Een van de leukste dingen over Dokter Wie is dat de dokter vaak de dag wint door tegen mensen te schreeuwen. Zoals de kenmerkende acties van actiehelden gaan, is dit een van de meest opwindende en, vreemd genoeg, pacifistische. Tien jaar geleden, op 7 november 2015, zond Doctor Who ‘The Zygon Inversion’ uit, de afsluiting van een tweedelig seizoen uit seizoen 9 dat ons een van de beste films opleverde. Dokter Wie toespraken ooit. Dit moment is niet alleen de geschiedenis ingegaan als een van de beste toespraken in de show ooit, maar het is ook een voorbeeld van hoe WHO is in staat om van een maf concept iets diepzinnigs en onvergetelijks te maken.
Spoilers vooruit.
Als direct vervolg op “De dag van de dokter”, het verhaal van deze tweedelige film nam een wegwerp-subplot en nam een veel serieuzere richting. Vanaf hun introductie in de serie ‘Terror of the Zygons’ uit 1975 waren deze met sukkels bedekte shapeshifters angstaanjagend, hoewel misschien niet het beste voorbeeld van een serieuze WHO monster. In ‘The Day of the Doctor’ uit 2013 maakte schrijver Steven Moffat volop gebruik van de gelegenheid om plezier te hebben met de Zygons, inclusief veel grappen over hun sukkels, en veel dubbelganger-shennigans. Pas toen de 10e Doctor (David Tennant), 11e Doctor (Matt Smith) en War Doctor (John Hurt) hun krachten bundelden om de herinneringen van zowel mensen als Zygons uit te wissen, kwam er een vredesverdrag tot stand.
Kate Stewart overweegt de slechtst mogelijke opties.
BBC
Opnieuw was het een geweldig moment in “The Day of the Doctor” en riep het vragen op over hoeveel duplicaten van Osgood (Ingrid Oliver) er waren na haar schijnbare ondergang in de finale van seizoen 8 in 2014. Maar uiteindelijk was Moffat’s gebruik van de Zygons in “The Day of the Doctor” meestal luchtig, wat ervoor zorgt dat Moffat (samen met co-schrijver Peter Harness) over “The Zygon Invasion” en “The Zygon Inversion” zo opmerkelijk. Omdat, hoewel de dokter een staakt-het-vuren tussen mensen en Zygons tot stand bracht, hij er niet over nadacht hoe een geheel nieuwe immigrantenpopulatie van ruimtewezens die op aarde leeft het de komende jaren moeilijk zou kunnen krijgen.
Het onderwerp immigratie en radicalisering is duidelijk in deze twee afleveringen van Zygon, maar de ware thematische kracht van de aflevering komt neer op de climax van ‘The Zygon Inversion’. Ondanks alles zijn de mensheid en het Zygon-genre precies terug waar ze waren in ‘De Dag van de Dokter’: op de rand van wereldwijde vernietiging. Als voorzorgsmaatregel creëerde de dokter twee vakjes, elk met twee knoppen, met het opschrift ‘waarheid’ of ‘gevolgen’. Kate Stewart (Jemma Redgrave) kan op de ene of de andere knop drukken en de hele mensheid of alle Zygons vernietigen. Ondertussen kan een Zygon die de vorm van Clara (Jenna Coleman) heeft aangenomen, op haar eigen knoppen drukken om alle verborgen Zygons op aarde te onthullen of ze permanent menselijk te maken.
De dokter presenteert deze opties niet als eerlijk. In plaats daarvan stelt hij dat elke groep die wraak neemt op wreedheid in feite een hele groep ‘nieuwe, wrede mensen’ wordt. Dit leidt tot de beroemde toespraak waarin de dokter duidelijk maakt dat deze impasse is geworden: “een oorlogsmodel op schaal… elke oorlog, ooit gevochten, recht voor je neus… telkens wanneer je dat eerste schot afvuurt, hoe goed je je ook voelt, je hebt geen idee wie er gaat sterven!”
Het punt van de dokter hier lijkt eenvoudig: dat geweld meer geweld voortbrengt, en dat de slachtoffers van dat geweld niet weten en er niet om geven wiens schuld het oorspronkelijk kan zijn geweest. En in feite wijst de dokter erop dat tolerantie in het heden de sleutel is. ‘Niemand wint lang,’ zegt de dokter grimmig.
In termen van wereldaangelegenheden en de studie van de menselijke geschiedenis is de waarschuwing van de Dokter krachtig, een boodschap van consequentie en geweten die veel verder reikt dan sciencefiction.
