In ons tijdperk van talloze streamingplatforms leven de meeste mensen in de valse overtuiging dat vrijwel elke film die ooit is gemaakt, in een of andere vorm of op een manier beschikbaar is. Dit is simpelweg niet het geval. Er zijn duizenden verloren films en talloze films die bestaan in gedegradeerde formaten zonder een fatsoenlijke 35 mm-afdruk. In het geval van laatstgenoemde films zonder een dure restauratieze zullen er altijd louche uitzien. En naarmate de tijd verstrijkt, kunnen de streamingversies van deze films, af en toe geript van een oude VHS-release (die was geformatteerd om op een 4×3-scherm te passen), misschien wel verdwijnen (op welk punt je gedwongen wordt om op zoek te gaan naar een illegale kopie).
Het Viking-garen “When the Raven Flies” van Hrafn Gunnlaugsson blijft momenteel in zo’n gevaarlijke staat hangen. Uitgebracht in 1984 en geselecteerd als IJslands inzending voor Beste Internationale Speelfilm (toen Beste Buitenlandse Film) tijdens de Academy Awards van dat jaar (het haalde de prijs niet), dit verhaal uit de 9e eeuw over een Ier die wraak zoekt op de Vikingen die zijn ouders hebben vermoord. is momenteel te zien op YouTube in een ongekunsteld bijgesneden 480p-presentatie. Ik betwijfel of dit de manier is waarop de 77-jarige Gunnlaugsson de voorkeur zou geven aan zijn film /Film wordt beschouwd als een van de 14 beste Vikingfilms ooit gemaaktom te bekijken, maar om welke reden dan ook is dit alles wat we hebben. En dat is jammer, want Gunnlaugssons film is een unieke inzending in het Vikingfilmgenre.
When the Raven Flies is een Vikingfilm gemaakt als spaghettiwestern
Je wist waarschijnlijk niet dat je een op “Yojimbo” geïnspireerde Vikingfilm nodig had, maar “When the Raven Flies” is een meeslepend brutaal vervolg op Akira Kurosawa’s klassieker, evenals Sergio Leone’s Spaghetti Western-riff “A Fistful of Dollars.” (De films van Gunnlaugsson werden ‘Cod Westerns’ genoemd.) Jakob Þór Einarsson schittert als Gestur, een Ier die naar IJsland is gereisd om twee rivaliserende Vikingfracties tegen elkaar uit te spelen als middel om bloedige wraak te eisen voor hun koelbloedige moord op zijn ouders. Er zit hier een interessante rimpel in het feit dat zijn nog levende zus, een naamloos personage gespeeld door Edda Björgvinsdóttir, als kind door de Vikingen werd ontvoerd en niet bereid is hem bij zijn taak te helpen.
Ook interessant: de wapens. Er zijn geen epische zwaardgevechten in ‘When the Raven Flies’. In plaats daarvan wordt een groot deel van de strijd uitgevoerd met messen, die vaak worden geslingerd (à la James Coburn in “The Magnificent Seven” of Tomas Millian in “The Big Gundown”). Ik ben nog het verst verwijderd van een liefhebber van Vikinggeschiedenis, maar dit is blijkbaar niet historisch onnauwkeurig voor die tijd (hoewel het ontbreken van bijlen, die ze wel gebruikten, merkwaardig is). Hoe dan ook, Gunnlaugsson, die duidelijk met een laag budget werkt, maakt optimaal gebruik van deze beslissing en kadert de actie met veel aandacht voor de achtergrond en plaatsing van zijn acteurs op de voorgrond. Dit is absoluut geen gepolijste film, maar Gunnlaugsson heeft een scherpe mise-en-scène, iets wat ik tegenwoordig niet kan zeggen over de meeste digitale filmmakers.
Je zou “When the Raven Flies” eens op YouTube moeten bekijken, al was het maar omdat je nooit weet wanneer die video gaat verdwijnen. Ik hoop dat Gunnlaugsson op een dag het geld bij elkaar kan krijgen om zijn film te laten restaureren.
