Het aantal keren dat mijn 11-jarige dochter erom heeft gevraagd sluit je aan bij Messenger Kids is dit jaar merkbaar gestegen.
Ik heb altijd geloofd dat ik goede redenen had om te weigeren, maar voor haar is het gewoon een manier om met vrienden te praten. Wat is het kwaad? Ik heb geprobeerd uit te leggen hoe de ene app tot andere kan leiden, en hoe op haar leeftijd snel afhankelijkheid van digitale platforms kan ontstaan.
Nu, met Het nieuwe verbod van Australië op bepaalde sociale mediaplatforms voor kinderen onder de 16 jaar kan ik op iets concreters wijzen: het is tegen de wet.
Het kan ouders helpen nee te zeggen
Hier is het punt: de Messenger Kids-platform is eigenlijk niet verboden onder de nieuwe wetgeving. Nog niet in ieder geval, ook al is zijn oudere broer, Facebook, dat wel. Maar het verbod op sociale media biedt ouders zoals ik een nieuw referentiepunt dat onze beslissing om nee te zeggen normaliseert.
Ik ben geen Luddiet. Als redactioneel leider voor een media- en communicatiebureau in Australië werk ik met inhoud die is ontworpen voor sociale-mediaplatforms. Technologie is de sleutel tot wat ik doe, en ik begrijp de waarde ervan, inclusief sociale-mediaplatforms.
Maar we weten allemaal dat deze apps zijn ontworpen om verslavend te zijn en om gebruikers (inclusief kinderen) aan het scrollen te houden. Uit onderzoek blijkt steeds vaker dat er verband bestaat met een afnemende geestelijke gezondheid en zelfs met een afnemend potentieel effecten op de ontwikkeling van de hersenen.
Ik was bang dat de druk van leeftijdsgenoten om mijn kinderen toe te staan zich bij de sociale media aan te sluiten de beslissing om nee te zeggen veel moeilijker zou kunnen maken dan het zou moeten zijn. Ik hoop dat het verbod het makkelijker zal maken.
Ik wil dat mijn kinderen in het echte leven met vrienden omgaan
Ik heb twee kinderen, 11 en 8. Ik wil niet dat ze de gewoonte krijgen om sociale-mediaplatforms te gebruiken om met vrienden te communiceren. Ik wil ze vrienden persoonlijk ontmoeten of ze bellen, en worden geen producten voor adverteerders.
Mijn kinderen gebruiken mijn WhatsApp-account soms voor videogesprekken met vrienden en familie. Af en toe kijken ze naar een Instagram-filmpje met mama op haar telefoon. Maar ik denk dat het belangrijk is dat de meeste interactie met leeftijdsgenoten plaatsvindt tijdens speelafspraken, op school of in de plaatselijke buurt.
Ik woon aan de Sunshine Coast, in Queensland, een deel van Australië die zich het hele jaar door leent voor een rijke buitenlevensstijl. Ik kan mijn kinderen gemakkelijk over straat naar het park laten lopen of vrienden in de buurt bezoeken zonder voortdurend toezicht van een volwassene.
Spencer en zijn gezin wonen aan de Sunshine Coast in Australië, en hij moedigt zijn kinderen aan om buitenshuis te communiceren. Geleverd door Leon Spencer
Onder de andere ouders met wie ik spreek, is het verbod een welkome verandering in onze relatie met sociale-mediaplatforms.
Het volledig buiten beschouwing laten van sociale media betekent ook minder totale schermtijd. Ik ben hier goed mee. Minder schermtijd betekent minder passieve consumptie en actiever spelen. Ja, mijn kinderen vervelen zich. Maar wacht even, en ze vinden altijd interessante dingen om te doen.
Onlangs, nadat ik ruim een uur had geklaagd over het feit dat ik de tv moest uitzetten, stapten mijn kinderen uit en maakten een toneelstuk. Ze schreven een script, repeteerden de regels, kleedden zich in kostuums en traden op.
Als het scherm aan was gebleven, was dit niet gebeurd.
