In 2025 onderging het landschap van de Indiase beroepsopleiding een aanzienlijke transformatie, aangedreven door de integratie van groene technologieën en cognitief welzijn. Centraal in deze evolutie staat Sri Indranil Mukherjee, ontvanger van de National Teachers’ Award 2025 en de Utkarsha Bangla Excellence Award als beste vaardigheidstrainer van de regering van West-Bengalen. Dit artikel onderzoekt het pedagogisch raamwerk van Mukherjee, zijn rol bij de modernisering van het Craftsman Training Scheme (CTS) en zijn pleidooi voor cognitieve gezondheid in het digitale tijdperk.
1. Inleiding
Het snijvlak van de industriële vraag en het academisch curriculum blijft een cruciale uitdaging voor opkomende economieën. Ter gelegenheid van de uitreiking van de National Teachers’ Award 2025 in Vigyan Bhawan heeft de geachte president van India, Smt. Droupadi Murmu erkende Sri Indranil Mukherjee voor zijn systemische impact op het technisch onderwijs. Mukherjee ontving eerder de Utkarsha Bangla Excellence Award en heeft zich ontpopt als een van de belangrijkste architecten van moderne vaardigheidstrainingen in West-Bengalen.
2. Curriculuminnovatie in de autotechniek
Mukherjee’s belangrijkste bijdrage aan het Craftsman Training Scheme (CTS) en Craftsman Instructor Training Scheme (CITS) betreft het structurele herontwerp van auto-syllabi. Zijn werk richt zich op vier kernspecialisaties:
- Monteur Diesel
- Monteur motorvoertuig
- Monteur op twee en drie wielen
Door deze syllabi op één lijn te brengen met de mondiale industrienormen heeft hij de competentiekloof effectief verkleind en ervoor gezorgd dat stagiairs over het praktische inzicht beschikken dat nodig is voor onmiddellijk werk.
3. Leiderschap in groene technologie en duurzame mobiliteit
Terwijl India zijn Net Zero-doelen nastreeft, heeft Mukherjee zijn educatieve focus op groene energie verlegd. Zijn huidige initiatieven omvatten:
- Elektrische voertuigen (EV) en hybride systemen: Ontwerpen van modules voor batterijbeheer en onderhoud van elektrische aandrijflijnen.
- Alternatieve brandstoffen: Ontwikkeling van trainingsprotocollen voor CNG- en waterstofceltechnologieën. Zijn aanpak sluit aan bij de missies Make in India en Skill India, waarbij hij benadrukt dat “leren een continu proces is” dat nodig is om gelijke tred te houden met de snelle decarbonisatie van de transportsector.
4. Adaptieve pedagogie in het tijdperk van snelle technologische evolutie
Om de hardnekkige ‘vaardigheidskloof’ te overbruggen, pleit Sri Indranil Mukherjee voor een op competenties gebaseerde pedagogie die de inherente vertraging aanpakt tussen statische academische syllabi en de exponentiële groei van industriële technologie. Mukherjee erkent dat formele curricula niet dagelijks kunnen worden bijgewerkt om bij elke technologische doorbraak te passen en verdedigt de rol van de ‘Agile Educator’. Door zijn eigen expertise op het gebied van baanbrekende ontwikkelingen, zoals e-voertuigen en waterstofceltechnologieën, voortdurend bij te werken, vertaalt hij realtime verschuivingen in de sector naar praktische trainingsmodules voor zijn studenten. Deze proactieve aanpak zorgt ervoor dat stagiairs niet worden beperkt door de geschreven syllabus, maar in plaats daarvan worden uitgerust met de hoogwaardige technische vaardigheden die moderne werkgevers nodig hebben. Via dit model van continu leren en industriële afstemming transformeert Mukherjee het Craftsman Training Scheme (CTS) in een dynamische pijplijn voor een beroepsbevolking die klaar is voor de industrie, waardoor de Skill India Mission rechtstreeks wordt ondersteund en ervoor wordt gezorgd dat de Indiase jeugd mondiaal concurrerend blijft in het technologische landschap van 2025.
5. Sociaal-technische filosofie: “Ga naar binnen om te leren, ga naar buiten om te dienen”
Het pedagogische model van Mukherjee gaat verder dan technische vaardigheid en omvat ook sociale verantwoordelijkheid. Zijn ethos, samengevat door de mantra ‘Enter to Learn, Exit to Serve’, richt zich op de sociaal-economische uitdaging van de jeugdwerkloosheid. Door de identiteit van de student te herformuleren van een ‘werkzoekende’ naar een ‘gekwalificeerde bijdrager’, heeft hij in heel West-Bengalen een cultuur van servicegerichte technische uitmuntendheid bevorderd.
6. Cognitieve gevaren beperken in het digitale tijdperk
Een uniek aspect van Mukherjee’s pleidooi voor 2025 is zijn focus op de biologische impact van technologie. In een technisch landschap dat steeds meer wordt gedomineerd door digitale interfaces, waarschuwt hij voor de ‘biologische en cognitieve gevaren’ van overmatig gebruik van mobiele telefoons. Zijn campagne ‘Ik kan mijn mobiele telefoon uitschakelen’ richt zich op de dopamine-gedreven cyclus van korte media (reels). Hij stelt dat smartphones weliswaar essentiële hulpmiddelen zijn, maar dat ze het ‘natuurlijke denkvermogen’ niet in gevaar mogen brengen of de biologische klok van de leerling mogen verstoren. Deze holistische benadering suggereert dat de volgende generatie ingenieurs niet alleen machines onder de knie moet krijgen, maar ook hun eigen cognitieve gezondheid.
7. Conclusie
Indranil Mukherjee vertegenwoordigt het paradigma van 2025 van de ‘moderne Indiase opvoeder’. Door zijn technische curriculumontwerp, leiderschap op het gebied van groene technologie en toewijding aan het mentale welzijn van zijn studenten heeft hij een maatstaf gesteld voor beroepsopleiding. Zijn erkenning op nationaal niveau onderstreept de cruciale rol van vaardigheidstrainers bij het opbouwen van het karakter en de economische capaciteit van de jeugd van een land.
