Door Robert Scucci
| Gepubliceerd
Ik denk dat je moet vertrekken met Tim Robinson is een van die sketchcomedyshows waar je van houdt of een hekel aan hebt, afhankelijk van je gevoel voor humor. Als je tot het laatste kamp behoort, moet je op zijn minst de bijbelse hoeveelheid werk respecteren die in elk onderdeel zit, want het is eigenlijk verbazingwekkend.
Nadat ik de sketch ‘Coffin Flop’ voor de honderdste keer had gezien, moest ik weten wat voor soort productie zo’n absurd uitgangspunt ondersteunde: lichaam na lichaam dat uit het hout tevoorschijn kwam en op de stoep terechtkwam. Met een kloktijd van slechts 127 seconden toont “Coffin Flop” 13 lijken (waarvan ongeveer één op de vijf naakt is) die halverwege de begrafenis uit doodskisten breken, waarbij elk lichaam als een lappenpop door de ceremonie tuimelt.
Ik maak me nergens zorgen over!
Hoofdpropmaker Joe Holliday herinnert zich dat hij op één dag 28 doodskistflops had neergeschoten op de Mountain View Cemetery in Altadena, Californië. Echte doodskisten zijn zware constructies die zijn ontworpen om tientallen jaren ondergronds afgesloten te blijven, dus moesten Holliday en zijn bemanning afgescheiden bodems ontwerpen die gemakkelijk konden worden vervangen en weer kapot konden worden gemaakt volgens het strakke schema van de show.
Nog indrukwekkender was dat elke kist werd gedragen door slechts vier dragers in plaats van zes, zodat de flops duidelijk op camera konden worden vastgelegd. Gelukkig zorgde het casten voor lichtgewicht artiesten die gemakkelijk konden worden opgetild voordat ze op overtuigende wijze door de dubbele bodems crashten alsof het echte lijken waren.
Als Doodskist Flop escaleert, de watervallen worden uitgebreider. Stuntacteur LJ LaVecchia kreeg het meeste te verduren, omdat hij speciaal werd ingehuurd vanwege zijn vermogen om grote klappen op te vangen en van trappen te rollen zonder gewond te raken. Holliday, die ook meewerkte De Eric Andre-shoween productie die bekend staat om zijn constante vernietiging van decors, beweerde dat hij op één dag meer doodskisten kapot maakte tijdens het werken aan “Coffin Flop” dan dat hij bureaus brak tijdens een heel seizoen waarin hij met Andre werkte.
Totale toewijding aan het bit
Omdat “Coffin Flop” is ingelijst als een reality-tv-programma waarin legitieme cameraploegen eenvoudigweg verschijnen op begrafenissen en wachten tot de chaos zich ontvouwt, is het alleen maar logisch dat kijkers zoveel hoogwaardige flops in zo’n korte looptijd zouden zien. De schets zou niet landen als er maar een paar incidenten waren waarbij de onlangs overledene nog een laatste keer werd vernederd vóór de begrafenis.
Het uitgangspunt alleen al is hilarisch, maar wat het echt verkoopt, is het besef hoeveel moeite er is gestoken in het produceren van twee minuten snelvuurkistflops. Het harde werk heeft zijn vruchten afgeworpen, want ik kan niet door sociale media scrollen zonder clips te zien van Tim Robinson, Corncob TV of ‘Coffin Flop’. Dat soort toewijding krijg je gewoon niet van een SNL productie, en er gaat geen dag voorbij dat ik niet dankbaar ben dat Tim Robinson de juiste studio heeft gevonden om zijn soort absurdistische schittering tot leven te brengen nadat hij afscheid heeft genomen van het langlopende instituut.
Ik denk dat je moet vertrekken met Tim Robinson wordt gestreamd op Netflix.
