In november 2015 bereikte de Star Wars-hype een recordhoogte. We waren iets meer dan een maand verwijderd van de eerste nieuwe Star Wars-film in een decennium. De franchise luidde onder Disney een nieuw tijdperk in, met geïnspireerde regisseurs aan het roer van een nieuwe trilogie en belangrijke spin-offs. Alle betrokkenen leken het potentieel te begrijpen om Star Wars weer leuk te maken.
Star Wars maakte ook bewegingen op het gebied van gaming. Eerder dat jaar kondigde Electronic Arts een tienjarige deal aan met Disney, waardoor ze de exclusieve rechten kregen om Star Wars-games te maken. Er heerste terechte onrust onder de spelers. Als je bedenkt hoe slecht het met het bedrijf gaat andere meerjarige overeenkomsten zijn gegaan, was een nieuwe deal van tien jaar niet geruststellend. De eerste game die onder de deal werd aangekondigd, hielp deze bittere pil echter iets gemakkelijker: een nieuwe Star Wars-strijdfront.
Dit zou niet alleen de grote terugkeer van de ontwikkelaar zijn baanbrekende multiplayer-seriedat slechts enkele weken vóór de film viel, was het begeleid door DICEde Slagveld studio. Dit leek een match made in Heaven en een veelbelovende start van EA’s Star Wars-tijdperk. Helaas, zoals velen op de lanceringsdag ontdekten, was deze droom-reboot niets meer dan een schaduw van zijn vroegere zelf.
Het is moeilijk om als eerste over DICE te praten Front game zonder te erkennen hoe adembenemend mooi het is. Zelfs een decennium later, Front ziet er in bepaalde scènes ronduit fotorealistisch uit. Lucasfilm verleende DICE toegang tot echte rekwisieten en bezittingen uit de Star Wars-films en verhuurde de studio 3D-scan ze in het spel.
De resultaten spreken voor zich. Alles, van de slijtage van het Stormtrooper-pantser tot de gevesten van de lichtzwaarden van Luke en Vader, wordt tot in de kleinste details nagebouwd. Dit, gecombineerd met de krachtige Frostbite-engine (gebruikt voor games als Slagveld 6 En Dragon Age: De Sluierwacht) gebruikt om de iconische planetenlandschappen uit de film na te bootsen, slaagde DICE erin een van de mooiste games van zijn tijd te maken.
De game klinkt ook precies zoals de films. Blasters, explosies en voertuigen hebben allemaal het buitenaardse gezoem en mechanische gebrul dat je zou verwachten. Het was duidelijk dat DICE een groot deel van zijn tijd besteedde aan het nabootsen van het spektakel van Star Wars. Helaas leek het erop dat daar de bok stopte.
Front was geheel inhoudsloos. Het omvatte alleen het oorspronkelijke trilogietijdperk. Geen van de planeten of facties uit de prequel-trilogie was vertegenwoordigd. Nog belangrijker was dat de game niets bevatte van de toen aankomende films, afgezien van een gratis kaart na de lancering die er uitzag precies leuk vinden Tatooine.
Afgezien van de ruïnes van het Empire is Jakku niet te onderscheiden van Tatooine.
DOBBEL
Over planeten gesproken: de game werd gelanceerd met slechts twaalf kaarten, waarvan er vele niet werkten met bepaalde populaire modi. Bij de lancering waren er negen modi, waarvan er vele afgeleiden waren van de typische modi die je in elke andere multiplayer-shooter zou zien. Kaarten misten ook situationele variatie. Er waren geen ruimtegevechten met slagschepen waar je aan boord kon gaan zoals die van 2005 Gevechtsfront II. DICE heeft niet eens de mogelijkheid toegevoegd om van het oppervlak van een planeet de ruimte in te vliegen, een verbluffende functie van de geannuleerd Gevechtsfront III.
Het ontbrak ook aan diepgang in de gameplay. DICE gemaakt Front een veel meer casual shooter: beweging, voertuig- en wapenbehandeling en zelfs de vaardigheden van de speler werden veel eenvoudiger gemaakt dan de gemiddelde multiplayer-shooter van die tijd. Front gespeeld als een arcadeversie van zoiets als Battlefield of Call of Duty, en dat was niet iets dat de meeste mensen lange tijd wilden spelen.
De grootste fout was echter het ontbreken van een campagne voor één speler. Dit was een spel van $ 60 met een seizoenspas van $ 50. En het enige dat er was, was de kernervaring voor meerdere spelers.
Met al deze nadelen is dit de enige reden om te spelen Front was de pure nieuwigheid dat het een glimmend nieuw Star Wars-spel was. DICE had het uiterlijk en de klank van de wetenschaps-fantasiewereld waarop het was gebaseerd, maar vergat er iets zinvols aan toe te voegen.
Afgezien van de ongelooflijke presentatie had Battlefront geen diepgang.
DOBBEL
Ik herinner me dat ik eind 2015 zo verwikkeld was in de Star Wars-hype dat ik de duurste versie van de game vóór de lancering had gereserveerd. En in de loop van een week na de release kwamen mijn vrienden en ik tot het langzame besef dat we gedupeerd waren. We zouden de game daarna hier en daar opnieuw bekijken De kracht ontwaakt in de bioscoop verschijnen, en opnieuw wanneer Schurk Eén uitgebracht in 2016. Maar elke keer dat we speelden, kwamen we tot dezelfde conclusie: dit droomspel was zo dor als de vlakten van Tatooine. Front heeft me een waardevolle les geleerd over het vooraf bestellen van een videogame, iets wat ik sindsdien niet meer heb gedaan.
Net als Disney’s plannen voor films op jaarbasis, kwam EA’s Star Wars-deal niet uit. Hoewel het ons een aantal fantastische games heeft opgeleverd, zoals Respawn’s Jedi serieen de ondergewaardeerde Star Wars-eskadershet consolideren van zo’n geliefde franchise onder één enkele, impopulaire uitgever leek een slechte weg vooruit. In 2023 eindigde de deal, waardoor andere ontwikkelaars een kans kregen om hun eigen titels te maken.
Wat de Battlefront-serie betreft, maakte DICE de eerste game goed met die van 2017 Gevechtsfront II. Het vervolg voegde alle drie de Star Wars-tijdperken toe, een campagne voor één speler, meer speelbare helden en schurken, en meer modi en kaarten. Helaas werd wat een fantastische game was, door de meesten ontsierd controversieel en flagrant voorbeelden van roofzuchtige in-game inkomsten genereren. De situatie was zo slecht, dat Disney er zelfs toe werd gedwongen om te gaan zitten Vertegenwoordiger van de Amerikaanse staat om betrokken te raken, waardoor de praktijk permanent voorgoed wordt beïnvloed.
Wat betreft de erfenis van de eerste game: Star Wars-strijdfront vertegenwoordigt een wankele start van een impopulaire zakelijke deal. Het profiteerde van de hype van de grote comeback van Star Wars, maar maakte de belofte niet waar. Alleen al daarom is het een van de meest teleurstellende games van zijn generatie, een game die de meeste mensen zich tien jaar later niet eens meer zullen herinneren.
