Kara Ayers is moeder van vier kinderen en maakt gebruik van een rolstoel. Ze is sterk afhankelijk van haar auto omdat er in Cincinnati niet veel mogelijkheden zijn voor openbaar vervoer. Ze maakt zich zorgen over a wetsvoorstel dat door de staatswetgever gaat waardoor zwangere mensen invaliditeitsborden zouden kunnen gebruiken.
Ohio is een van een toenemend aantal staten, waaronder Florida en Illinois, die wetgeving hebben aangenomen of overwegen die het mogelijk maakt dat mensen op elk moment van de zwangerschap parkeerborden voor gehandicapten kunnen aanschaffen. In Florida zijn deze plakkaten maximaal een jaar geldig, en in Ohio wordt hetzelfde voorgesteld.
Voorstanders omschrijven de stap als ‘pro-familie’, bedoeld om ouders te eren en steun te bieden tijdens de moeilijkheden van de zwangerschap. Tegenstanders in de gehandicaptengemeenschap zeggen echter dat er nu al niet genoeg parkeergelegenheid is. Maar het conflict is niet zo eenvoudig. Zwangere mensen en gehandicapten zijn niet noodzakelijk afzonderlijke groepen, en beide hebben aanzienlijke onvervulde behoeften.
“Af en toe duiken parkeerbiljetten op als dit idee, en mensen beschouwen dit als alleen maar een goede zaak. Waarom zouden we niets willen doen dat leuk is voor zwangere mensen? Maar ze kijken niet echt naar de onbedoelde gevolgen van dit soort rekeningen, “zei Ayers.
Aangewezen parkeerplaatsen voor mensen met een handicap werden in 1990 ingesteld door de American with Disabilities Act (ADA). De breedte, het aantal, de helling en tientallen andere details zijn tot zeer specifieke vereisten beperkt. De normen zijn in de loop der jaren bijgewerkt; de meest recente wijziging in de parkeereisen vond plaats in 2010. Eén op de 25 plekken op kleinere kavels moet worden aangewezen voor mensen met een handicap. In grotere percelen kan de eis zo laag zijn als 2 procent. Niet alle parkeerplaatsen voldoen aan deze eisen.
“Het is een heel fundamenteel wiskundig probleem”, zegt Steve Lieberman, senior directeur belangenbehartiging en beleid van de United Spinal Association, die de belangen van rolstoelgebruikers behartigt. Hij heeft de afgelopen vier jaar nauw samengewerkt op het gebied van parkeren en heeft aangedrongen op een aantal beleidsoplossingen, waaronder het verhogen van het aantal parkeerplekken, het versterken van de handhaving en het hard optreden tegen bordjesfraude.
In januari heeft de United Spinal Association een rapport uitgebracht delen van enkele van hun bevindingen. De organisatie nam contact op met instanties in twintig staten en vergeleek het aantal in omloop zijnde borden met het totale aantal geregistreerde voertuigen. Vervolgens vergeleken ze dat aantal met het wettelijk vereiste minimumaantal plekken. In elke gemeten staat zouden er niet genoeg plekken zijn, zelfs als elke parkeerplaats perfect aan de wet zou voldoen – en veel daarvan niet.
“Als we al moeite hebben om tien voertuigen op vier plekken te plaatsen, kunnen we het niet goedkeuren dat er nog meer mensen aan die groep worden toegevoegd”, zei hij. “De wiskunde werkt gewoon niet.”
Lieberman voelde zich verblind door de wetgeving in Florida, en nu ook in Ohio.
“We hebben, zowel op federaal als op staatsniveau, wetgeving nagestreefd die de situatie voor toegankelijk parkeren zou verbeteren. En dan komt uit het linkerveld deze kromme bal die we worden gegooid door mensen die er niet aan dachten om iemand in de gehandicaptengemeenschap te vragen, “zei Lieberman.
Het is moeilijk in te schatten hoeveel mensen er op een bepaald moment zwanger zijn, dus het is moeilijk in te schatten hoeveel plakkaten er precies bij zouden komen. Jaarlijks worden er in de Verenigde Staten ongeveer 3,6 miljoen baby’s geboren.
Patrick Brown, een fellow bij het Ethics and Public Policy Center, een conservatieve denktank, hielp bij het opstellen van de tekst van de wetgeving die in Florida en Ohio werd gebruikt. Hoewel hij geen deskundigen op het gebied van het gehandicaptenbeleid heeft geraadpleegd, ziet hij dat niet als onderdeel van zijn werk. Zijn rol is om nieuwe gesprekken te beginnen en nieuwe ideeën te bedenken om gezinnen te ondersteunen, zei hij.
“Ik zie (spreken met belangengroepen) de taak van de politici die deze ideeën omzetten in tekst”, vertelde hij aan The 19th.
Brown is niet getrouwd met een specifieke variant van het idee; hij steunt ook de oprichting van aparte plakkaten voor zwangere moeders en ouders van jonge kinderen. Maar parkeerborden voor gehandicapten zijn al een beproefd systeem, en hij is van mening dat het uitbreiden van de geschiktheid een gemakkelijker route is dan het opzetten van iets geheel nieuws.
“Het kleine bedrijfsleven en andere mensen die bij dit gesprek betrokken zijn, zijn niet blij met het idee van aanvullende eisen aan bedrijven. Iedereen is echter bekend met de traditionele voorkeursparkeerplaatsen voor gehandicapten”, aldus Brown.
Hij stelt dat de verandering niet zo radicaal is. Veel zwangere vrouwen met complicaties komen al in aanmerking voor plakkaten, omdat dat als een wettelijke handicap wordt beschouwd. Ze weten misschien gewoon niet hoe ze het moeten vragen.
“Als je niet meer dan een x aantal voeten kunt lopen zonder te moeten stoppen vanwege pijn of dat soort dingen, zouden veel vrouwen in aanmerking komen als ze ervan wisten,” zei hij. “En dus zorgt een deel ervan ervoor dat je ervan op de hoogte bent. Door het categorisch te maken, zeggen we alleen maar dat we dit zo gemakkelijk mogelijk toegankelijk willen maken.”
Brown benadrukte het belang van het ondersteunen van zwangere en postpartummensen in een tijd die voor velen moeilijk is.
“We moeten de kwetsbaarheid en de accommodatie erkennen die zwangere vrouwen nodig hebben”, aldus Brown.
Stephanie Woodward begrijpt beide argumenten heel goed, als moeder van zes kinderen en rolstoelgebruiker. Haar staat, New York, onderzoekt momenteel geen soortgelijke wetgeving, maar ze volgt de kwestie wel. Toen haar drieling vorig jaar werd geboren, bracht ze maanden door op de NICU. De parkeerplaats van het ziekenhuis beschikte over een aantal aangewezen parkeerplaatsen voor gehandicapten, maar voldeed niet aan de wettelijke vereisten omdat er toegangsgangen waren: ruimte tussen de aangewezen parkeerplaatsen waardoor iemand in een rolstoelbusje een oprit of lift kan uitschuiven en in en uit zijn voertuig kan stappen. Het gaat niet zozeer om gemak of gemak, maar om überhaupt gebruik kunnen maken van de parkeerplaats.
“Mijn drieling lag drie maanden op de NICU en ik was herstellende van een keizersnede. Ik herinner me dat ik erg gefrustreerd was dat de medische faciliteit die ik moest bezoeken niet toegankelijk was en geen toegankelijke plekken had waar ik in en uit mijn auto kon stappen. Dat sloeg nergens op”, zei ze. “Je zou denken dat een medische faciliteit verder zou gaan dan de eisen van de ADA, en niet eronder.”
Woodward vindt de formulering van de behoeften van mensen met een handicap versus die van zwangere mensen onnauwkeurig en nutteloos.
“Ik denk dat een deel van de manier waarop het is geformuleerd dit onnodige conflict tussen zwangerschap en handicap is, wat in de eerste plaats onwaar is, omdat mensen met een beperking zwanger worden, en ook zwangere mensen zonder beperking toegang kunnen krijgen tot behoeften… De wortel van het probleem is schaarste, niet zwangerschap”, zei ze.
Als parkeerborden voor gehandicapten worden uitgebreid naar alle zwangere mensen in Ohio, kunnen er gevolgen zijn die specifiek zijn voor die staat, aldus Ayers, die zich zorgen maakt over de manier waarop het toenemende aantal mensen met bordjes haar vermogen om haar leven te leiden zal beïnvloeden.
“Ik denk gewoon dat er een echt gebrek aan begrip bestaat dat dit niet alleen een probleem is dat mensen met een beperking kunnen omzeilen als we een van die plekken niet vinden. Het gaat erom of iemand letterlijk naar een plek kan gaan waar hij heen moet of niet. En het is niet alleen het winkelcentrum”, zei ze. “Het zijn scholen en universiteiten, het zijn banen, het zijn ziekenhuizen en medische afspraken.”
In Florida breidt de wet de borden voor gehandicapten uit naar alle zwangere mensen staat voor een juridische uitdaging. In Ohio wordt er gedebatteerd over het wetsvoorstel om plakkaten voor gehandicapten uit te breiden naar alle zwangere mensen. Het is mogelijk dat het wetsvoorstel in Ohio een beperktere reikwijdte zal hebben. Bijvoorbeeld, een De wet van Illinois werd in 2022 aangenomen zorgt ervoor dat mensen in de laatste drie maanden van de zwangerschap voor een beperktere tijd een plakkaat kunnen krijgen. Groepen met een handicap hadden destijds geen bezwaar. Er zijn ook voorstellen om meer handhaving van bordfraude of illegaal parkeren toe te voegen aan het wetsvoorstel van Ohio.
Ayers is zeer kritisch over de maatregel in Ohio en gelooft niet dat deze gezinnen ondersteunt – niet gezinnen zoals de hare, maar ook de gezinnen van niet-gehandicapte mensen.
“Het is een poging om te lijken alsof we beleid ontwikkelen dat mensen ondersteunt die zwanger zijn. Maar je kunt daar niet naar kijken zonder je blik te verbreden naar de bredere context van hoe we kritische steun zoals bezuinigingen op Medicaid decimeren. We zijn nog steeds een van de weinige ontwikkelde landen die geen betaald ouderschapsverlof kennen. We hebben verschrikkelijke moedersterfte- en ziektecijfers. Ik denk dat dit performatief beleid is”, zei ze.
