Brigitte Bardot: De bom en stijlicoon die wegliep van roem en glamour | Ents & Kunstnieuws

Brigitte Bardot was de zwoele filmsirene die hielp een seksuele revolutie te ontketenen, een vrouw wier culturele betekenis verder reikte dan haar acteercarrière.

De Franse ster, die op 91-jarige leeftijd is overleden, belichaamde een nieuw soort vrouwelijke seksualiteit op het scherm, die gedurfd en onbeschaamd was.

Ze was zo beroemd dat ze simpelweg bekend werd door haar initialen.

Emmanuel Macron zei dat Bardot “een leven van vrijheid belichaamde”.

Als eerbetoon zei de Franse president: “Haar films, haar stem, haar oogverblindende glorie, haar initialen, haar verdriet, haar genereuze passie voor dieren, haar gezicht dat Marianne werd” – verwijzend naar het nationale symbool van Frankrijk.

‘Frans bestaan, universele schittering. Ze heeft ons geraakt. We rouwen om een ​​legende van de eeuw.’

Brigitte Bardot overlijdt: Laatste reactie

Als zangeres bracht ze tijdens haar tijd in de schijnwerpers ook verschillende platen uit en was ze de beroemde muze van Serge Gainsbourgs erotische single Je T’aime… Moi Non Plus.

Ondanks haar succes stopte ze met acteren voordat ze zelfs maar 40 was geworden, en koos ze ervoor haar tijd te besteden aan het helpen van dieren.

Bardot werd in 1934 in Parijs geboren en kwam in opstand tegen een strenge opvoeding om zich in de film te verdiepen.

Ze begon als model in het begin van de jaren vijftig, en na enkele kleine rollen kwam de rol die haar tot een begrip maakte in 1956: … And God Created Woman.

De film, geregisseerd door haar toenmalige echtgenoot Roger Vadim, werd destijds als schandalig beschouwd vanwege de openhartige weergave van sensualiteit, waarbij ze de conservatieve naoorlogse normen over het gedrag en de verlangens van vrouwen durfde uit te dagen.

Bardot werd onmiddellijk een symbool van jeugdige rebellie, een sekssymbool en een stijlicoon – een invloed die decennialang voelbaar zou blijven, wat terug te zien is in de zachte, oogscherende randen en katteneyeliner waar veel vrouwen vandaag de dag nog steeds naar kijken.

Vaak vergeleken met Marilyn Monroe, maar met een uitgesproken Europese coolheid, heeft haar vrouwelijkheid de naoorlogse cinema opnieuw gedefinieerd en het publiek geboeid.

Maar hoewel ze in meer dan veertig films speelde – en bewees dat ze veel meer kon spelen dan het verleidelijke vernuft – liep ze in 1973, nog maar 39 jaar oud, weg van het grote scherm.

“Ik gaf mijn jeugd en mijn schoonheid aan mannen”, zei ze over haar pensionering. “Ik ga mijn wijsheid en ervaring aan dieren geven.”

In 1986 richtte Bardot de Brigitte Bardot Foundation op, die zich inzet voor de bestrijding van dierenmishandeling, het financieren van opvangcentra en talrijke reddingsoperaties voor wilde dieren.

Als eerbetoon aan haar nagedachtenis noemde de stichting haar ‘een uitzonderlijke vrouw die alles gaf en alles opofferde voor een wereld die meer respect voor dieren heeft’.

Ze vervolgden: “Haar nalatenschap leeft voort door de acties en campagnes die de Foundation met dezelfde passie en onwankelbare toewijding aan haar idealen nastreeft.”

In latere jaren sprak ze over het gevoel ‘gebruikt’ te zijn door de filmindustrie en de media, en zei dat ze zich steeds ongemakkelijker voelde bij de voortdurende publieke controle en de intense objectivering waaraan ze werd onderworpen.

Maar Bardot was zelf ook een controversieel figuur, en haar imago werd de afgelopen jaren aangetast door een boek dat ze in 2003 publiceerde getiteld A Cry In Silence, waarvoor ze werd vervolgd wegens het aanzetten tot rassenhaat tegen moslims.

Ze kreeg in de loop der jaren verschillende boetes wegens vermeend racisme in verschillende verklaringen die ze aflegde, vaak in de context van haar dierencampagne, en meest recentelijk in 2021.

Maar voor velen bleef ze een populair figuur. Hoewel activisme en dierenwelzijn haar echte passies waren, zal ze het best herinnerd worden vanwege haar blijvende invloed op de internationale cinema.