Dr. Mohammed Tahir geeft toe dat zijn tijd in Gaza hem heeft veranderd en hem heeft geïnspireerd om zijn eigen liefdadigheidsinstelling op te zetten om oorlogsslachtoffers te helpen, nadat hij voortdurend explosies en geweerschoten had gehoord.
Terwijl buiten explosies en geweerschoten woeden, beoordeelt een Britse chirurg de gruwelijk gewonde kinderen in het ziekenhuis in Gaza waar hij werkt.
Terwijl hij hen op de grond ziet liggen nadat ze kogel- en bomwonden hebben opgelopen, zegt dr. Mohammed Tahir: “Dit kind gaat dood… dit kind gaat waarschijnlijk dood… dit kind gaat ook dood… en dit kind gaat waarschijnlijk ook dood.”
Dit hartverscheurende moment biedt een grimmige momentopname van de ware gruwel van het conflict tussen Israël en Gaza, waarbij honderdduizenden burgers zijn omgekomen of gewond geraakt door Israëlisch krachten. Het is opgenomen in een nieuwe film van 90 minuten, The Mission, die de bekroonde eerste volgt NHS dokter, terwijl hij zijn laatste periode van vier maanden uitvoert ziekenhuizen in het door oorlog geteisterde Gaza.
Dr. Tahir, geboren in Wales voordat hij opgroeide in Queen’s Park, West-Londen, had al twee eerdere periodes daar gewerkt voordat hij in januari van dit jaar vertrok.
In andere verontrustende beelden uit de documentaire, die werd gefilmd door twee collega-medici, is te zien hoe hij een rouwende man teder troost, gebogen over het levenloos uitziende lichaam van een jong meisje.
En terwijl hij te maken heeft met de nasleep van weer een nieuw bombardement, wordt hij ook getoond terwijl hij de pols van een jonge jongen controleert voordat hij tegen zijn collega’s zegt: “Hij is weg”.
Nu, zittend in het kantoor van de filmregisseur in het centrum van Londen, herinnert de 40-jarige dokter zich deze en andere verschrikkelijke momenten, terwijl hij de Spiegel: “Tragischer zijn de woorden die volgen van een van de jongens na mij.
“Hij zei: ‘Oh, is hij dood? Oké… God heb medelijden met zijn ziel’ en dan pakt hij hem op en neemt hem mee naar het mortuarium. Hij wachtte alleen maar op bevestiging, omdat het zo gewoon werd.
‘Dit is een dood kind dat ergens anders in de wereld voorkomt wereld zou de fundamenten van de samenleving doen schudden. Maar een dood kind in Gaza betekent niets. Je raakt zo aan de dood gewend dat het een feit wordt.”
Dr. Tahir voltooide eerder zijn opleiding aan het Londense King’s College Hospital, voordat hij ging werken in het Royal London Hospital in Whitechapel. In Gaza werkte hij slopende diensten, soms van de ene dag om 08.00 uur tot de volgende dag om 05.00 uur, onder het motto: “Tot de opkomst van de dageraad”.
Hij geeft toe dat hij de eerste keer dat hij naar Gaza reisde tegen zijn moeder loog en zei dat hij naar Egypte reisde, omdat hij niet wilde dat ze zich zorgen zou maken. Ze had goede redenen om ongerust te zijn, aangezien sinds het begin van de oorlog in Gaza ruim 1.400 gezondheidswerkers zijn omgekomen.
Hij zegt: “Toen ik sollicitatiegesprekken deed met mensen die wilden solliciteren, vroeg ik hen: ‘Hebt u uw zaken op orde? Heeft u uw testament geschreven? Heeft u uw familie verteld dat dit misschien de laatste keer is dat u ze ziet?'”
Sprekend over de omstandigheden in ziekenhuizen in Gaza, voegt hij eraan toe: “Er was overal bloed, dood en bloedvergieten. Stel je voor dat je de Eerste Hulp binnenloopt en daar zijn mensen aan het schreeuwen, mensen schreeuwen. Er zijn overal plassen bloed, mensen die bloeden. Waar begin je?
“En dan ga je de reanimatiekamer binnen en zie je alleen maar kinderen sterven, letterlijk doodgaan. Het voelt alsof je eigenlijk in de hel op aarde bent.”
Dr. Tahir zegt dat de ziekenhuizen waarin hij werkte herhaaldelijk werden getroffen door Israëlische aanvallen, zowel vanuit de lucht als op de grond door soldaten, van wie hij beweert dat ze opzettelijk medische apparatuur hebben gesaboteerd.
Hij zegt: “Waarom zou je een kogel in een apparaat schieten, anders dan om het volledig onbruikbaar te maken? Ik bedoel, je probeert letterlijk elke mogelijkheid om gezondheidszorg te bieden weg te vagen of te elimineren, want dat is een van de kenmerken van het kapotmaken van een samenleving en het onmogelijk maken om in te leven. Het was heel sinister.”
Dr. Tahir gelooft dat hij bewijs heeft ontdekt dat de Israëli’s oorlogsmisdaden hebben gepleegd, nadat hij herhaaldelijk perfect vierkante stukjes wolfraam had ontdekt die in Israëlische bommen werden gebruikt.
Hij zegt dat hij ook kogels uit de hoofden van kinderen heeft gehaald en hij gelooft dat de politieke en militaire leiders van het land, waaronder de premier Benjamin Netanyahumoet nu actie ondernemen.
Hij zei: “Het gebruik van deze wapens, die zonder onderscheid doden en zonder onderscheid verminken, is ongetwijfeld een oorlogsmisdaad. Ik heb een aantal van deze wolfraamblokjes uit mensen geplukt. Het was niet één of twee keer.”
Zuchtend denkt hij na over de staat Gaza en zegt: “Overal waar je kijkt is er vernietiging. Het is apocalyptisch. Zij (de inwoners van Gaza) zijn zeer veerkrachtige mensen, maar ik ben er zeker van dat er een genetische afdruk van dit trauma zal zijn op volgende generaties.
“Er moet gerechtigheid zijn, zoals er was na de genocide in Bosnië, na de genocide in Cambodja en ook na de Holocaust.”
Ondanks de gruwel om hem heen heeft dr. Tahir talloze levens van volwassenen en kinderen helpen redden, waaronder een negenjarig meisje genaamd Mariam, wiens linkerarm bij een bombardement werd afgerukt.
Ook al was het meer dan drie uur lang volledig losgeraakt van haar lichaam, hij maakte het vakkundig weer vast, in wat een historische medische primeur in Gaza was. Mariam kon haar arm ongeveer twee weken weer gebruiken, maar tragisch genoeg kreeg ze later in het ziekenhuis medische complicaties en moest deze worden geamputeerd.
Ze is inmiddels geëvacueerd naar Egypte en herstelt goed. Dr. Tahir zegt: “In het begin vloeide (de arm) prachtig. Eerlijk gezegd keek je naar de ene hand en de andere en kon je niet zeggen welke was losgeraakt.
“Toen ontwikkelde ze, helaas, een reactie op medicijnen. Ze is nu tien jaar oud en het gaat veel beter. Ik heb nog steeds contact met haar en ik bezoek haar als ik naar Egypte ga. Ze stuurt me een bericht en laat gesproken notities achter. Ze zou naar de VS gaan, maar er was een probleem. We proberen haar nu naar Groot-Brittannië te brengen. Dat zou geweldig zijn.”
Dr. Tahir geeft toe dat zijn tijd in Gaza hem heeft veranderd en hem heeft geïnspireerd om zijn eigen liefdadigheidsinstelling op te zetten om oorlogsslachtoffers te helpen. Hij zegt: “Ik heb de twee uitersten van de mensheid gezien. De meest liefdevolle, meest veerkrachtige, meest meelevende, vriendelijkste versie van het menselijk bestaan. “En het uiterste tegenovergestelde, het meest destructieve, het meest wraakzuchtige, het meest moorddadige, het meest zonder enige vorm van vriendelijkheid of empathie. Ik kan niet zomaar mijn normale leven leiden. Ik moet blijven helpen.”
De directeur van The Mission, Mike Lerner, van Roast Beef Productions, hoopt dat de film nieuw licht zal werpen op de oorlog in Gaza. De film wordt voor het eerst in Groot-Brittannië vertoond op het London Palestine Film Festival 2025, dat op 14 november begint.
De heer Lerner zegt over The Mission, dat op 23 november in première gaat in The Curzon, Soho, met een tweede vertoning op 25 november, vóór een Britse release gepland voor begin 2026: “Het is een pleidooi vanuit Gaza om de wereld te laten zien wat er is gebeurd.
“De unieke beelden die ze vastleggen bieden een historisch verslag van de gebeurtenissen in realtime. Het toont het beste van de mensheid, zelfs terwijl de slachtoffers van de ergste worden getoond. Het is een eerbetoon aan de brandende toewijding van Dr. Tahir en zijn collega’s om de bevolking van Gaza te helpen elk obstakel te overwinnen.”
Voor meer details over het London Palestine Film Festival, bezoek: www.palestinefilm.org.uk
