35 jaar geleden voorspelde Star Trek AI-hallucinaties in een enorm vooruitziende episode

Fans van Star Trek houden ervan om Riker voor de gek te houden. Duik eens in een willekeurig Star Trek-meme-account en je zult tal van terugkerende grappen tegenkomen die er allemaal op wijzen dat Will Riker een overactief libido heeft en een soort klimplant is. Of deze fandom-grap wel of niet overeenkomt met Will’s daadwerkelijke gedrag De volgende generatie is discutabel.

Maar wat niet ter discussie staat, is dat nummer één, Beardo Numero Uno, regelrecht verliefd werd op een AI vriendin in seizoen 1 van TNGlang voordat AI-vriendinnen überhaupt bestonden. En een paar jaar later, in seizoen 4, TNG liet een terugbelverzoek achter op Riker’s vreemdste relatie en voorspelde daarmee vreemd genoeg een reëel fenomeen dat zich vandaag de dag zou voordoen.

Dit is waarom de grote wending erin zit TNG’s ‘Future Imperfect’ voorspelde niet alleen de problemen met AI-romantische metgezellen, maar ook het fenomeen van AI-hallucinaties.

Spoilers vooruit.

Toen het werd uitgezonden op 13 november 1990, TNG was ver in zijn vierde seizoen en geniet van een gouden eeuw vol geweldige afleveringen. Dit wil niet zeggen dat “Future Imperfect” een van de meest klassiekers aller tijden is TNG afleveringen ooit, maar het is een gedenkwaardige. In het begin Riker (Jonathan Frakes) speelt zijn trombone in Ten Forward en wordt bespot door Troi (Marina Sirtis) vanwege zijn onvermogen om een ​​hoge noot te raken in een nummer genaamd ‘Nightbird’. Waarom Deanna Troi, de ex-vriendin van Riker, de behoefte voelt om hem in het bijzijn van zoveel mensen in verlegenheid te brengen, is onduidelijk, maar aan de andere kant lijkt het erop dat Riker een soort slechterik was tijdens hun breuk lang geleden, dus misschien heeft Deanna haar redenen. Hoe dan ook vormt dit moment perfect het toneel voor waar de aflevering werkelijk over gaat: knoeien met Rikers hoofd.

Nadat hij naar een planeet in nood is gestraald, straalt Riker weer naar boven nadat hij met wat gas is geraakt. Hij wordt plotseling grijs in zijn baard, hij is de kapitein van de Ondernemingen hem wordt verteld dat het 16 jaar later is, en hij is zijn geheugen kwijt.

Het publiek weet meteen dat er iets aan de hand is, al was het maar omdat het onwaarschijnlijk lijkt dat de show in de toekomst zonder enige reden 16 jaar lang zal blijven plaatsvinden. Ofwel bevindt Riker zich in een alternatieve tijdlijn, het is een truc van een buitenaards wezen, of iets anders.

Vrij snel komen we erachter dat Riker zich in een holografische simulatie bevindt, en hoewel er verschillende aanwijzingen zijn – Data (Brent Spiner) die weeën gebruikt is een grote – is de dodelijke weggeefactie dat Riker in deze namaaktoekomst getrouwd was met Minuet (Carolyn McCormick), een vrouw die vermoedelijk in de tussenliggende jaren is omgekomen. Het probleem is dat Minuet een holografisch personage was uit de aflevering van seizoen 1, ‘11001001’.

Destijds werd ons verteld dat ze een zeer geavanceerde AI was, geladen met realisme en intelligentie door een buitenaards ras genaamd de Bynars. Toch weet Riker, en wij weten, dat ze nooit echt was, en dit is al veel eerder Reiziger met hologrammen die rondlopen, vechtend voor gelijke rechten.

De simulatie waarin Riker zich bevindt, heeft dus de gegevens in zijn hoofd geanalyseerd en ten onrechte aangenomen dat Minuet een echt persoon was. Tegenwoordig zou dit hetzelfde zijn als wanneer Riker een AI-vriendin op zijn telefoon had, en een andere AI hem probeerde te lokken met een spam-e-mail van de genoemde AI-chatbot, niet wetende dat de AI-vriendin AI was. Kortom, het holodekprogramma hallucineert en spuugt een volkomen onjuiste weergave van de werkelijkheid uit.

Nadat Riker de Minuet-fout heeft opgemerkt en tegen een nephologram Picard (Patrick Stewart) heeft gezegd “je mond te sluiten en te stoppen met praten”, probeert de aflevering ons er kort van te overtuigen dat de Romulans de toekomstige simulatie hebben opgezet om informatie uit Riker te krijgen.

De laatste ontknoping is dat het Romulan-ding ook nep is, en in plaats daarvan was het gewoon een verward buitenaards kind genaamd Barash, dat speelde met een werkelijk krachtig holografisch simulatieapparaat, compleet met een telepathische functie.

Dit laatste twist-einde is niet het beste twist-einde in TNG met een mijl. Maar alles wat eraan voorafging, met de neptoekomst, is geweldig, en nu, ruim dertig jaar later, behoorlijk profetisch. Riker vroeg aanvankelijk niet om de wol over zijn ogen te trekken, maar in seizoen 1 meldde hij zich bereidwillig aan om een ​​AI-vriendin op het holodek te hebben. Die ene twijfelachtige beslissing resulteerde drie seizoenen later feitelijk in een datalek, en daarvoor heeft Riker niemand anders dan zichzelf de schuld gegeven.

Star Trek: de volgende generatie streamt op Paramount+.