1. Vergeetachtigheid voelt zeker als een van je meest persoonlijke releases tot nu toe, die je omschrijft als “een opbouw van meer dan een decennium”. Hoe zit het met dit specifieke punt in je carrière waardoor de timing goed voelde om deze nummers eindelijk uit te brengen?
Het is een opluchting om op een punt in mijn carrière en leven te komen waarop ik me zelfverzekerd genoeg voel om een soloplaat te maken die me terugbrengt naar mijn roots als straatartiest. Ik had niet meer het gevoel dat mijn volgende plaat altijd groter en beter moest zijn en stond mezelf toe iets eenvoudigs en voor mezelf te maken. Ik heb geweldige en toegewijde luisteraars die open lijken te staan voor wat ik maar wil maken, en het geeft me het gevoel dat the sky the limit is en dat ik me aan geen enkele formule hoef te houden om gehoord te worden.
2. Vertel ons over de titel, Vergeetachtigheiden de persoonlijke betekenis die het voor u heeft.
Het idee van vergetelheid – ‘onbewust of onbewust zijn van wat er gebeurt’ – is een soort gelukzalige plek waar ik soms naar toe probeer te gaan. Een plek die ik soms kan bereiken in muziek en zelfexpressie, verdwaald in het moment. Ik kan me de hele tijd zo hyperbewust zijn van alles en iedereen – het wordt vermoeiend om na te denken over ieders emoties, dynamiek, uitdrukkingen en het inlezen van elk klein dingetje en proberen alles op te lossen, dus vergetelheid door creativiteit voelt als een ontsnapping aan dat hyperbewustzijn. De andere definitie – ‘de staat van vergeten worden, vooral door het publiek’ – is voor mij soms een soort fantasie – wanneer ik me overweldigd voel door de manier waarop anderen mij zien, mij op een voetstuk plaatsen of mij in een symbool veranderen. Ik probeer naar die plek te gaan, zodat ik voor mezelf en voor de uitdrukking van mijn innerlijke wereld kan schrijven en creëren, zonder na te denken over hoe de muziek door een publiek wordt waargenomen of beoordeeld.
3. Beschrijf je geluid in drie woorden.
Melodisch, melancholisch en speels.
4. Wat is je favoriete songtekst van het hele album?
“Ik ben sterker nu ik ook zachter ben/ik ben nu ouder, maar voel me jonger dan toen ik deed alsof ik alles wist/wilde winnen in plaats van iets te leren,” uit het lied Pretendent.
5. Wie zou jouw droompartner zijn?
Ik heb er altijd van gedroomd om iets bijzonders te doen met een symfonieorkest.
6. Welke artiesten hebben je het meest geïnspireerd toen je opgroeide?
PJ Harvey, Cat Power, Portishead, Joni Mitchell, Ani Difranco en Leonard Cohen.
7. Je wordt vergeleken met mensen als Judy Garland en Kate Bush, maar als je een van hen moest kiezen voor een karaokeduet, wie zou je dan kiezen? En welk liedje zouden jullie kiezen?
Ik zou Kate Bush kiezen en Donnie en Joe Emerson’s doen Baby.
8. Hoe ziet jouw ideale zondag eruit?
Met vrienden naar het strand gaan, spelletjes doen, in de golven spelen, de tijd uit het oog verliezen. Bonus als het eindigt met een lekkere samen gekookte maaltijd.
9. Wat kunnen we nog meer van Oblivion verwachten?
Het is een verzameling oprechte en betekenisvolle liedjes die op verschillende momenten in mijn leven zijn geschreven – waarbij ze mij en de wereld aan het porren zijn, mijn relatie met mezelf en anderen en de hoogte- en dieptepunten van verliefdheid. Het instrumentenpallet is vrij beperkt om de nummers uit te lichten en overtollige elementen weg te werken. Je hoort enkele ‘fouten’ die ik erin heb bewaard om het echt te houden en je hoort onderweg enkele experimenten en speelse gitaar- en pianosolo’s.
10. Waar zie je jezelf over tien jaar?
Hopelijk muziek maken en uitvoeren, verschillende geluiden verkennen en muziek maken die betekenisvol is voor mij en anderen.
Fotografie met dank aan Alice Phoebe Lou.
