Zeggen dat 2025 een oneven jaar is geweest in de bioscoop, zou licht uitgedrukt zijn. Afgezien van een paar duizelingwekkende hoogtepunten zoals Zondaars En De ene strijd na de anderehet grootste deel van de beste filmische gerechten die ik de afgelopen twaalf maanden heb gezien, was in onafhankelijke en arthouse-theaters. De de kassa heeft het moeilijklangverwachte films zijn dat wel bombardementenen er zijn niet zoveel onverwachte verrassingen door de modder heen gebroken als in de afgelopen jaren.
Het goede nieuws is dat veel recente kleinere releases behoorlijk uitstekend zijn geweest – en dat wordt weerspiegeld in onze lijst met de 10 beste LGBTQ+-films van 2025. Dit jaar genoten we van rustige meditaties over homokunsten van gerenommeerde filmmakers in de vorm van Richard Linklater’s Blauwe Maan en Ira Sachs’ Peter Hujarsdag. We zijn raar geworden Tweelinglooszong mee met J.Lo in Kus van de Spinvrouwen riepen onze ogen uit Een aardige Indiase jongen. Er waren nog fonkelende edelstenen te ontdekken; ze waren gewoon minder en verder tussen.
Gelukkig, Hen Medewerkers en medewerkers besteden onevenredig veel tijd aan het kijken naar heldere schermen in donkere kamers, dus hebben we voor uw plezier de beste releases van het jaar samengesteld. Hieronder vind je onze keuze voor de beste queerfilms van 2025, van romcoms zoals Het huwelijksbanket remake naar het verhuizen Andrea Gibson documentaire Kom mij zien in het goede licht. — Samantha Allen
Blauwe Maan
Zoals de ballad waarnaar het is vernoemd, die van Richard Linklater Blauwe Maan is een prachtig droevig deuntje dat in je hoofd blijft hangen. Ethan Hawke levert een aantal van zijn meest indrukwekkende werk tot nu toe als Lorenz “Larry” Hart, songwritingpartner van componist Richard Rodgers voordat Oscar Hammerstein hem functioneel verving, met een optreden dat op vakkundige wijze het buitensporige zelfvertrouwen van de tekstschrijver in evenwicht brengt met zijn verlangen naar verbinding. Films over personages die zich niet realiseren dat ze medelijden hebben, kunnen het kijkplezier vaak bemoeilijken, maar in de behendige handen van Richard Linklater wordt Hart neergezet als een kunstenaar die zijn tijd ver vooruit is, geen geluk heeft, en te gecharmeerd is van de fles om aan die hachelijke situatie te ontsnappen. Dit melodrama duurt een krap uur en veertig minuten, maar ik zal erover nadenken Blauwe Maan voor de komende jaren. — Samantha Allen
Het huwelijksbanket
Andrew Ahns vernieuwde versie van Ang Lee’s romcom uit 1993 brengt hedendaagse nuance in queer Aziatische ervaringen.
De grootste hindernis voor een remake van een klassieker die zo geliefd is als die van Ang Lee Het huwelijksbanket maakte iets dat fris aanvoelde zonder de erfenis van het origineel op te geven. Gelukkig was Andrew Ahn meer dan gekwalificeerd om deze taak te volbrengen. Hij creëerde een film die beslist actueel aanvoelt door de homofobie uit het midden van de jaren negentig, die het origineel definieerde, van zich af te schudden ten gunste van een film uit de jaren twintig die zich richtte op moderne queer-relatieproblemen, zoals performatieve acceptatie, commitment-fobieën en de last van gezinsplanning. Zoals veel van Ahn’s films, Het huwelijksbanket is vaak meer introspectief dan hilarisch, maar diezelfde subtiliteit werkt in het voordeel van de film, net als de ongelooflijke cast (inclusief de voor een Oscar genomineerde Lily GladstoneEmmy-genomineerde Bowen YangOscarwinnaar Youn Yuh-jung, en een perfecte pitcher Joan Chen) krijgt voldoende ruimte om echte diepgang van emoties te tonen. Zowel een ontroerend liefdesverhaal als een schitterende ode aan Koreaanse tradities en gebruiken, Het huwelijksbanket is het bewijs dat niet alle remakes hetzelfde zijn gemaakt. — Michael Cuby
