Het is 25 jaar geleden dat Nederland zijn sekshandel legaliseerde.
Van de ene op de andere dag werden pooiers “managers”, gokkers “klanten” en prostituees “zelfstandige sekswerkers”.
Maar nu, meer dan twintig jaar later, hebben politici de politie en het grootste deel van het grote publiek in het land geeft toe dat de verhuizing een ramp is geweest.
Er gaan stemmen op om de wet in te trekken en de beruchte raambordelen, zoals die in het centrum van de hoofdstad, te sluiten Amsterdamdie jaarlijks miljoenen sekstoeristen trekt.
Femke Halsema, sinds 2018 burgemeester van Amsterdam, steunde aanvankelijk de legalisering, maar heeft de afgelopen jaren toegegeven dat het een vergissing was en beschouwt prostitutie nu als een barrière voor de gelijkheid van vrouwen.
De Nederlandse politie heeft mij verteld dat legale bordelen fungeren als rookgordijnen voor steeds meer illegale panden zonder vergunning in het hele land.
Vrouwelijke prostituees lopen ruim acht keer meer kans om slachtoffer te worden van ernstig of dodelijk geweld, en sinds 2000 zijn minstens 127 vrouwen vermoord door pooiers of gokkers.
De pooiers kijken altijd
Lotte
Schokkend genoeg moeten deze vrouwen minstens zes mannen vermaken voordat ze geld gaan verdienen om de buitensporige huur te betalen die ze moeten betalen voor de kamer waar ze werken.
De meeste ramen zijn eigendom van criminele netwerken, en veel prostituees hebben ‘vriendjes’ die ze controleren en een deel van hun inkomsten ontvangen.
Tot zover de vrijheid van het zelfstandig ondernemerschap.
Veel van degenen die de etalages controleren en de vrouwenhandel naar Amsterdam faciliteren, staan bekend als loverboys.
Dit zijn jonge mannen, meestal van Marokkaans of Turks afkomst, wier manier van werken lijkt op de verzorgingsbendes die op vrouwen in Groot-Brittannië azen.
Cyclus van misbruik
Loverboys zoeken onzekere, minderjarige meisjes op in scholen, coffeeshops of parken.
Ze doen zich voor als potentiële vriendjes, lokken ze binnen met beloften van liefde en aandacht, en overladen ze met geschenken, voordat ze hen in de prostitutie opsluiten.
De meisjes zijn emotioneel en financieel afhankelijk van hun ‘vriendjes’ en komen vervolgens terecht in een cyclus van misbruik.
Een van de Roemeense dames verliet het raam tien minuten en toen ze terugkwam, werd ze zo zwaar geslagen dat twee van haar tanden nog op de grond lagen toen we haar kwamen opzoeken
Lotte
Wanneer een loverboy zijn slachtoffer voor een raam aan het werk zet, doet hij dat om haar dag en nacht in de gaten te houden.
En aangezien, onder de NederlandIn het gelegaliseerde regime is het niet strafbaar om van deze vorm van prostitutie te profiteren, lijken deze loverboys onoverwinnelijk – en hebben hun jonge, vrouwelijke slachtoffers het gevoel dat ze weinig kans hebben om het misbruik ooit te bewijzen.
De wijk De Wallen in Amsterdam is de beroemdste raambordelenzone van Nederland, waar 230 roodverlichte baaien schaars geklede jonge vrouwen tentoonstellen die van vlees houden.
Ik heb er een aantal geïnterviewd en ze komen allemaal uit Latijns-Amerika, Afrika of Oost-Europa – weinig lokale bewoners zijn wanhopig genoeg om deze helse handel te bedrijven, die vorig jaar naar schatting meer dan £600 miljoen aan winst heeft opgeleverd.
Ik praatte met straathoekwerker Lotte in een café vlakbij De Wallen.
Met een grote rugzak vol blikjes cola en sandwiches in de hand vertelde ze mij over haar werk met vrouwen in de seks handel.
Ze zegt: “Veel meisjes eten niet tenzij we ze eten geven, omdat ze tijdens hun diensten niet naar buiten mogen voor het geval ze een klant missen.
“De pooiers kijken altijd. Ooit was een van de Roemeense dames verlieten het raam tien minuten en toen ze terugkwam, werd ze zo zwaar geslagen dat twee van haar tanden nog op de grond lagen toen we haar later die avond kwamen opzoeken.
Raamwerker Sophia kwam samen met een man genaamd Nick naar Amsterdam, vanuit haar geboortestad, een vissersdorp 160 kilometer verderop.
Ze stemde ermee in om op een rustig moment van de dag met mij te praten, nadat ze eerst had gecontroleerd of er geen potentiële gokkers rondzweefden.
‘Nick heeft me hierheen gebracht om in de stripclubs te werken,’ zegt ze, terwijl ze haar dikke, blonde haar kamt en haar baskische stijl aanpast.
“Hij zei dat ik een fortuin kon verdienen en dat hij mijn manager kon zijn.
“Maar het geld was niet geweldig, en het volgende dat ik werk, is ploegendienst achter de ramen, waarbij ik elke avond minstens tien mannen zie. En overdag zit ik hier verveeld en koud.”
Legalisatie moest het aantal verhandelde vrouwen terugdringen, souteneurschap en geweld uitbannen en de handel veilig maken voor alle betrokkenen.
Maar het tegenovergestelde gebeurde.
Onder de versoepelde wetten nam het aantal gokkers, prostituees en bordelen allemaal aanzienlijk toe, evenals het aantal vrouwen dat Nederland werd binnengesmokkeld om aan de stijgende vraag te voldoen.
Naar verluidt bedraagt dit aantal nu tussen de 5.000 en 8.000 vrouwen per jaar – en om elke verdenking af te wenden dat een vrouw tegen haar wil wordt vastgehouden, zal haar pooier haar van het ene bordeel naar het andere verplaatsen, over verschillende delen van de stad of elders in Nederland.
Gemiddeld hebben de vrouwen seks met twaalf mannen per dag. Velen hebben een slechte taalvaardigheid, zichtbare verwondingen en gebruik medicijnen of alcohol terwijl u op het terrein bent.
Tijdens mijn vele bezoeken aan Amsterdam om over deze kwestie verslag uit te brengen, heb ik eindeloze gidsen gezien die naïeve bezoekers rondleidden door de bordeelgebieden, terwijl ze lyrisch werden over de wonderen van legalisatie.
Minderjarige meisjes
De gidsen omschrijven de vrouwen als gelukkig, vertellen de toeristen hoeveel geld ze verdienen en schetsen een beeld dat zo ver bezijden de waarheid is als maar mogelijk is.
Alleen al het rondlopen in het raambordeelgebied is voor de lokale bevolking – en voor de minder naïeve bezoekers – zó verontrustend dat ze de neiging hebben er met gebogen hoofd doorheen te rennen.
Tijdens mijn recente bezoek zag ik een jongen die er nog nauwelijks uitzag als een tiener, door een oudere man, vermoedelijk zijn vader, naar een bordeel worden gebracht.
De jongen zag er doodsbang en vernederd uit en alsof hij weg wilde rennen.
Toch in 2005 touroperator Thomas Kok lanceerde nachtelijke rondleidingen door de rosse buurten – met gratis kaartjes voor kinderen onder de drie jaar.
Het gemeentebestuur bood zelfs rondleidingen door De Wallen aan om naar de vrouwen achter de ramen te staren – een bijnaam van de lokale bevolking, aapjey kijken, wat zich vertaalt als apen kijken.
Maar in 2020 kregen opstandige bewoners deze rondleidingen verboden.
Thomas Cook ging in 2019 failliet voordat hij online nieuw leven werd ingeblazen, maar organiseert niet langer de tours.
De Nederlandse wet verbiedt iedereen onder de 18 jaar betrokken te zijn bij prostitutie.
Maar omdat het niet langer een politiezaak is, zijn minderjarige meisjes overal in de sector te vinden.
Lokale autoriteiten worden verondersteld de bordelen te inspecteren, maar doen dat zelden – en bijna geen enkele mensenhandelaar wordt ooit gearresteerd of veroordeeld.
In 2023 bleek uit een rapport dat het aantal veroordelingen wegens zedenzaken de afgelopen vijf jaar aanzienlijk was gedaald.
Voormalig minister van Justitie Winnie Sorgdrager geeft nu toe dat slechts een minderheid van de vrouwen in de seksindustrie heeft geprofiteerd van de legalisering.
De rosse buurt van Amsterdam Er wordt gezegd dat het evenveel bezoekers trekt als de musea en de grachten – en onder de gokkers bevinden zich ook Britse vrijgezellenfeesten.
Maar de legalisering van prostitutie is er consequent niet in geslaagd vrouwen te beschermen – en wat er in Nederland is gebeurd laat zien waarom Groot-Brittannië oproepen om dit hier te proberen zou moeten afwijzen.
Hoewel er geen tekort is aan bewijsmateriaal over hoe slecht landen als Nederland het hebben gedaan door de wettelijke sancties op de sekshandel af te schaffen, kan er in Groot-Brittannië geen ruimte zijn voor zelfgenoegzaamheid.
Actievoerders zoals het Engelse Collective of Prostitutes roepen op tot algehele decriminalisering op dit gebied.
In 2018 nodigde de Universiteit van Brighton tijdens de eerstejaarsweek het Sex Workers’ Outreach Project Sussex (SWOP) uit om een kraam te houden met condooms, folders en advies over hoe je veilig ‘sekswerk’ kunt doen.
SWOP werd beschuldigd van het bevorderen van prostitutie en antwoordde: “Een op de zes studenten doet aan sekswerk of denkt erover om zich tot sekswerk te wenden.”
Maar studenten vertellen dat prostitutie een veilige en gemakkelijke manier is om geld te verdienen, is zowel gevaarlijk als verkeerd.
Kijk maar eens naar wat er gebeurde in de “Managed Zone” in de armen Leeds buurt Holbeck, waar gokkers amnestie kregen om seks te kopen van de meest kwetsbare vrouwen.
Ernstige waarschuwing
De zone werd in juni 2014 ingesteld om bewoners en werknemers te kalmeren die het beu waren om stoeprandkruipers en gebruikte condooms op straat te zien.
Het werd in januari 2016 permanent gemaakt – weken nadat een Poolse vrouw genaamd Daria Pionko daar door een gokker werd doodgeslagen.
Klachten van bewoners en bedrijven omvatten verhalen over kinderen die op straat worden voorgesteld en de lokale bevolking wordt lastiggevallen door sekskopers.
Het was een afschuwelijke beslissing om van een deel van Leeds een gelegaliseerde prostitutiezone te maken.
Het normaliseren van het kopen en verkopen van vrouwenlichamen is even immoreel als gevaarlijk
Jakob, een voormalig politieagent
Men zag vrouwen de hele dag en nacht rondstrompelen, zwaar getroffen door drugs en alcohol – terwijl mannen rondsnuffelden en elke vrouw voorstelden die volgens hen een eerlijk spel was, of ze nu in de prostitutie zat of niet.
In 2021 voerden feministen, bewoners en enkele vrouwen die voorheen in de zone prostitueerden met succes campagne voor de sluiting ervan.
Maar nu komt er in Amsterdam iets veel ergers dan zelfs de raambordelen.
Vanwege de publieke onrust en protesten over het feit dat hun prachtige stadscentrum een plek van misdaad en uitbuiting wordt, zijn er plannen om het centrum te sluiten. rosse buurt – en vervangen door een megabordeel, een erotisch centrum.
Dit moet in 2031 voltooid zijn.
Het wordt hoog tijd dat de Nederlandse regering officieel erkent dat de legalisering van de sekshandel een ramp is geweest, vervolgens de wet intrekt en het zogenaamde Scandinavische model introduceert om de sekshandel aan te pakken.
Dit zou zowel pooiers als gokkers criminaliseren en tegelijkertijd veiligheid, toevluchtsoorden en spannende programma’s voor de vrouwen bieden, waardoor ze aan dit verachtelijke werk kunnen ontsnappen.
Door de jaren heen dat ik campagne heb gevoerd om de waarheid over de sekshandel aan het licht te brengen, ben ik in Groot-Brittannië eindeloze beweringen tegengekomen – van politici, politie en openbare aanklagers – dat een of andere vorm van legalisatie alle problemen zou oplossen.
Wat er de afgelopen 25 jaar in Nederland is gebeurd, zou een ernstige waarschuwing moeten zijn tegen deze aanpak.
Jakob, een voormalige politieagent die in Amsterdam woont, zegt: “Het normaliseren van de koop en verkoop van vrouwenlichamen is net zo immoreel als gevaarlijk. Ik heb sinds de legalisering meer geweld, meer georganiseerde misdaad en veel meer mensenhandel gezien dan daarvoor.
“Geen wonder dat we worden gezien als het bordeel van Europa.”
