“Ik wilde dat mijn leven in een film werd vertaald terwijl ik nog leefde, zodat mensen mijn stem en mijn kijk daarop kunnen horen”, zei hij Brunello Cucinelli de dag erna organiseerde hij een première in Rome Cinecitta voor his zijn nieuwste project: een film over zijn leven, geregisseerd door de veelgeprezen Giuseppe Tornatore van Bioscoop Paradiso roem.
Brunello: de genadige visionair is deels documentair, deels drama, verweven met Tornatore’s kenmerkende poëtische charme. Het vertelt het verhaal van Cucinelli’s opkomst van een arme boerenjongen, die boven de schuur sliep en pas op zijn veertiende een tv zag, tot de Italiaanse miljardair kasjmierkoning en een campagne voerende humanistische kapitalist met pausen, koningen en tech-titanen in zijn invloedssfeer. Het beschikt over cameo’s van personages die zo divers zijn als Oprah Winfrey en zijn priester, evenals zijn vrouw, dochters Carolina en Camilla (die vice-presidenten en creatieve mededirecteuren van het bedrijf zijn), evenals vele jeugdvrienden. Hun inzichten worden behendig gecombineerd met prachtig gefilmde scènes uit Cucinelli’s leven.
“We kwamen in de diepste, meest intieme hoeken van mijn ziel”, zei de ontwerper over zijn samenwerking met de regisseur die de ontwerper interviewde over elk aspect van zijn leven, van de games die hij als kind speelde tot hoe hij zijn vrouw ontmoette (hij volgde haar bus op zijn motor in zijn beste outfit, in de hoop dat ze hem zou opmerken).
Tornatore filmde twee jaar lang af en toe en besteedde een jaar aan het monteren van de film – zijn eerste bioscoopuitgave sinds zijn documentaire uit 2021 over de overleden componist Ennio Morricone. De regisseur zei dat het een project als geen ander was, omdat zijn smachtende stijl en aandacht voor authentieke details het verhaal van Cucinelli tot leven brachten.
Tornatore filmde veel scènes op de oorspronkelijke locaties uit hun kindertijd, waaronder de boerderij waar Cucinelli opgroeide, die hij, afgezien van de toevoeging van elektriciteit, grotendeels onveranderd aantrof. Toen hij het Cucinelli vertelde, besloot de ontwerper ter plekke het pand te kopen en de elektriciteit af te sluiten, zodat het precies zo zou zijn als toen hij nog een kind was. Hij beschreef de scènes die hij daar filmde, terwijl hij door zijn vorige leven liep, met acteurs die zijn ouders, broers en neven speelden, als ‘zeer aangrijpend’.
Tornatore schetst een beeld van een slimme, charismatische jongen die goed was met cijfers en altijd won met kaarten: “Ik had een zeer wiskundige geest. Ik zie alle kaarten die nog niet zijn gespeeld. Deze passie heeft me goed geholpen in mijn werk. Als je over goede wiskundige vaardigheden beschikt, kun je de berekeningen heel snel uitvoeren en weet je of je wordt genaaid”, legt Cucinelli uit. Zijn kasjmier is misschien zacht, maar hij is zo scherp als maar kan.
De jonge Cucinelli was een sterrenkijkende dromer en een speelse grappenmaker die genoot van een langdurige, verspilde jeugd in een plaatselijke bar, waar zijn vriendenkring bestond uit een plaatselijke sekswerker en een voormalige gevangene van een psychiatrische inrichting en het geld dat hij won met kaarten ging naar uit eten gaan, dansen en een knappe kamelenjas.
Hij startte zijn bedrijf in 1978, op 25-jarige leeftijd, en bouwde zijn kasjmiermerk uit tot een mondiale luxesupermacht die er trots op is zijn personeel goed te betalen en elk jaar een percentage van zijn winst aan goede doelen geeft om culturele en humanitaire projecten te financieren. Deze daad werd geïnspireerd door de gewoonte van zijn vader om van elke oogst de eerste schoof tarwe terug te geven aan de gemeenschap.
Naast de opbeurende boodschap zien we ook de excentriciteiten van Cucinelli. De film toont hem als puber die een paar gloednieuwe groene koorden in de tuin begraaft. Hij heeft zelfs zo’n hekel aan groen dat zijn ontwerppersoneel het saliegrijs of legerkaki moet veranderen om er enige hoop over te hebben.
De film toont zowel zijn vastberadenheid als zijn impulsiviteit. “Als er iets in me opkomt en ik heb een idee, dan doe ik het. Het is klaar”, zegt Cucinelli. Nadat hij bijvoorbeeld alle verlaten fabrieken in de vallei onder zijn geboortedorp Solomeo had gekocht, sloopte hij ze en veranderde het landschap weer in wijngaarden en een park. Maar toen een oud huis het zicht op de vallei vanuit Solomeo belemmerde, liet Cucinelli het steen voor steen een paar honderd meter opzij verplaatsen.
Geholpen door een partituur gecomponeerd door de Oscar-winnende Nicola PiovaniTornatore brengt echte emotie in het Cucinelli-verhaal en geeft op tedere wijze zijn relatie met zijn vader weer, wiens mishandeling als fabrieksarbeider Cucinelli inspireerde om de menselijke waardigheid centraal te stellen in de werkcultuur van zijn bedrijf.
Terugkijkend op zijn opmerkelijke levensverhaal zei de humanistische ondernemer dat hij hoopte dat de film jonge mensen zou inspireren om te dromen, net zoals hij dat deed. De film eindigt met Brunello die kaart speelt met zijn jeugdzelf. De jonge Brunello wint nadrukkelijk. ‘Goed gedaan,’ zegt de oudere man.
Fotografie met dank aan Brunello Cucinelli.
