Stel je voor dat je als filmmaker kunt opscheppen over het maken van niet één klassieke kerstfilm, maar twee must-see kerstfilms? Dat is de realiteit van Bob Clark. Een kerstverhaal is de titel die het meeste publiek met Clark associeert, gezien het feit dat het elk jaar in december 24 uur lang marathons loopt op syndicatie. Maar hoe zit het met zijn knock-out aan de andere kant van het ondeugende of aardige spectrum? Voordat Clark ging regisseren Porky’s, Een kerstverhaalEn Baby-genieënhielp hij het slasher-subgenre populair te maken door kijkers kennis te laten maken met de met sneeuw bedekte onzuiverheid van de films uit 1974. Zwarte Kerstmis.
Clarks ho-ho-gruwelijke Canadese meesterwerk is niet alleen de beste slasher met kerstthema; het is op de Mount Rushmore van klassieke slashers. Wat wordt bereikt door strakke spanning en niet-aflatende angst vormt de basis voor een heel subgenre van horror dat op zijn beurt de sterke punten van horror verkeerd zou begrijpen. Zwarte Kerstmis en verworden tot goedkope sleaze. Clarks vermogen om ijskoude spanning vast te houden met behulp van perverse telefoontjes, voyeuristische gluurders (geïnspireerd door Gluren Tom), en de slasher-vorm van de studentenvereniging geeft niet toe. Zwarte Kerstmis is een gruwelijk bewijs van angst en paranoia, voordat het slasher-genre voornamelijk mannelijke blikken en slordige bloederige ravotten werd.
Eenenvijftig jaar na de release wordt Clarks weerzinwekkende feestelijke terreur opnieuw verpakt als een Limited Edition 4K Steelbook van Scream Factory. Om eerlijk te zijn, het is meer een reskin; dit is dezelfde 4K-upgrade die in 2022 werd uitgebracht, nu met een mooiere harde schaal en nieuw artwork dat een eerbetoon is aan Billy’s co-ed slachtoffers. Maar voor degenen die hun Zwarte Kerstmis DVD die je nog niet hebt of nog steeds geen exemplaar hebt, er zijn genoeg prikkels. De huidige streamingversie voelt alsof hij rechtstreeks van een VHS-band is geript, terwijl de 4K-remaster uit 2022 spectaculaire helderheid brengt in Clarks sluwe winterstop uit de hel.
Zwarte Kerstmis is twee keer opnieuw gemaakt, maar geen van beide overtreft het origineel. Glen Morgan’s 2006 “Zwarte kerst” verliest het plot door maagkrampen te waarderen boven een rommelig verhaal over geelzucht en incest, terwijl Sophia Takal’s 2019 Zwarte Kerstmis overleeft de hackklus van Blumhouse niet om het oorspronkelijk R-rated project terug te brengen tot een meer massaverhandelbare PG-13. Het is een bewijs van de visie van Clark en het sinistere scenario van Roy Moore, die de eenvoud van moordpartijen op studentenverenigingen naar een hoger niveau tillen door het omringende drama met waardigheid te behandelen. Je vangt ook een glimp op van Clark als komedieregisseur, de manier waarop hij het script van Moore aanvult met verzachtende grappen en bah speelt te midden van deze anders dolk-in-je-hart-ervaring.
Er zit een verfijning in de manier waarop Clark op onze angsten jaagt. Zwarte Kerstmis doet ons denken aan hoe slashers ooit vertrouwden op duurzame spanning gebouwd op ademloze spanning, vóór trashterstukken als De verminker En Slachting hoog gemeengoed geworden. Clark zorgt ervoor dat het mysterie van de whodunit ons gespannen houdt, staat erop om van zuster Pi Kappa Sigma meer te maken dan alleen maar lijkenvoer, en houdt de verborgen moordenaar van de film – de perverse psychopaat Billy – gedurende de hele film uit het zicht. Het is bepaald niet de bloedigste slasher die je ooit zult zien, maar dat is geen nadeel. Wat Billy’s stemacteur (Nick Mancuso) bereikt door de meest perverse, bleek-je-mond-vulgariteiten in een telefoon te krijsen, is zo onbeschrijfelijk beangstigend, ook al is hij volledig buiten beeld. Clark daagde zichzelf uit om een horrorfilm te maken waarin de slechterik zichzelf nooit openbaart, met als resultaat eliteniveaus van kwaadwilligheid.
Als je naar Clark’s kijkt Zwarte Kerstmishoeft u er niet aan te worden herinnerd uw ouderen te respecteren. Navolgers verbleken in vergelijking met de verachtelijke schrik van deze tijdloze slasher-knaller. Een ensemble met onder meer Olivia Hussey, Margot Kidder, John Saxon en Andrea Martin bewijst dat er geen houdbaarheidsdatum bestaat op het vertellen van kwaliteitshorrorverhalen. Zwarte Kerstmis gedragen door de slee.
Hoe was het Zwarte Kerstmis Op dat moment ontvangen?
Margot Kidder en Olivia Hussey binnen Zwarte Kerstmis.
Filmwinkel/Shutterstock
1974 was een druk jaar voor Bob Clark. Zwarte Kerstmis was niet zijn enige release; in augustus, zijn zombiefilm uit het Vietnam-tijdperk Doodsdroomoftewel Dood van de nachtzou een bescheiden run zien. Helaas, Zwarte Kerstmis had een uitdagender pad naar het publiek. Ondanks dat het de op twee na meest winstgevende Canadese film werd, werd de uitrol ervan in de Verenigde Staten ontsierd door tegenslagen. Er kon niet tegen worden geconcurreerd De peetvader deel II in 1974. In 1975 eindigde de optimistische theatrale expansie voor Halloween teleurstellend toen 58 locaties hun boekingen annuleerden. Warner Brothers probeerde het, maar Zwarte Kerstmis verdiende meer lof na de bioscoop dan tijdens de magere uitrol, die ruimschoots binnenkwam onder de voorspellingen van de studiobox-office (zo’n $ 5 miljoen minder dan de schatting van $ 7 miljoen).
De eerste recensies waren een allegaartje, waaronder een 1,5-sterrenpan van Gene Siskel, die beschrijft hoe Zwarte Kerstmis “is alleen opmerkelijk omdat het het soort junkrollen aangeeft dat getalenteerde actrices in films moeten spelen.” Zijn oude co-presentator en ‘rivaal’, Roger Ebert, was verrassend meer accepterend in zijn positief gerichte recensie (ondanks Eberts historische afkeer van het slasher-genre in het algemeen, die ze ‘Dead Teenager’-films noemde). “Black Christmas is geen meesterwerk, maar het werkt heel goed als thriller, en er gaat niets boven een hand die uit de schaduw springt om het publiek af te leiden van het uitgaan voor nog meer popcorn.”
Waarom is Zwarte Kerstmis Belangrijk om nu te zien?
Zwarte Kerstmis is het toppunt van slashers met een vakantiethema.
Filmwinkel/Shutterstock
Er gaat een zuiverheid van uit Zwarte Kerstmis die sinds de jaren zeventig niet meer is herhaald. Het is obsceen, maar niet overweldigend lelijk. Het is achterdochtig en vreselijk, maar toch uitbundig huldig en bedoeld om Amerikaanse studenten als ontwikkelde individuen te laten zien. Hedendaagse slashers geven vaak de voorkeur aan één aspect – moorden, schrik, gelach of mysteries – maar Clark brengt plichtsgetrouw alle aspecten van de slasher-formule in evenwicht. De komische stijl van Marian Waldmans huismoeder, mevrouw Mac, contrasteert met het verdorven geklets van een seksueel sadistische beller die zich, voor zover wij weten, zich verstopt op de zolder van de studentenvereniging. Alles komt samen in deze perfecte storm van sombere omstandigheden, vakantiemalaise en roofzuchtige jacht die dankzij Clarks toezicht niet strakker kan worden aangescherpt.
Zwarte Kerstmis wordt soms weggelaten uit het OG-slasher-gesprek, overschaduwd door Michael Myers en Leatherface. Het is een film die niet altijd de erkenning krijgt die hij verdient, maar toch de afgelopen halve eeuw heeft gerijpt als een goede wijn.
Zwarte Kerstmis neemt in de jaren zeventig ook risico’s die filmmakers tegenwoordig nauwelijks durven. Olivia Hussey’s gemartelde heldin, Jess, pleit moedig voor abortus, amper een jaar nadat Roe v. Wade in de wet werd aangenomen. Het is enorm belangrijk, niet alleen omdat Jess’ vriend Peter (Keir Dullea) een afleidingsmanoeuvre wordt nadat hij met woede heeft gereageerd op haar beslissing om af te breken, maar ook een standpunt inneemt voor belangenbehartiging via de film. Het is een strenge herinnering dat horror altijd politiek is geweest. En voor de opkomende filmmakers is het een geruststelling dat je in je horrorfilms essentiële boodschappen kunt inbrengen over universiteitsbabes die worden belaagd door een moordenaar met duizend griezelige stemmen.
Wat nieuwe functies doen Zwarte Kerstmis Hebben?
Aangezien dit een herverpakking is van de 4K Collector’s Edition uit 2022, krijg je dezelfde scan van het originele cameranegatief gepresenteerd in Dolby Vision. Het heeft ook dezelfde restauratie van de originele monotrack en 5.1 Mix-restauratie van de ontbrekende geluidseffecten.
Wat de speciale functies betreft, deze zit boordevol oude commentaren, opgenomen paneldiscussies en andere goodies die zo strak zijn gevuld dat je kous op het punt staat te ontploffen:
- Audiocommentaar met regisseur Bob Clark
- Audiocommentaar met acteurs John Saxon en Keir Dullea
- Audiocommentaar met acteur Nick Mancuso
- Audio-interview met Bob Clark
- 2022 Herstel van de 5.1-audio, herstel van ontbrekende dialogen, muziek en geluidseffecten
- Audiocommentaar met Billy (acteur Nick Mancuso)
- Audio-interview met regisseur Bob Clark
- Film en bont: zwarte kerst herinneren met Art Hindle
- Slachtoffers en maagden: herinneringen aan Black Christmas met Lynne Griffin
- Zwarte kersterfenis
- 40-jarig jubileumpanel op FanExpo 2014 met John Saxon, Art Hindle, Lynne Griffin en Nick Mancuso
- Op het scherm!: Zwarte Kerst
- Documentaire over 12 dagen zwarte kerst
- Zwarte Kerst opnieuw bezocht
- Archiefinterviews met Olivia Hussey, Art Hindle, Margot Kidder, Bob Clark en John Saxon
- Middernachtscreening Q&A met Bob Clark, John Saxon en Carl Zittrer
- Twee scènes met een nieuwe vocale soundtrack
- Theatertrailers (Engels en Frans)
- TV-spots
- Radiospots
- Alternatieve titelreeksen
- Nog steeds Galerij
- Origineel script (BD-rom)
Deze zijn voor de goede orde ook dezelfde als de release uit 2022. Het is een robuuste compilatie van speciale functies van Zwarte Kerstmis fysieke releases door de jaren heen, maar degenen die de niet-steelbook-release uit 2022 bezitten, zullen niet veel verschil merken.
Maar als je er al lang op uit bent om deze typische kersthorrorfilm aan je collectie toe te voegen? Er is geen beter moment om de trekker over te halen.
