Beoordeling: Vervolg op Avatar: The Way of Water, Avatar: Fire and Ash, het derde deel in James Cameron’s epische saga volgt Jake Sully (Sam Worthington), Neytiri (Zoe Saldaña) en hun kinderen terwijl ze niet alleen vechten tegen de terugkerende menselijke kolonisten, maar ook tegen een formidabele nieuwe dreiging: Varang (Oona Chaplin), de meedogenloze leider van de vurige Mangkwan-clan. De zaken escaleren wanneer Varang een alliantie vormt met de mensen, wat de weg vrijmaakt voor een nieuwe oorlog tegen Pandora.Dat James Cameron een visionaire filmmaker is, staat buiten kijf. Zijn baanbrekende werk aan Avatar (2009) bracht een revolutie teweeg in meeslepende 3D-cinema, waardoor het publiek naar de weelderige wereld van Pandora werd getransporteerd en spektakel op groot scherm opnieuw werd gedefinieerd. Zijn technische genialiteit en ambitie blijven ongeëvenaard, en de verwachtingen van hem zijn begrijpelijkerwijs torenhoog.Avatar 3 wil expansiever zijn, een nieuwe krijgersclan introduceren en de mythologie van de franchise verbreden. Ondanks zijn ambitie voelt de film echter opgeblazen en te lang aan met 3 uur en 17 minuten. Het verhaal draait in cirkels en hergebruikt bekende thema’s als clanconflicten, spiritueel ontwaken en koloniaal verzet zonder iets nieuws te bieden.Naarmate de focus verschuift van Jake en Neytiri naar hun kinderen, wordt het vertellen van verhalen steeds repetitiever. Varang wordt veelbelovend geïntroduceerd – een felle en indrukwekkende tegenstander – maar wordt al snel gereduceerd tot een teleurstellend onderschreven, bijna decoratieve aanwezigheid. Wat een meeslepende slechterik had kunnen zijn, verdwijnt, waardoor het centrale conflict wordt verzwakt.Camerons visuele beheersing blijft buitengewoon; elk frame is zorgvuldig vervaardigd en adembenemend. Toch zijn visuals alleen niet genoeg. De film mist emotionele diepgang en narratieve urgentie, waardoor grote delen slaapverwekkend aanvoelen. Bij afwezigheidDankzij een sterke verhaal- en karakterontwikkeling wordt Avatar: Fire and Ash een hol spektakel – visueel oogverblindend maar emotioneel inert.Het is ook vermeldenswaard dat de film halverwege begint en direct verdergaat vanaf The Way of Water. Kijkers die de vorige aflevering niet hebben gezien, vinden het misschien moeilijk om zich met de personages te identificeren of de plot te volgen.Als je een diehard Avatar-fan bent, voelt deze inzending misschien als de zwakste schakel in de franchise, maar het draagt nog steeds de kenmerkende visuele magie van James Cameron die tot leven komt in IMAX. Voor alle anderen zijn de verbluffende beelden misschien niet genoeg om de uitputtende speelduur en gerecyclede verhalen te rechtvaardigen.
