Een expert heeft enig licht geworpen op de verwrongen dynamiek van Bondi Beach-moordenaars Sajid Akram en Naveed Akram – een vader-zoonduo dat hun duistere bedoelingen achter een ‘normale’ façade lijkt te hebben verborgen
Op de avond van 14 december brak de hel uit Sydney’s Bondi Beach, in de vorm van een moorddadig vader-zoonduo. Nu heeft een expert enig licht geworpen op de ‘dodelijke’ dynamiek en het potentiële ‘machtsevenwicht’ van het verwrongen paar.
Bij een gruwelijke aanval op Australische Joodse gemeenschap, Sajid Akram, 50, en werkloze metselaar Naveed Akram, 24, openden het vuur op wat een vreugdevol feest had moeten zijn, gehouden ter gelegenheid van het begin van Hannukah. Minstens zestien mensen kwamen om in het antisemitische bloedbad, dat tot terroristisch incident is verklaard, terwijl tientallen anderen ziekenhuisbehandeling nodig hadden.
De politie schoot Sajid ter plaatse dood, terwijl Naveed werd gearresteerd door New Politie Zuid-Wales. Op een persconferentie verklaarde politiecommissaris Mal Lanyon dat de jongere aanvaller, die naar verluidt met ernstige verwondingen in het ziekenhuis ligt, naar verwachting nog lang zal worden vervolgd.
Er blijven nog veel vragen over deze zaak, die mensen van alle geloofsovertuigingen over de hele wereld heeft geschokt wereld. Hoewel er tot nu toe weinig bekend is over de Akrams, is het idee van twee gewelddadige moordenaars, ouder en kind, die samen aanvallen, verrassend. Dus hoe kon zoiets vreselijks gebeuren?
LEES MEER: Schietpartij op Bondi Beach: vermoedelijke schutter ‘leeft waarschijnlijk nog’ na zestien doden
Volgens de Sydney Morning Herald zei een vrouw die zichzelf identificeerde als de moeder van de jongere Akram dat haar zoon enkele uren voor de ramp met familie sprak en tegen de krant zei: “Hij belde me op (zondag) en zei: ‘Mam, ik ben net gaan zwemmen. Ik ben gaan duiken. We gaan… nu eten, en dan vanochtend, en we blijven nu thuis omdat het erg heet is’, ‘zei hij.
Ze voegde eraan toe: “Hij heeft geen vuurwapen. Hij gaat niet eens uit. Hij gaat niet om met vrienden. Hij drinkt niet, hij rookt niet, hij gaat niet naar slechte plaatsen… hij gaat naar zijn werk, hij komt thuis, hij gaat sporten, en dat is alles”, zei ze. “Iedereen zou een zoon willen hebben zoals mijn zoon… hij is een brave jongen.”
De Spiegel sprak met psychotherapeut Shelly Dar van Therapy Health, die uitgebreide ervaring heeft met het herkennen van de psychologische patronen achter crimineel gedrag.
Mevrouw Dar vertelde de Mirror: “Vanuit psychologisch perspectief is het vrij zeldzaam om een vader en zoon samen een gewelddadige aanval te zien uitvoeren. De meeste ernstige gewelddadige handelingen worden gepleegd door individuen die alleen handelen of door leeftijdsgenoten van dezelfde leeftijd die elkaars standpunten voeden en versterken. Een ouder en een kind die samen optreden, komen veel minder vaak voor en roepen bijzondere zorgen op over macht, invloed en identiteit.”
Premier Anthony Albanese heeft nu bevestigd dat de jongere Akram, die een in Australië geboren staatsburger is, eerder in 2019 onder de aandacht was gekomen van de Australische inlichtingendienst (ASIO). De premier onthulde: “Hij werd onderzocht op basis van zijn banden met anderen en er werd vastgesteld dat er geen indicatie was van enige voortdurende dreiging of dreiging dat hij geweld zou plegen.”
De heer Albanese beweerde dat, hoewel de mannen alleen hadden gehandeld en geen deel uitmaakten van een bredere groep, ze “duidelijk” waren gedreven door een “extremistische ideologie”. Op het moment dat er aanvankelijk zorgen werden geuit, zou de jongere moordenaar nog een tiener zijn geweest. Hoe kwam het dan dat zijn wereldbeeld op zo’n jonge leeftijd zo verwrongen raakte? Hoe kwam het bovendien dat de oudste Akram er blijkbaar tevreden mee was dat zijn eigen kind bij een dergelijke gruweldaad betrokken was?
Mevrouw Dar gaf enig inzicht in de potentiële dynamiek binnen het huishouden van Akram en suggereerde: “In elk gezin spelen ouders een centrale rol bij het vormgeven van de waarden en het morele kompas van een jongere. Wanneer een ouder betrokken is bij het plannen of leiden van geweld, is het kind geen vrije en gelijkwaardige deelnemer. Er is een sterke machtsongelijkheid, vooral als de jongere thuis is opgegroeid met starre overtuigingen, emotionele afhankelijkheid, angst of een sterke druk om loyaal te zijn aan de ouder. Dit kan het erg moeilijk maken om een stap terug te doen en je af te vragen wat er gebeurt.”
Ze vervolgde: ‘In gevallen van vader en zoon kan er sprake zijn van een krachtige mix van bewondering, angst en de wens om zichzelf te bewijzen. Jongere mensen worden in deze situaties vaak minder gedreven door ideologie en meer door gehechtheid, gehoorzaamheid en een diepe behoefte aan goedkeuring. Als de ouder geweld als gerechtvaardigd, noodzakelijk of zelfs beschermend beschouwt, kan die boodschap de natuurlijke aarzeling en het gevoel van een jongere dat er iets niet klopt, doorbreken.
“Wat opvalt in een situatie als deze is de ineenstorting van de gebruikelijke beschermende grens in het ouderschap. Een kind betrekken bij dodelijk geweld is een diepgaand falen van de zorg. Het suggereert dat de overtuigingen, grieven of behoefte aan controle van een ouder ver boven het welzijn en de toekomst van hun kind zijn geplaatst.”
Ondertussen zijn buren die dachten dat ze de ‘normale’ Akrams kenden ‘geschokt’ door de recente schrijnende gebeurtenissen. Lemanatua Fatu, die in dezelfde straat woonde als de 24-jarige Bonnyrigg, Sydney, vertelde ABC hoe ze de hele nacht een grote politie-aanwezigheid op straat en buiten zijn huis had gezien.
Volgens Lemanatua: “Zo wisten we het. We konden niet slapen en keken naar alles – het was zo eng.” Ze voegde eraan toe: “Ze komen en gaan elke dag. En ze zeggen nooit hallo of zoiets. Ze zijn gewoon… normaal. We dachten dat het normale mensen waren.”
Heeft u een verhaal om te delen? E-mail mij op julia.banim@reachplc.com
