Door Robert Scucci
| Gepubliceerd
Tijdreislogica in films is vaak te simpel, zodat de kijker de interne regels van een verhaal kan volgen en alles relatief gemakkelijk in elkaar kan zetten. 2004 Primergeschreven, geregisseerd, geproduceerd, gemonteerd en gescoord door Shane Carruth, is niet een van die films, en ik ben ervan overtuigd dat hij uitsluitend is gemaakt om het publiek in verwarring te brengen. Ik bedoel dat als een compliment. Ik breng dit ook ter sprake omdat ik het niet zal uitleggen Primer’s interne logica voor jou, grotendeels omdat ik gewoon niet zo slim ben.
Ik zou graag willen denken dat ik een relatief, conventioneel slim persoon ben, in de zin dat ik door het volwassen leven kan navigeren, weloverwogen beslissingen kan nemen en op betrouwbare wijze de gedachten in mijn hoofd kan verwoorden als een manier om met de buitenwereld te communiceren. Maar als je wilt dat ik erover praat Primer alsof ik een materiedeskundige ben, weet ik niet wat ik anders moet zeggen dan ‘sorry’. Je ziet hoe het Peter Principe zich hier in realtime afspeelt, net als elke poging die ik doe om de tijdlijn uit te leggen Primer duwt mij onmiddellijk naar mijn hoogste niveau van incompetentie.
Wat ik wel kan doen, is me concentreren op de ethische raadsels die in dit artikel worden gepresenteerd Primeren hoe een film geproduceerd met een gerapporteerd budget van slechts $ 7.000 op de een of andere manier een van de meest overtuigende onderzoeken naar tijdreizen en de gevolgen ervan biedt. Ik zeg ‘op de een of andere manier’ omdat ik al heb toegegeven dat er geen redelijke manier is waarop ik de logica volledig kan beoordelen zonder aan beide kanten van mijn mond te gaan kwijlen.
De doos en de gevolgen ervan
Primer vertelt een verhaal over oorzaak en gevolg door de ogen van Aaron (Shane Carruth) en Abe (David Sullivan), twee ingenieurs die zich bezighouden met verschillende technische projecten als ze niet aan het werk zijn. Nadat hij per ongeluk heeft ontdekt dat ze kleine objecten kunnen manipuleren door middel van tijdreizen, gaat Abe verder met het onderzoek en ontwikkelt hij een tijdreisapparaat op mensenmaat dat hij ‘de doos’ noemt. Aanvankelijk sceptisch, maar steeds meer geïntrigeerd, kijkt Aaron naar de demonstratie van Abe, waarbij Abe zes uur door zijn eigen verleden reist en bewijst dat een eerdere versie van hemzelf de doos zal betreden zodra die zes uur zijn verstreken.
In eerste instantie doen Abe en Aaron precies wat je van iemand zou verwachten met dit soort kracht. Ze handelen dagelijks op de aandelenmarkt en halen geld binnen dankzij hun nieuwe precognitieve voordeel. Uiteraard herhalen ze dit proces meerdere keren, waarbij ze niet beseffen welke fysieke tol het van hun lichaam eist. Volgens Primer’s Volgens de interne regels leven Aaron en Abe feitelijk dagen van 36 uur, wat leidt tot ernstige uitputting en toenemende cognitieve spanning.
Ze houden ook geen rekening met wat er met de tijdlijnen gebeurt zodra meerdere versies van zichzelf tegelijkertijd rondlopen. Het resultaat is een groeiend web van onbedoelde gevolgen, vooral wanneer deze duplicaten zich niet langer aan het plan houden en beslissingen nemen die naar buiten golven op manieren die ze niet langer kunnen controleren.
Het zal niet lang duren voordat we te maken krijgen met verschillende iteraties van zowel Aaron als Abe, die allemaal het soort cognitieve achteruitgang ervaren dat je zou verwachten als je met meerdere tijdlijnen jongleert terwijl je wanhopig probeert gebeurtenissen op te lossen die al onherstelbaar zijn veranderd.
Een doos die je het beste gesloten kunt laten
Ik heb geprobeerd alle alternatieve realiteiten in kaart te brengen Primer in goed vertrouwen, maar ik gaf ongeveer 45 minuten op in de film. Het geheel begon te lijken op een connect-the-dots-oefening die mijn vierjarige zou kunnen voltooien terwijl hij vocht tegen een dubbele oorontsteking. Terwijl de logica in het universum op een oppervlakkig niveau bij elkaar blijft, is dit een van de meest desoriënterende aspecten van Primer is het ontbreken van traditionele overgangen of visuele bewegwijzering.
Je zou dat kunnen wijten aan budgetbeperkingen, maar ik ben ervan overtuigd dat het een bewuste creatieve beslissing was, ongeacht of Primer studio-ondersteuning had. De verwarring voelt opzettelijk aan, omdat iedereen die meemaakt wat Aaron en Abe meemaken net zo verloren zou zijn als hij het in realtime zou proberen te verwerken.
Wat nog fascinerender is, is hoe koud en berekenend beide mannen worden naarmate de film vordert. Ethiek schiet tekort, grotendeels omdat geen van beiden ooit eerder gedwongen werd morele verantwoordelijkheid op deze schaal te overwegen. Het simpelweg bijhouden van de tijdlijnen wordt zo’n allesverslindende taak dat het nadenken over de ethische implicaties van hun handelen nauwelijks meer wordt geregistreerd zodra de cognitieve achteruitgang begint.
Deze is een hersenkraker
Als u op zoek bent naar een moderner en aanzienlijk toegankelijker metgezelstuk PrimerIk zou 2023’s aanbevelen Aporia. Hoewel beide films op hun eigen voorwaarden opereren, maakt het gedeelde oorzaak-en-gevolg-raamwerk ze de moeite waard om naast elkaar te bekijken. Horloge Primer als je wilt dat je hersenen in een krakeling worden gedraaid, volg het dan op Aporia om een soortgelijk idee onderzocht te zien op een manier die gemakkelijker te volgen is zonder dat dit ten koste gaat van het emotionele gewicht.
Beide films zijn op zichzelf uitstekend, maar Primer vergt meer inspanning van het publiek. Die weigering om je hand vast te houden of iets te onderdrukken, is precies waarom het nog steeds standhoudt als een van de meest compromisloze tijdreisfilms ooit gemaakt.
Primer is beschikbaar voor on-demand verhuur via YouTube, Amazon Prime-videoEn AppleTV+.
