Grootste+ wordt serieus bezig met het werven van nieuwe abonnees in november.
Dat verklaart waarom de streamer deze maand zoveel geweldige films aan zijn toch al indrukwekkende bibliotheek heeft toegevoegd.
Maar welke moet je bekijken? Zoals de meeste mensen, Kijk met ons mee vertrouwt op de handige Tomatometer en Popcornmeter van Rotten Tomatoes om het beste van het beste te selecteren.
Deze maand hebben we het beperkt tot drie geweldige films: Vang me als je kunt met Leonardo DiCaprio, Indiana Jones en de laatste kruistocht met Harrison Ford En Ferris Buellers vrije dag met Mattheus Broderick.
‘Vang me als je kunt’ (2002)
Rotten Tomatoes Tomatometer: 96 procent
Vang me als je kunt’Zijn verhaal is te absurd en te vergezocht om te geloven. Natuurlijk is het gebaseerd op een figuur uit het echte leven die een talent had om mensen te bedriegen, vooral hijzelf. Leonardo Di Caprio schittert als Frank Abagnale Jr., een jonge man die in de jaren zestig een misdaadleven leidt als hij het huis verlaat.
Frank is echter geen krachtpatser. Hij is een slimme oplichter die de gave heeft om mensen te laten geloven dat hij een vliegtuigpiloot, een dokter, een advocaat of een ander persoon is die de harten (en portemonnees) zal helpen winnen van de mensen die hij oplicht. Frank is goed in wat hij doet, maar dat geldt ook voor Carl Hanratty (Tom Hanks), de FBI-agent die hem moest arresteren. Kan Carl zijn man krijgen? Of is Frank te goed om gepakt te worden?
Vang me als je kunt is Steven Spielberg’s meest luchtige – en lichtvoetige – film, met een gemoedelijk gevoel voor plezier waardoor je je medeplichtig voelt aan Franks illegale activiteiten. DiCaprio is nog nooit zo charmant geweest als hier, en Hanks doet het goed als politieagent die de gewonde jongen achter Franks stijlvolle fineer ziet.
‘Indiana Jones en de laatste kruistocht’ (1989)
Rotten Tomatoes Popcornmeter: 94 procent
Iedereen houdt van Raiders van de Verloren Arkmaar voor mij is dat altijd mijn favoriete Indiana Jones-film geweest De laatste kruistocht. De derde inzending in de legendarische franchise is gelikter, spannender en er staat meer op het spel. Bovendien is dat zo Sean Connery als Indy’s chagrijnige vader, die voor het grootste deel van de lach in de film zorgt.
Deze keer is Indy op zoek naar een kaart die zogenaamd de locatie van de Heilige Graal onthult, die de persoon die ervan drinkt het eeuwige leven geeft. De nazi’s willen het ook, en ze ontvoeren Indy’s vader, Henry Jones (Connery), zodat Jones het aan hen zal geven als Jones het vindt. Indy is echter niet van plan dat te doen, en hij zal hemel en aarde bewegen – letterlijk, aangezien Indy een verborgen tombe opgraaft die een belangrijke aanwijzing bevat – om de kaart te vinden, zijn vader te redden en misschien het hart te winnen van de Oostenrijkse kunstprofessor Elsa Schneider (Alison Doody).
Wat maakt Laatste kruistocht de beste van alle Indy’s? Het bevat geweldige actie, waaronder verschillende adembenemende decorstukken met motorfietsen met zijspan, een zeppelin en een Duitse tank, die een verrassend ontroerende finale aanvult waarin vader en zoon tientallen jaren oude wrok bijleggen. Het is de zeldzame Hollywood-film die religie serieus neemt en je tegelijkertijd de fantasie laat beleven van het vermoorden van enkele kwaadaardige nazi’s.
‘Ferris Bueller’s vrije dag’ (1986)
Rotten Tomatoes Popcornmeter: 92 procent
Tienerfilms vierden de boventoon in de jaren ’80, maar geen enkele film doemde groter op – toen en nu – dan Ferris Buellers vrije dag. De komedie van John Hughes blijft grotendeels buiten school en volgt het hoofdtrio: Ferris (Mattheus Broderick), Cameron (Alan Ruk) en Sloane (Mijn Sara) terwijl ze de klas achter zich laten om zich uit te leven in het centrum van Chicago door een Cubs-wedstrijd bij te wonen, naar een Monet te kijken in het Art Institute en te dansen in een parade. Maar in de achtervolging zit directeur Ed Rooney (Jeffrey Jones), die weet dat Ferris niets goeds van plan is en dat wil bewijzen, ook al moet hij daarvoor inbreken in het huis van Ferris.
Ook al is een deel van de mode vreselijk verouderd (echt, Sloane, een wit jasje met franjes?), Ferris Bueller is grotendeels een tijdloos avontuur dat inspeelt op het algemene verlangen om plezier te hebben. Broderick was nog nooit zo charmant als hier, maar het is Ruck die voor het meeste gelach zorgt als de kieskeurige hypochonder Cam. Tienerfilms zijn sindsdien niet meer hetzelfde Ferris Bueller’s vrije dag, en wij worden er beter van.
