Meerpartijenaansprakelijkheid | Federale Handelscommissie

Vandaag kondigen we een nieuwe handhavingsactie aan die erop gericht is bedrijven verantwoordelijk te houden voor consumentenschade veroorzaakt door anderen of waarbij zij rechtstreeks aan het wangedrag hebben deelgenomen. Hierin actie tegen Seed ConsultingWij beweren onder meer dat Seed verschillende misleidende programma’s heeft ondersteund en gefaciliteerd waarmee consumenten duizenden dollars zijn afhandig gemaakt. Seed regelde bijvoorbeeld creditcardfinanciering voor slachtoffers van een vermeende oplichterij met vastgoedseminars, en zodra de consumenten de kaarten hadden ontvangen, communiceerde Seed de kredietlimieten aan de vermeende oplichters, die toen wisten dat de consumenten tienduizenden dollars beschikbaar hadden voor de betaling van ‘collegegeld’. Wij beweren dat Seed actief heeft deelgenomen aan het plan, terwijl hij op de hoogte was van de onrechtmatigheid ervan. Dit is slechts een van de vele zaken die we hebben aanhangig gemaakt waarin wordt beweerd dat een bedrijf aansprakelijk kan zijn voor het assisteren en faciliteren van of anderszins samen met andere bedrijven deelnemen aan wangedrag.

Alleen al in de afgelopen twee jaar hebben we handhavingsmaatregelen genomen tegen bedrijven die:

• financiering van aankopen van frauduleuze producten door consumenten (zien Zaadadvies En Billijke Acceptatie Corp.);
• uitvoeringsdiensten leveren in verband met een bedrieglijk verkocht product (zien Support.com);
• betalingen verwerken voor frauduleuze verkopers (zien RevenueWire, KwalitatiefEn Complete verkopersoplossingen);
• geld inzamelen voor schijn-goede doelen (zien Outreachend bellen);
• VoIP-diensten aanbieden om robocallers op te lichten (zien Globex, Alcázar, FTC-waarschuwingsbrievenEn FTC/FCC-waarschuwingsbrieven);
• misleidende campagnes maken voor adverteerders (zien Verkeersopstoppingen);
• een advertentieplatform exploiteren waarop misleidende beweringen worden gedaan (zien Tapjoy);
• leads kopen die zijn gegenereerd door misleiding of andere wetsovertredingen (zien Carrièreonderwijs Corp (CEC), Mediamix, EduTrek, Grand Bahama-cruiselijnEn Alliantie Veiligheid);
• winst uit verkopen door distributeurs die misleidende inkomsten of productclaims maken (zien AdvoCareevenals ingezonden MLM-waarschuwingsbrieven april En juni 2020; of
• valse schulden verkopen aan incassobureaus (zien GAFS).

Dit algemene concept is niets nieuws. Dertig jaar geleden omarmde Barry Cutler, destijds directeur van het Bureau of Consumer Protection, zijn ‘paardenbloemtheorie’ over wetshandhaving, gebaseerd op ‘het idee dat als we alleen maar paardenbloemen plukken, ze meteen weer zullen ontkiemen; we moeten de wortels aanvallen.’¹ Volgens Cutler betekende dit “het achtervolgen van de mensen die de spaken van het wiel vormen, die ansichtkaarten, producten en verkoopscripts leveren en het geld innen, waarmee in feite de creditcardbetalingen worden witgewassen voor de (oplichters).”² Hoewel we dit concept hebben uitgebreid naar nieuwe soorten bedrijven, zoals financieringsmaatschappijen en aanbieders van VoIP-diensten, is het algemene idee hetzelfde: we zullen niet toestaan ​​dat deze partijen profiteren van wangedrag, en we zullen proberen hen aansprakelijk te stellen wanneer ze actief deelnemen aan illegaal gedrag, met kennis van de onrechtmatigheid ervan.³

We hebben verschillende juridische theorieën gebruikt om aansprakelijkheid op te leggen aan bedrijven waarvan hun klanten, leveranciers of zakenpartners zich ook schuldig hadden gemaakt aan wangedrag. Bijvoorbeeld:

• een principaal aansprakelijk stellen voor misleidend gedrag van zijn agent (zien CEC En Progressieve leasing);
• middelen en hulpmiddelen – het geven van een valse voorstelling (of een vervalst of nagemaakt artikel) aan een ander, in de wetenschap dat het mogelijk was dat de middelen in de handelsstroom konden worden geplaatst en aan consumenten konden worden doorgegeven (zien Support.com En Nerium/Signum Biowetenschappen);
• oneerlijk gedrag – handelen of nalaten consumenten bloot te stellen aan het risico van aanzienlijke schade die redelijkerwijs niet te vermijden is, waarbij de voordelen van het handelen of nalaten niet opwegen tegen de kosten;
• aansprakelijkheid onder de Telemarketing Sales Rule (TSR) voor het “veroorzaken van (een ander) om te bellen” in strijd met de TSR; of
• het “bijstaan ​​en faciliteren” van een schending van de TSR, door substantiële hulp en ondersteuning te bieden, terwijl men weet, of bewust vermijdt te weten, dat het gedrag onwettig was.

De verlichting waar we in deze gevallen om hebben gevraagd, omvatte vaak schadeloosstelling voor benadeelde consumenten, maar ook dwangmaatregelen die het doorlichten en monitoren van leveranciers of klanten in de toekomst vereisen, waaronder:

• toewijding van zakenpartners;
• vaststelling van contractuele vereisten en serviceniveaunormen voor compliance en prestaties;
• voortdurende monitoring en audits om naleving vast te stellen; En
• waarbij zakenpartners verplicht worden deze eisen door te drukken naar opdrachtnemers.

Hoewel we bedrijven er niet van willen weerhouden om verkopers in te huren of zaken te doen met andere partijen, willen we ook niet dat bedrijven illegaal gedrag kunnen uitbesteden en daarvan kunnen profiteren. Bovendien willen we bedrijven aanmoedigen om hun leveranciers, klanten en zakenpartners verstandig door te lichten en te monitoren. Bij het zoeken naar goede kandidaten voor handhaving waarbij meerdere spelers betrokken zijn, kijken we naar het hele ecosysteem dat het wangedrag ondersteunt of mogelijk maakt, waarbij we rekening houden met de volgende factoren:

• Is het najagen van slechts enkele verantwoordelijke partijen voldoende voor handhaving?
• Zijn markt- of andere private prikkels voldoende om het gewenste gedrag bij alle deelnemers teweeg te brengen?
• Hebben de bedrijven in kwestie het vermogen om de benodigde steun aan overtreders te onthouden?
• In hoeverre hebben de betreffende bedrijven consumenten geschaad of geprofiteerd van hun betrokkenheid?
• Zouden de baten van monitoring de kosten overstijgen?
• Werkt de potentieel aansprakelijke verkoper, klant of zakenpartner samen met gedaagden of respondenten in andere zaken die zijn aangespannen door de FTC of andere wetshandhavingsinstanties?

___________________________

¹ Barry J. Cutler, Ontwikkelingen op het gebied van consumentenbescherming bij de Federal Trade Commission60 Antitrust Law Journal 123, 130 (1991).

² Identiteitskaart

³ Zie bijv, Opgestelde verklaring van de Commissie over de handhaving door de FTC van operatie Chokepoint-gerelateerde bedrijvenvoor de Subcommittees on National Security and Government Operations van de Committee on Oversight and Government Reform, Amerikaans Huis van Afgevaardigden op 10 (26 juli 2018) (“Wanneer een betalingsverwerker een frauduleuze handelaar helpt geld van consumenten af ​​te pakken – hetzij door de handelaar actief te helpen zijn frauduleuze gedrag te verbergen voor de overnemende banken en betalingsnetwerken, of door een oogje dicht te knijpen voor de fraude van de handelaar – zal de Commissie passende wetshandhaving nastreven om consumenten en concurrentie te beschermen.”).