Ik zou je niet echt kunnen vertellen wat het Wereld-Ei is, maar ik weet wel dat het vernietigd moet worden. Er is veel dat ik niet weet over de wereld van Vogelkooi Eigenlijk. Wat ik wel weet, is dat het een van de mooiste en best klinkende games is die ik dit jaar heb gespeeld, en dat ik, ondanks dat ik er behoorlijk slecht in ben, geen genoeg kan krijgen van de intense sciencefiction-actie.
Vogelkooi is een kogel hel schutter dat op de een of andere manier aanvoelt als een verloren PlayStation-klassieker en tegelijkertijd als iets gloednieuws. Bullet hell-spellen kunnen voor de onbekende mensen extreem ongenaakbaar lijken. Een subgenre van space shooter dat games als de klassieker bevat IkarugaBull Hell-spellen vullen het scherm met projectielen die je kunt ontwijken, waardoor je in een bijna trance raakt om ze allemaal te ontwijken terwijl je terugschiet op je vijanden. Ik heb het historisch gezien moeilijk gehad om er te veel in te komen bullet hell-spellenwaar het missen van één uit de duizend ontwijkingen kan betekenen dat het spel voorbij is, maar Vogelkooi heeft mij helemaal geboeid.
Vogelkooi is een razendsnelle bullet hell-shooter met een onberispelijke stijl.
Een groot deel daarvan is hoe goed uw schip voelt om te besturen. Het schip, ook wel de Halcyon genoemd, zoeft met uiterst sierlijke bewegingen over het scherm en reageert zo goed dat het bijna lijkt te anticiperen op jouw input. Het kan schieten over de breedte van het scherm zonder enige snelheid op te offeren, of overschakelen naar het recht vooruit schieten van een gerichte kolom kogels, waardoor aanzienlijk meer schade wordt aangericht ten koste van een langzamere snelheid. Dan is er Vogelkooi’s kenmerkende wapen, een laserzwaard dat je vanaf je schip kunt afvuren als een doelzoekende raket, of het kunt gebruiken om vijanden en projectielen te meppen die te dicht bij je komen.
Een ontgrendelbaar schip dat je halverwege de campagne voor het eerst tegenkomt, zet dat op zijn kop. Waar de Halcyon een precieze machine is die is gebouwd voor manoeuvreerbaarheid, is de Ceyx trager, maar vervangt hij het zwaard door een zwerm hittezoekende raketten, plus de mogelijkheid om een salvo af te vuren zodra je dicht genoeg bij een vijandelijk projectiel komt.
Ja, het is meestal zo overweldigend, maar het is het waard.
VEELGONVOGEL
De twee schepen voelen heel verschillend van elkaar, maar komen allebei samen op één idee: Vogelkooi wil dat je jezelf te allen tijde op de rand van mislukking plaatst. Door vijandelijke kogels te grazen, kun je gratis wraak nemen met de Ceyx, terwijl het krachtige zwaard van de Halcyon het beste kan worden gebruikt in gevechtsbereik. Als je op mij lijkt, is je instinct waarschijnlijk om te bewegen weg van de gloeiende laserstralen die je in een oogwenk in stof kunnen veranderen, maar die hier simpelweg niet heen vliegen. In plaats daarvan moet je een centimeter verwijderd blijven van een totale ramp en leunen in de chaos die bullet hell-spellen definieert.
Dat alleen al maakt Vogelkooi spannend, maar alles rondom de actie is net zo cruciaal geweest om mij ronde na ronde te laten spelen. Vogelkooi speelt zich af in een wereld waar de aarde- en maankolonies verwikkeld zijn in een gevecht met de heersers van een ruimtekolonie genaamd Cage. Het verhaal voelt aan als iets uit een vergeten, ultrastijlvolle sciencefiction-anime, waarin een in een laboratorium gekweekte piloot uit de Cage mysterieuze orders ontvangt om zich aan haar zijde te keren door een superwapen genaamd het World-Egg te vernietigen. De game is licht van opzet en draait meestal op een onberispelijke sfeer terwijl rivaliserende piloten en je mysterieuze bondgenoten tegen je praten Metalen tandwiel solide-stijl radio-oproepen. Hoe dun het verhaal ook mag zijn, het is nog steeds aangrijpend, dankzij de suggestieve schrijfstijl.
Vogelkooi koppelt zijn actie aan een ongelooflijk sfeervol verhaal.
VEELGONVOGEL
Net zo belangrijk voor de sfeer Vogelkooi‘kunst en muziek. Hoewel de enorme hoeveelheid dingen die op een bepaald moment op het scherm gebeuren overweldigend kan zijn, is het tegelijkertijd prachtig, allemaal weergegeven in felle kleuren met prachtige geanimeerde achtergronden die bijna te snel voorbij vliegen om op te merken hoe ongelooflijk ze zijn. Vooral de soundtrack heeft veel gewicht, met zwevende gitaren, schokkende breakbeats en synths die de toon zetten voor Vogelkooi’s onmogelijk coole vibes.
VogelkooiDe moeilijkheidsgraad van de game is een grote hindernis, vooral voor nieuwkomers, maar het is zeker de moeite waard om er doorheen te gaan. Het hersensmeltende tempo en de perfecte sfeer maken het tot een van de verborgen pareltjes die je dit jaar moet spelen, zelfs als je uiteindelijk net zo hard verpletterd wordt als ik door de compromisloze uitdaging.
