er zijn slechts 14 nummers, zonder een goed einde, wat betekent dat het aanpassen van de serie waarschijnlijk de investering niet waard is. Maar het is de moeite waard om de strip “Battle Pope” te lezen.