Dit zoals verteld-essay is gebaseerd op een gesprek met Kaisu Koskela, 48, een postdoctoraal onderzoeker op het gebied van digitale nomaden. Het is bewerkt voor lengte en duidelijkheid.
Ik ben een digitale nomade al 15 jaar, dus Nomad Cruise stond al een tijdje op mijn radar. Wat tien jaar geleden begon als een verhuiscruise voor externe werknemers is uitgegroeid tot iets veel groters: tweejaarlijkse reizen die aanvoelen als zwevende gemeenschapsconferenties.
Als onderzoeker en beleidsadviseur op digitaal nomadismeIk was vooral nieuwsgierig. Na enig wikken en wegen hebben mijn partner en ik de 27-daagse Pacific-overtocht van Seattle naar Sydney geboekt.
Geen van ons beiden ooit gehad al eens op cruise geweest. Het voelde spannend, maar ook overweldigend.
Het was de eerste cruise van zowel Koskela als haar partner. Geleverd door Kaisu Koskela
Eenmaal aan boord vonden we snel ons ritme
Er gebeurde altijd wel iets: lezingen over leven en werk, meetups en workshops. Dat was allemaal slechts het nomadenprogramma. Het schip voegde nog meer toe, van cabaretvoorstellingen tot lezingen over de lokale geschiedenis. We hadden ook volle dagen aan wal in plaatsen als Honolulu en Samoa.
Starlink WiFi maakte het werken gemakkelijk en ik ontmoette mensen op allerlei gebieden, van AI tot videografie. Maar het was een lange weg, en niemand was overdreven gefocust op productiviteit, ook ik niet.
Ik was van plan een artikel af te maken, maar het kwam er nooit van, en eerlijk gezegd vond ik dat niet erg. Ik was daar voor de ervaring.
Iedereen leunde op zijn over het hoofd geziene hobby’s
De 230 passagiers voelden zich een ware momentopname van de nomadenwereld. De jongste passagier was 23 en de oudste was in de zestig, maar de meerderheid was in de dertig.
De cruise is opgezet als een peer-learning conferentie: passagiers geven gratis lezingen en delen hun expertise. Ik sprak over visa voor digitale nomaden en daarna mensen één-op-één geholpen. In ruil daarvoor bereidde een prestatiecoach mij voor op mijn lezing, voordat ik het podium opkwam, en legde een ontwerper een verwarrend deel van mijn schema uit. Iedereen gaf iets.
Koskela sprak over visa voor digitale nomaden tijdens een peer-learningconferentie tijdens de cruise. Tijmen Hobbel
Ik was verbaasd hoeveel passagiers nog geen nomaden waren. Ze kwamen voor inspiratie. Sommigen waren zo gecharmeerd van het idee van locatie onafhankelijkheid dat ze ter plekke hun baan opzegden, over de rand waren geduwd door een burn-out en door anderen werden aangemoedigd om als freelancer te gaan werken en iets voor zichzelf op te bouwen.
Een gemeenschappelijk thema kwam steeds terug: blijf niet gebonden aan een werkgever die je kapot maakt.
Naarmate de dagen verstreken, creëerden we samen meer. In de eerste week vormde iemand een koor. Ik ging mee en we repeteerden elke zeedag voordat we een volledig concert gaven met professioneel licht en geluid. Ik heb heel weinig moeten opofferen om een digitale nomade te zijn, maar zingen in een koor is niet meer mogelijk. Het voelde ongelooflijk om een maand lang weer een van mijn hobby’s terug te hebben.
Meetups gingen net zo gemakkelijk van start. Ik plaatste er een voor snel puzzelen en speelde uiteindelijk met een groep waarin iemand zat die had deelgenomen aan het Wereldkampioenschap puzzelen. Wat begon als een fangirl-moment werd een echte techniektraining.
De gemeenschap was zo groot dat, hoe niche de interesse ook was, iemand anders deze deelde.
Nomad Cruise meerde aan in Maui en de auteur zei dat ze zich haastten om alles te zien. Geleverd door Kaisu Koskela
Cruisetoerisme is een harde noot om te kraken
Het leven aan boord was eenvoudig: het personeel was geweldig en de sfeer was warm. Maar een “cruise-toerist“Op het land voelde het anders
Vanuatu, een eilandarchipel in de Stille Zuidzee, was onze laatste stop. Het was ook een nieuw land voor mij. Daar werden we afgezet op een verder onbewoond eiland waar speciaal voor ons bars en eetkraampjes waren opgezet. Technisch gezien ben ik nu in Vanuatu geweest, maar ik had geen contact met het lokale leven. Ik vond dat niet leuk.
Cruisestops zijn kort; Passagiers moesten doorgaans om 16.30 uur weer aan boord zijn Geleverd door Kaisu Koskela
De cruisestops zijn kort; Normaal gesproken bent u om 16.30 uur weer aan boord. Vroeg in de reis, nadat we in Hawaï waren aangemeerd, haastten we ons rond Maui om alles te zien. Het voelde zinloos, een YouTube-video zou mij hetzelfde overzicht hebben gegeven.
We hadden de formule gekraakt tegen de tijd dat we Savusavu in Fiji bereikten. Het was een echte stad met een markt, en we liepen gewoon rond, zonder agenda. Ik gaf de voorkeur aan die haltes; zelfs een klein stukje van het lokale leven is beter dan het racen door een checklist.
Er vond een Crossing the Line-ceremonie plaats voor alle mensen die voor het eerst de evenaar overstaken. Geleverd door Kaisu Koskela
Een bucketlist-avontuur dat de moeite waard is om voor te betalen
De afgelegen ligging van de Stille Oceaan was surrealistisch. Seattle naar Hawaï duurde een week; Van Hawaï naar Samoa duurde nog eens 16 dagen zonder land, zonder schepen – alleen de oceaan en af en toe een groep dolfijnen.
Er was zelfs een Crossing the Line-ceremonie voor mensen die voor het eerst de evenaar overstaken. We moesten een vis kussen en in het zwembad springen. Ik vond het geweldig.
Nomad Cruise was duur – € 4.300, of ongeveer $ 5.000 per stuk – dus we hebben goed nagedacht voordat we boekten. We kozen voor een eenvoudige hut met een raam en aten als koningen.
Het stel koos voor een eenvoudige hut met raam. Geleverd door Kaisu Koskela
Alcohol was extra, hoewel happy hour wijn ongeveer $ 6 per glas opleverde. Bij aankopen aan boord werd automatisch een fooi van 18% gegeven, plus een waarderingstoeslag voor de bemanning van ongeveer $ 17 per dag. Maar het zou meer gekost hebben om deze bestemmingen zelf te bereiken, en toen we eenmaal op het schip waren, dacht ik niet meer aan geld; alles voelde vrij.
Vertrek na a maand op de cruise voelde surrealistisch; het was moeilijk om uit de gemeenschapszeepbel te stappen. Ik hield van de mensen, de zonsondergangen en zelfs van de kleine dingen, zoals het zien van het weer en de vogels die aan de overkant van de oceaan veranderen.
Ik weet zeker dat ik paden zal kruisen en de banden zal verdiepen met een aantal van de mensen die ik aan boord heb ontmoet. We deelden iets bijzonders.
