Kurt Russell’s eerste acteeroptreden vond plaats in 1962, toen hij een personage speelde genaamd Kevin in de sitcom “Dennis the Menace”. Hij was 11 jaar oud. Russell trad in de voetsporen van zijn vader, Bing Russell, die een behoorlijk inkomen had verdiend als ondersteunende speler in vele, vele tv-shows uit de jaren vijftig. Bing was ook eigenaar van een honkbalteam in de minor league, dus de jonge Kurt volgde ook de passies van zijn vader voor de sport. Als jongere overwoog Russell vaak om het acteren te verlaten om een carrière in het honkbal na te streven. Er moest een speciale planning worden geregeld, zodat Russell kon blijven acteren.
Walt Disney zag echter iets in de jonge Russell, wetende dat de jongen wel eens een van de grootste supersterren van het bedrijf zou kunnen zijn. Russell heeft vaak gesproken over hoe hij en Walt in de Disney-kantoren rondhingen, pingpong speelden en over films praatten. Zo te horen gebruikte Disney Russell als klankbord, in een poging erachter te komen wat het jonge publiek op filmgebied interessant zou kunnen vinden. In 1966 tekende Russell een tienjarig contract met Disney en werd, zoals Walt voorspelde, de best scorende ster van de studio van de jaren zeventig. Beroemd, de laatste memo die Disney ooit schreef vóór zijn dood in 1966 stond simpelweg de uitdrukking ‘Kurt Russell’.
Russell verscheen in verschillende lichtgewichtfilms voor Disneywaaronder films als ‘Mosby’s Marauders’, ‘The Horse in the Grey Flannel Suit’ en ‘Follow Me, Boys!’ Maar in 1969, toen Russell 18 was, speelde hij in de film ‘The Computer Wore Tennis Shoes’, waarin hij een personage speelde genaamd Dexter Riley, een student aan het fictieve Medfield College. Het zou uiteindelijk de eerste van drie Disney-films worden met Russell als Dexter in de hoofdrol en die zich afspelen op Medfield College, samen met ‘Now You See Him, Now You Don’t’ en ‘The Strongest Man in the World’.
Kurt Russell speelde in de jaren zestig en zeventig in Disney’s Dexter Riley-films
Disney’s eerste Medfield College-film was de komedie “The Absent-Minded Professor” van Robert Stevenson uit 1961, een sciencefictionvoertuig voor Fred McMurray. In die film bedenkt de titulaire professor, Ned Brainard, een natuurkundig tartende rubberachtige substantie die hij flubber noemt, een materiaal dat kinetische energie oppikt terwijl het stuitert. Die film werd gevolgd door Stevensons vervolg uit 1963, ‘Son of Flubber’, een film die onderzoekt wat er zou gebeuren als je flubber aan een universiteitsvoetbalteam zou geven. Overigens werden die films in 1997 opnieuw gemaakt als een voertuig voor Robin Williams, simpelweg getiteld ‘Flubber’. Het Medfield College-universum is enorm en gevarieerd.
Toen het in 1969 tijd werd om een Kurt Russell-voertuig te maken, ging Disney terug naar Medfield College voor ‘The Computer Wore Tennis Shoes’, een film over een onschuldige en fatsoenlijke tiener genaamd Dexter Riley. Russells personage repareert de enige computer van zijn universiteit (een enorme machine ter grootte van een kamer) wanneer een onweersbui buiten een stroomstoot in de computer veroorzaakt, waardoor hij wordt geëlektrocuteerd. Maar in plaats van hem te doden, verandert de bliksem de hersenen van Dexter, en hij wordt net zo goed functionerend als, nou ja, een computer, waardoor hij verschillende academische competities kan winnen (tot zijn eigen verbazing). Uiteraard keren de hersenen van Dexter tegen het einde van de film terug naar normaal en worden er overal waardevolle levenslessen geleerd.
En ja hoor, “The Computer Wore Tennis Shoes” bleek een kassucces te zijn. Dexter Riley zorgde voor een aantrekkelijke, plooibare Everyman, dus Disney gebruikte het personage (terwijl Russell hem speelde) snel opnieuw voor Robert Butler’s film ‘Now You See Him, Now You Don’t’ uit 1972, waarin Dexter onzichtbaar wordt gemaakt. Dit was ook niet de laatste keer dat Dexter tijdelijk superkrachten kreeg.
Disney en Russell hebben meer Medfield College-films gemaakt dan je zou beseffen
In “Now You See Him, Now You Don’t” is Dexter opnieuw aan het werk in de laboratoria van Medfield College tijdens een onweersbui. Deze keer doordrenkt de bliksem een van zijn experimentele vloeistoffen met onzichtbaarheidseigenschappen. Je kunt het op iemand wrijven en hem onzichtbaar maken, en het dan gewoon afwassen met water. Een ander terugkerend element in de Medfield-films is dat de universiteit, hoewel een particuliere universiteit, altijd op de rand van een financiële ineenstorting staat. Dexter vindt dus voortdurend nieuwe manieren om het open te houden.
De derde Dexter Riley-film was het uitje van Vincent McEveety uit 1975, ‘The Strongest Man in the World’. Opnieuw heeft Medfield geld nodig, en opnieuw levert een van Dexters wetenschappelijke experimenten een substantie op die krachten geeft. Deze keer is het een chemisch verbeterde ontbijtgranen die Dexter superkracht geeft nadat hij ervan heeft gegeten. De film bereikt vervolgens een hoogtepunt met een gewichtheffenwedstrijd voor een lucratieve sponsoring van een landelijk graanbedrijf. Ja, dit is technisch gezien een pro-dopingfilm, zij het een zeer dwaze en lichtgewicht film.
Overigens was de stad Medfield ook het decor voor Disney’s film “The Shaggy DA” uit 1976. In die film speelde Russell echter niet.
In 1995 was dat er nog niet een andere Medfield universiteitsfilm in de vorm van Peyton Reed’s tv-remake van ‘The Computer Wore Tennis Shoes’, met Kirk Cameron als Dexter Riley. Het uitgangspunt is vrijwel hetzelfde: een stroomstoot downloadt een geautomatiseerde encyclopedie rechtstreeks naar Dexters hersenen, waardoor hij superslim wordt. Larry Miller, Dean Jones, Dan Castellaneta en Paul Dooley spelen ook de hoofdrol. Het wordt niet erg goed onthouden, behalve misschien door Disney Channel-obsessieve mensen uit de jaren negentig.
Dus tussen de drie ‘Flubber’-films, de vier Dexter Riley-films en ‘The Shaggy DA’ zijn er acht Medfield College-films. Het is een geheel eigen filmisch universum.
