Een Oekraïense boer die soldaat is geworden in de Donbas heeft een boodschap voor Donald Trump terwijl de Amerikaanse president probeert een vredesakkoord tussen Kiev en Moskou te bewerkstelligen.
Anatolii, 59, zei: “Als iemand een stuk van zijn territorium afpakt, wat zou hij daar dan van zeggen? Hetzelfde geldt voor ons.”
Zoals veel Oekraïners bood de militair zich toen vrijwillig aan om zich bij een territoriale verdedigingseenheid aan te sluiten Rusland lanceerde bijna vier jaar geleden zijn grootschalige oorlog.
Sindsdien vecht hij, maar hij heeft de mogelijkheid om volgend jaar te stoppen zodra hij 60 wordt.
Omdat hij vanwege zijn gewicht geen kogelvrije vesten meer kan dragen, opereert Anatolii nu verder weg van de frontlinie in een kleine werkplaats aan de rand van de stad Kramatorsk, waar hij helpt bij het repareren en verbeteren van de prestaties van drones – een cruciaal wapen op het slagveld.
‘Ik wil dat deze oorlog eindelijk eindigt’, zei hij. “Ik wil naar huis, naar mijn familie, naar mijn land.”
Maar niet tegen elke prijs.
Hij en andere soldaten van de 107e Brigade van de Oekraïense Territoriale Defensiemacht bekijken de pogingen van Trump om over een vredesakkoord te onderhandelen met argwaan.
Gebruik de Chrome-browser voor een beter toegankelijke videospeler
Vredesakkoord: Rusland ‘niet in de stemming om compromissen te sluiten’
Een aanvankelijk voorstel voorzag in het afstaan van Donetsk en Loehansk, de twee regio’s die deel uitmaken van de Donbas, aan Rusland.
Dit geldt ook voor grote stukken land die nog steeds onder Oekraïense controle staan, en waar duizenden Oekraïense soldaten het leven hebben verloren tijdens de verdediging.
“Ik heb er een negatief gevoel over”, zei Anatolii, verwijzend naar het voorstel.
“Er zijn al zoveel mensen voor dit land gevallen… Hoe kunnen we ons land weggeven? Het zou zijn alsof iemand naar mijn huis komt en zegt: ‘Geef mij een stukje van je huis.'”
Hij voegde er echter aan toe: “Ik begrijp het, we hebben niets om het mee terug te nemen. Misschien via politieke middelen …
“Ik wil niet dat er nog meer mensen vallen en dat er nog meer mensen sterven. Ik wil dat politici op de een of andere manier tot overeenstemming komen.”
Op een klein eindje rijden van de werkplaats bevindt zich een verborgen bommenfabriek waar andere soldaten van dezelfde eenheid zich op een ander soort oorlogsinspanning concentreren.
Omringd door 3D-geprinte gadgets, metalen kogellagers en plastic explosieven, maken ze geïmproviseerde bommen, waaronder antipersoonsmijnen en apparaten die op drones voor eenrichtingsaanvallen kunnen worden gemonteerd en op doelen kunnen exploderen.
Vadym, 41, heeft de leiding over de productielijn.
Sindsdien is hij aan het vechten De Russische president Vladimir Poetin viel in 2014 voor het eerst Oost-Oekraïne aan.
Vadym
Op de vraag of hij zich moe voelde, zei hij: ‘We zijn altijd moe, we hebben als zodanig geen motivatie, maar er bestaat het besef dat de vijand zal blijven komen zolang we hem niet tegenhouden. Als we stoppen met vechten, zullen onze kinderen en kleinkinderen vechten. Dat houdt ons op de been.’
Vadym is ook tegen het simpelweg overdragen van Oekraïens land aan Rusland.
“Als we nu grenzen weggeven, Donbas weggeven, wat dan?” zei hij.
“Elk land kan naar een ander land komen en zeggen: dit is ons land. Laten we coördineren, zaken doen en blijven leven zoals voorheen. Dat is in mijn ogen niet normaal.”
Gebruik de Chrome-browser voor een beter toegankelijke videospeler
De Oekraïense president zegt: ‘Iedereen moet aan deze kant van de vrede staan’
De stad Kramatorsk getuigt van de wil van Oekraïne om te vechten en blijft stevig in Oekraïense handen, ook al komt de Russische oorlog steeds dichterbij.
Netten strekten zich uit als een tunnel langs de hoofdweg die naar de stad leidde om voertuigen te beschermen tegen de dreiging van kleine, dodelijke drones.
Er zijn ook rollen prikkeldraad gespannen over de velden rond de buitenwijken van Kramatorsk, samen met andere vestingwerken zoals hopen aarde en driehoekige brokken beton.
Veel burgers zijn hier gebleven, evenals in de nabijgelegen stad Slovjansk, ook al zijn andere historische locaties zoals Mariupol, Bakhmut en Avdiivka gevallen.
Toch is de tol van het leven in een oorlogsgebied duidelijk.
Standhouders hebben zondag puin en gebroken glas weggeveegd nadat een Russische raket zaterdagavond op een centrale markt in Kramatorsk was ingeslagen.
Sommigen, zoals de 60-jarige Ella, kozen er zelfs voor om ondanks het bloedbad te heropenen.
“Het is beangstigend. We moeten de kost verdienen. Ik heb mijn moeder, ik moet voor haar zorgen, mijn kinderen helpen. Dus we doen wat we moeten doen”, zei ze.
Haar volwassen kinderen wonen in Kiev en willen dat ze vertrekt, maar Kramatorsk is haar thuis.
“We leven nu al vier jaar zo. We zijn er zo aan gewend. Er vliegt een drone over ons heen en we blijven werken”, zei ze.
Gebruik de Chrome-browser voor een beter toegankelijke videospeler
Is Groot-Brittannië bereid een oorlog te voeren?
Op de vraag hoe ze zich voelde over wat de oorlog met haar stad had gedaan, trilde Ella’s stem en veegde ze de tranen uit haar ogen.
“We houden het allemaal binnen, maar het doet nog steeds pijn. Het is beangstigend en pijnlijk. Ik wil gewoon dat de dingen vroeger waren. We willen niet dat hier iets verandert”, zei ze.
Over wat ze zou doen als een toekomstig vredesakkoord Oekraïne zou dwingen het gebied over te geven, zei Ella: “Dat is een moeilijke vraag… ik zou niet blijven. Ik zou vertrekken.”
Productie door veiligheids- en defensieproducent Katy Scholes, Oekraïense producer Azad Safarov, cameraman Mostyn Pryce
