Dit zie je niet in Japanse planners. In plaats daarvan krijgt u meer vrije ruimte om uw eigen dingen op te schrijven, zoals dagelijkse gewoonte-trackers of een dagelijks schema, in plaats van dat deze secties vooraf voor u zijn gemaakt. Je kunt ook een planner bouwen met verschillende werkmappen, zoals de Jibun Techo First Kit, die doet denken aan navulbare Filofax-achtige systemen maar met een veel coolere esthetiek.
Toen ik gewend raakte aan het gebruik van Japanse planners, merkte ik dat ik eigenlijk de voorkeur gaf aan hun maatwerk met een open einde. Als mijn doelen in de loop van het jaar veranderen, zit ik niet vast aan een concept dat ik in januari heb bedacht; het geeft me een echte nieuwe start voor elke maand, week en dag.
Welke zijn de moeite waard om te kopen?
Ik heb het afgelopen jaar een aantal verschillende Japanse planners geprobeerd. Dit zijn degenen die ik in 2026 zal blijven gebruiken.
Hobonichi
Hoewel Hobonichi’s geliefde vlaggenschip ongetwijfeld de OG Techo is, ben ik dol op mijn Techo Cousin. Het voegt een wekelijkse spreiding toe aan de voorkant van de planner, en het A5-formaat is ideaal voor mij om voldoende ruimte te hebben om mijn dagelijkse musthaves op te schrijven. Dit omvat mijn werktaken, mijn persoonlijke taken, mijn gewoonte-tracker en mijn planning voor de dag, en er is nog steeds ruimte voor andere diverse lijsten of overpeinzingen zonder dat ik een extra notitieboekje hoef te pakken.
De gewone Techo is goedkoper omdat het de wekelijkse spreads-sectie overslaat (wat je echt niet nodig hebt, omdat het voorin het boek staat, los van de dagelijkse spreads, en gemakkelijk te vergeten). Hij is ook iets kleiner: A6-formaat in plaats van A5. Ik vind het A5-formaat erg leuk, maar de gewone Techo is een geweldige en betaalbare plek om te beginnen als je wilt zien of Japanse planners iets voor jou zijn.
Kokuyo Jibun
Als iemand die al een favoriete weekplanner heeft, was ik verrast toen ik verliefd werd op de Kokuyo Jibun Techo. Ik kreeg de First Kit van 2026, waarin de laatste twee maanden van 2025 waren opgenomen, dus ik heb hem al in mijn dagelijks leven kunnen testen. Het is een zeldzaamheid onder Japanse planners omdat er drie notitieboekjes in zijn ingebouwd: Dagboek, Leven en Ideeën. Het dagboek is het echte plannergedeelte met maandelijkse en wekelijkse spreads, plus andere pagina’s zoals een boekenlijst, geldtracker en projecttracker (wat mijn gewoontetracker is geworden). Het Levensboekje heeft meer promptpagina’s, zoals 100 Wensen en plaatsen om informatie over je leven bij te houden, inclusief een wachtwoordbeheerder en een lijst met verjaardagen, en ruimte om je levensgebeurtenissen tussen de leeftijd van 0 en 99 jaar vast te leggen. Ten slotte is het Ideeënnotitieboekje achterin slechts een rasterpapier waarop je naar hartenlust lijsten en ideeën kunt schrijven.
Alle drie de boeken zijn in de omslag ingelegd, zodat ze als één planner kunnen dienen, maar je kunt er op elk gewenst moment één verwijderen en opnieuw vullen. Het is een heel handig systeem, vooral als iemand die zeker het Ideeënboekje moet bijvullen voordat het jaar om is. Ik heb het slanke formaat B6, en het was een heel mooi formaat om op mijn bureau te passen.
Midori
De Midori-notitieboekjes zijn populair, vooral die met MD-papier. Het wordt beschreven als veelzijdig, en het papier voelt heel veelzijdig aan, maar het voelt ook een beetje dikker aan en lijkt meer op een gewoon notitieboekje dan het superdunne papier dat je op een Hobonichi- of Kokuyo Jibun-planner krijgt. Het voelt nog steeds iets soepeler aan dan mijn Amerikaanse planners, hoewel het papiergewicht hetzelfde aanvoelt.
Ik ben zowel de MD Diary als de Stand+ notebook aan het testen, en ik vind het erg leuk hoe de Stand+ is gemaakt om op zichzelf te staan; het zorgt voor een veel leukere manier om mijn to-do-lijst te bekijken. Er is een maandkalender aan de voorkant en daarna rasterpapierpagina’s voor vrije notities en lijsten. The Diary voelt hetzelfde aan en heeft een soortgelijk ontwerp, maar in plaats van rasterpapier heeft het lijnen. De lijnen zijn breed, wat prettig is als je een groot handschrift hebt, maar het voelt voor mij niet als voldoende ruimte, gezien hoe klein het notitieboekje is.
Zijn deze planners alleen beschikbaar in het Japans?
Als je bang bent dat je de Japanse karakters in een Japanse planner niet kunt lezen, goed nieuws! Sommige van deze planners hebben ook Engelse versies of gebruiken Engelse zinnen. De Hobonichi heeft Engelse versies op Amazonen de Jibun Techo gebruikt Engelse titels op zijn pagina’s. Voor de Jibun moet ik nog enkele vertalingen opzoeken aangezien de beschrijvingen onder die titels in het Japans zijn, maar uit de titel en het ontwerp kan ik meestal afleiden hoe ik een pagina moet gebruiken. JetPens heeft een hele pagina gewijd aan Ik vertaal hier de Jibun Techo.
Profiteer van onbeperkte toegang tot BEDRAAD. Ontvang de beste rapportage in zijn klasse en exclusieve abonneecontent die te belangrijk is om te negeren. Abonneer je vandaag nog.
