Door Chris Snellgrove
| Bijgewerkt
Steven Spielberg is de meest legendarische regisseur van Hollywood, maar hij is niet bepaald een naam die het algemene publiek associeert met animatie. Niettemin combineert een van zijn meest ambitieuze films animatie en live-action om een onconventioneel dystopisch verhaal te vertellen over een wereld die geobsedeerd is door virtual reality.
Die film is Klaar Speler Eén (2018), en je kunt dit ademloze, nostalgische avontuur nu zelf streamen op Netflix.
De toekomst is gemaakt van virtuele realiteit
Het uitgangspunt van Klaar Speler Eén is dat in de nabije toekomst de belangrijkste vorm van entertainment voor de hele wereld een virtual reality-simulatie is met al het meeslepende realisme van De Matrix. Het is gemaakt door een excentrieke ontwikkelaar van videogames die een mysterieus paasei in de simulatie heeft achtergelaten; nu hij dood is, zal iedereen die deze virtuele Macguffin vindt, legaal de controle krijgen over zijn landgoed, inclusief het eigendom van de simulatie. Onze hoofdpersoon is een arme wees die probeert de grote prijs te winnen, en zijn zoektocht door twee werelden zal hem verenigen met onverwachte bondgenoten en hem in het vizier plaatsen van bedrijfsleiders die voor niets zullen stoppen om controle te krijgen over de meest populaire technologische innovatie in de wereldgeschiedenis.
De cast van Klaar Speler Eén is heerlijk eclectisch, inclusief Olivia Cooke (buiten deze film vooral bekend vanwege Het geluid van metaal) als een rivaliserende Gunter (afkorting van “egg hunter”) die de bondgenoot en liefdesbelang van onze held wordt. Ben Mendelsohn (vooral bekend van Rogue One: een Star Wars-verhaal) speelt een amorele CEO die buiten de bestuurskamer net zo dodelijk is als daarbinnen. In de tussentijd, Simon Pegg (vooral bekend van Het einde van de wereld) speelt een curator wiens taak het is om het leven en de tijden te catalogiseren van de excentrieke miljardair die deze virtuele wereld in de eerste plaats heeft gecreëerd.
Van Enen en Nullen tot Helden
Onze hoofdpersoon wordt gespeeld door Tye Sheridan, die hier zijn acteerkwaliteiten kan oprekken op een manier die hij nooit zou kunnen doen. X-Men: Apocalyps (waar hij vreemd genoeg ook het grootste deel van de film een vizier over zijn gezicht droeg). Hij helpt de wanhoop van zijn personage om de prijs te winnen te verkopen als meer dan alleen een zoektocht naar rijkdom; in plaats daarvan is het een zoektocht naar iemand die niets is in de echte wereld, om een populaire en invloedrijke identiteit voor zichzelf op te bouwen in de virtuele wereld.
Op deze manier helpt Sheridan een extravaganza vol effecten te vertalen naar een soort metatekst over onze collectieve behoefte om iemand anders te worden (iemand die veel heter, gelukkiger en humoristischer is), terwijl we performatieve online identiteiten creëren voor een wereld van vreemden die op dezelfde manier op jacht zijn. Wat betekent tenslotte de populariteit van virtuele werelden als Facebook en… Instagram ons vertellen, behalve dat we collectief de echte wereld afwijzen ten gunste van onszelf er beter uit laten zien op internet?
Klaar speler gewonnen
Klaar Speler Eén had zeker geen hulp nodig om er beter uit te zien voor bioscoopbezoekers: het werd gemaakt voor $ 155- $ 175 miljoen en bracht $ 607,9 miljoen op, wat (na de buitensporige marketingkosten) naar schatting $ 165 miljoen aan winst opleverde. Dat was genoeg om een vervolg te verdienen, en Steven Spielberg bevestigde in maart 2024 dat het vervolg nog in ontwikkeling is, maar dat hij de film alleen zou produceren in plaats van regisseren. Fans die willen weten wat er met deze personages en hun wereld (virtueel en anderszins) is gebeurd, hoeven niet te wachten: originele boekauteur Ernest Cline vrijgegeven Klaar voor speler twee in 2020, en het is net zo goed een luchtige, met referenties gevulde ravotten als de eerste roman.
Wanneer Klaar Speler Eén uitkwam, maakte deze onconventionele Steven Spielberg-film indruk op zowel critici als publiek. Op Rotte Tomatenheeft de film een beoordeling van 71 procent, waarbij critici de film prijzen vanwege de nostalgische spanning en innovatieve beelden. Ze prezen de regisseur ook voor het kanaliseren van zijn sterke punten als filmmaker om opnieuw een charmante avonturenfilm af te leveren, een film die zwaar leent van de oudere films en videogames die hij eer aandoet, ook al is hij nog steeds aantrekkelijk voor jongere kijkers die waarschijnlijk meer dan hun eigen portie VR-ervaring zullen hebben.
De toekomst is nu, oude man
Ik was al fan van de Klaar Speler Eén boek en had hoge verwachtingen van de film; Gelukkig heeft Spielberg de meeste van die verwachtingen waargemaakt. Het is duidelijk geen perfecte film. In het ergste geval bootst het de ergste excessen van het boek na, waarbij het nostalgische verwijzingen omarmt in plaats van onze kennis van deze personages en hun wereld (of, beter gezegd, werelden) uit te breiden. Op zijn best gebruikt de film echter zijn schare paaseieren om een boeiend postmodern verhaal te vertellen, een verhaal waarin (net als wij in de echte wereld) iedereen de meme-gevulde taal van het verleden gebruikt in een nostalgische poging om hun eigen toekomst te schrijven.
Bent u het daarmee eens? Klaar Speler Eén is Spielbergs meest ambitieuze film, of zal deze videogame-onderneming ervoor zorgen dat je een resetknop nodig hebt? Je weet het pas als je je afstandsbediening pakt (het beste alternatief voor een videogamecontroller) en de film zelf streamt op Netflix. Maar pas op: alle nerdy nostalgie hier zal je waarschijnlijk al je favorieten van de afgelopen jaren doen bingewatchen (om maar niet te spreken van binge-playing), dus misschien wil je je agenda leegmaken voor de komende paar weken nadat de credits zijn verschenen!
