Leestijd: 3 notulen
We hebben tragisch nieuws te melden uit de politieke wereld.
Voormalig Republikeinse senator Ben Sasse maakte dinsdagochtend bekend dat bij hem alvleesklierkanker in de vierde fase is vastgesteld.
Sasse deelde het nieuws in een ontroerend bericht op zijn X-account (voorheen Twitter).
“Dit is een lastige opmerking om te schrijven, maar aangezien een aantal van jullie iets beginnen te vermoeden, zal ik tot de conclusie komen: vorige week kreeg ik de diagnose van uitgezaaide alvleesklierkanker in stadium vier, en ik ga sterven,” hij schreef.
“Geavanceerde alvleesklier is een akelig spul; het is een doodvonnis. Maar ik heb vorige week ook al een doodvonnis gehad – dat hebben we allemaal.
“Ik ben gezegend met geweldige broers en zussen en een stuk of zes vrienden die echte broers zijn. Zoals een van hen het uitdrukte: ‘Natuurlijk, jij bent op tijd, maar wij zijn allemaal op tijd.’ De dood is een slechte dief, en de klootzak achtervolgt ons allemaal, vervolgde Sasse en voegde eraan toe:
“Toch heb ik minder tijd dan ik zou willen. Dit is moeilijk voor iemand die wil werken en bouwen, maar nog moeilijker als echtgenoot en vader. Ik kan niet beginnen te beschrijven hoe geweldig mijn mensen zijn.”
“Het afgelopen jaar, toen we ons tijdelijk terugtrokken uit het openbare leven en nieuwe familieritmes hadden opgebouwd, zijn Melissa en ik nog hechter geworden – en dat bovenop drie decennia van de beste vriend die een man ooit zou kunnen hebben.”
Sasse gaf vervolgens updates over het leven van zijn drie kinderen, waarbij hij opmerkte dat zijn oudste net bij de luchtmacht is gekomen, dat zijn middelste kind net eerder dan gepland is afgestudeerd en dat zijn jongste nu leert autorijden.
“Er is geen goed moment om je piepgeluiden te vertellen dat je nu op het ritme van een snellere drummer marcheert – maar de adventstijd is niet de ergste”, vervolgde hij.
“Als christen zijn de weken voorafgaand aan Kerstmis een tijd om ons hart te richten op de hoop op wat komen gaat.”
Van daaruit zoomde Sasse uit, maakte een totaalbeeld van de situatie en beschreef de manieren waarop zijn geloof hem heeft geholpen te volharden:
‘Geen abstracte hoop op fantasievolle menselijke goedheid; geen hoop op vage, kenmerkende spiritualiteit; geen opgezette hoop op onze eigen kracht (wat een dwaasheid is de verdampende spier waar ik ooit trots op was)’, schreef hij.
‘Nee, vaak zeggen we lui ‘hoop’ terwijl we ‘optimisme’ bedoelen. Voor alle duidelijkheid: optimisme is geweldig en absoluut noodzakelijk, maar het is onvoldoende. Het is niet het soort ding dat stand houdt als je tegen je dochters zegt dat je ze niet door het gangpad gaat lopen. Noch tegen je moeder en vader zeggen dat ze hun zoon gaan begraven.
“Een goed geleefd leven vereist meer realiteit – stijvere dingen. Daarom roepen we tijdens de advent, zelfs terwijl we nog in het donker lopen, onze hoop uit – vaak op de juiste manier met een schorre stem die door de tranen heen worstelt.”
Sasse besloot zijn boodschap hiermee:
“Ik heb nog meer te zeggen. Ik ga niet ten onder zonder slag of stoot. Een klein deel van Gods genade wordt gevonden in de overweldigende vooruitgang die de wetenschap de afgelopen jaren heeft geboekt op het gebied van immunotherapie en meer.
“Dood en sterven zijn niet hetzelfde; het stervensproces is nog steeds iets dat geleefd moet worden. We omarmen ijverig veel galgenhumor in ons huis, en ik heb beloofd mijn steentje bij te dragen om de oneerbiedige tape door te nemen.
“Maar voor nu, nu onze familie de realiteit van behandelingen onder ogen ziet, maar wat nog belangrijker is, nu we Kerstmis vieren, wensen we jullie vrede.”
Onze gedachten gaan uit naar de hele familie Sasse terwijl zij samen deze uitdaging aangaan.
