Ik viel erin evenementenplanning per ongeluk – struikelde en belandde in de modder, eigenlijk.
Drie decennia later ben ik mezelf nog steeds aan het afstoffen en ben ik er dol op.
Destijds werkte ik voor een van de eerste online uitgeverijen. Toen ze nog een bedrijf in Cleveland overnamen, sloten ze de divisie Californië, en ik merkte dat ik plotseling werkloos was, pas getrouwd, mijn eerste kind op komst, en in paniek raakte.
Een vriend, de directeur van de catering in een hotel, luisterde naar mij en zei: “My horeca beheerder gewoon stoppen. Kom bij mij werken.”
Ik lachte. “Wat weet ik over catering?”
Ze zei: “Ik kan je eten leren. Ik kan je geen contracten of mensen leren.”
Omdat ik een salaris nodig had, zei ik ja. Binnen zes maanden leerde ik dat bruiden, hun moeders en chef-koks een vluchtige mix waren – en dat ik niet gebouwd was om dat trio te begeleiden. Maar ik hield van gastvrijheid, dus ging ik de hotelverkoop in. Door die baan maakte ik kennis met professionele evenementenplanners. Ik had geen idee dat de industrie überhaupt bestond.
Van theaterkind tot evenementenproducent
Ik bracht mijn jeugd door in het theater: acteren, toneelmanagement en decors bouwen. Evenementenplanning bleek daar een nieuwe versie van te zijn: iemand geeft mij een script, ik cast het, ontwerp de setricht de verlichting en zorg ervoor dat het publiek iets voelt.
Dat besef veranderde alles. Toen ik eenmaal bij de planningskant kwam, explodeerde mijn carrière.
In de loop van de tijd heb ik gewerkt met spraakmakende bedrijven en particuliere klanten, zoals Ariana Grande en Nick Jonas.
In deze fase van mijn carrière zeg ik vaker nee dan ja. Ik kies cliënten die mijn ethiek delen en begrijpen dat het mijn taak niet is om een dienaar te zijn, maar om van dienst te zijn. Je huurt mij in vanwege mijn expertise en unieke perspectief. Als je iemand zoekt die het met alles eens is, ben ik niet de juiste persoon.
Mijn team grapt dat ik het liefdeskind ben van Martha Stewart en Anthony Bourdain: ik kan dingen buitengewoon mooi en merkwaardig maken, maar ik loop weg als een klant een grens overschrijdt. Ik heb meningen. Ik ben direct. Maar daarom vertrouwen mensen mij.
Ik beheer mijn prijzen als een wet of architectenbureau: u betaalt voor mijn intellectuele eigendom en de tijd van mijn team. Al het overige zijn doorberekeningskosten.
Als wij meubilair huren of een cateraar inhuren, ziet u de exacte kosten. Ik heb liever dat een klant rechtstreeks leverancierscontracten tekent dan verborgen winstmarges te vermoeden. Mijn reputatie is alles wat ik heb.
Kan ik voor elk evenement zes cijfers in rekening brengen? Zeker – en soms komen de cijfers daar. Maar ik kan iemand niet met een strak gezicht een factuur van een miljoen dollar overhandigen, tenzij de waarde reëel is.
Ik spoor klanten ook aan om gemeenschapscadeaus in hun vieringen op te nemen. Als je zoveel geld uitgeeft, moet er iets goeds uit voortkomen.
Wat zit er in – en wat is er moe
Als je een gebeurtenis beschrijft die je op pagina zes hebt gezien, stop ik halverwege je zin. Dat was het idee van iemand anders, voor het verhaal van iemand anders. Laten we ontdekken wat jou bewoog en van daaruit verder bouwen.
Alsjeblieft, geen witmarmeren bars en een ‘moderne’ inrichting uit het midden van de eeuw. Tijdens de COVID-19-pandemie hadden we een gouden kans om de manier waarop mensen samenkomen opnieuw uit te vinden, maar het grootste deel van de industrie keerde terug naar dezelfde oude formule: lange tafels, pronkstukken en voorspelbare menu’s.
De trend waar ik het meest van hou is lokaal, lokaal, lokaal – het inkopen van voedsel, wijn en designelementen, waar we het evenement ook organiseren. Als u in Montana bent, geef uw gasten dan forel en geen geïmporteerde vis. Als je in Parijs bent, laat ze dan echt proeven Franse keuken. Mensen herinneren zich authenticiteit, niet gelijkheid.
Ik ben ook geobsedeerd door het verweven van technologie in live-ervaringen zonder de menselijkheid te verliezen. We hebben holografische begroeters gebruikt die interactie hebben met gasten, en we kunnen nu een hoofdspreker van een ander continent als een levensgrote boodschap instralen hologram op het podium. Het is het theaterkind in mij, dat nog steeds illusies opvoert die mensen verwondering bezorgen.
Wellness is een ander groeiend aandachtspunt, maar ik beschouw het niet als een bijzaak. Het maakt deel uit van het DNA van het evenement. Misschien betekent dat een zero-proof bar naast de cocktailbar of rustige ruimtes waar gasten kunnen ontspannen en tot rust kunnen komen. Inclusiviteit is belangrijk: niemand mag zich uitgekozen voelen omdat hij drinkt – of omdat hij niet drinkt.
De echte luxe
Voor mij, luxe is niet overdreven – het is de bedoeling. Het creëert momenten die persoonlijk, ethisch en geworteld aanvoelen.
Ik voel me financieel op mijn gemak en mijn bedrijf ondersteunt mijn gezin, inclusief mijn jongste zoon, die autistisch is en altijd zorg nodig zal hebben. Dat is wat mij drijft: iets duurzaams bouwen, zodat hij veilig zal zijn als ik er niet meer ben.
Ik heb geen sportwagen nodig. Wat ik het allerleukste vind is om met mijn gezin op het vliegtuig naar Parijs te stappen, in een café te zitten en te weten dat mijn werk mij dat mogelijk maakt.
Na al die jaren zit ik nog steeds in het theater, alleen met een groter budget en een beter publiek.
