De Democraten beginnen het nieuwe jaar op een hoogte.
Een reeks overwinningen uit 2025, zowel in de rode als in de blauwe statenwerd gekenmerkt door een opvallende verbetering ten opzichte van de vertoning van het feest in 2024. Die overprestatie betekent, om de politieke term van kunst te gebruiken, dat kandidaten – waaronder zelfs sommigen die verloren – een aanzienlijk hoger percentage van de stemmen kregen dan de presidentskandidaat. Het lukte Kamala Harris.
Dat is een krachtig signaal in de aanloop naar de tussentijdse verkiezingen, wat erop wijst dat de Democratische partizanen energiek zijn, een belangrijk ingrediënt van elke succesvolle campagne, en dat de partij steun wint van de onafhankelijken en misschien zelfs van enkele ontevreden Republikeinen.
Als de geschiedenis een gids is en de ongelijke economie een voorteken, de Democraten zullen dat wel doen zeer waarschijnlijk de controle over het Huis overnemen in november, waarmee op zijn minst de drie zetels werden behaald die nodig zijn om de naakte meerderheid van de Republikeinse Partij weg te vagen. De De Senaat lijkt langer te zijn – hoewel niet onmogelijk – bereik, gezien de Republikeinse inslag van de staten die worden betwist.
Kortom, de Democraten zijn er veel beter aan toe dan alle andere zwarte crêpe en existentiële ideeën een jaar geleden voorgesteld.
Ja, de partij leed een verpletterende nederlaag in de presidentiële race. Maar 2024 was nooit de ramp waarvan sommigen dachten dat het zou zijn. Democraten gewonnen twee zetels in het Huis en hielden stand in de meeste wedstrijden, afgezien van de strijd om de Senaat, waar verschillende Republikeinse staten terugkeerden naar de vorm en de weinige overgebleven Democratische holdouts van de kamer verdreven.
Toch zijn de Democraten Democraten, niet alles is geluk en licht in de partij van Jefferson, Jackson, Clinton en Obama.
Campagne voeren om voorzitter van de partij wordenKen Martin beloofde afgelopen winter een grondige evaluatie van de verkiezingen van 2024 uit te voeren en de bevindingen ervan openbaar te maken, als een stap in de richting van het herstellen van de fouten van de Democraten en het versterken van de partij in de toekomst.
“Wat we nu moeten doen, is echt grip krijgen op wat er is gebeurd”, zei hij vóór zijn verkiezing tegen verslaggevers.
Nu heeft Martin besloten dat autopsierapport te begraven.
“Hier is onze North Star: helpt dit ons om te winnen?” zei hij half december in een verklaring waarin hij zijn ommekeer en de zonder pardon begrafenis van de studie aankondigde. “Als het antwoord nee is, leidt dat af van de kernmissie.”
Dat is zeker zo geen tekort aan verkiezingsanalyses voor 2024 voor het vragen. Het opruimen van het puin, het wijzen met de vingers en het beschuldigen van de schuld begon een oogwenk nadat Donald Trump tot winnaar werd uitgeroepen.
Er zijn voorschriften van de gematigde en progressieve vleugels van de partij – wat uiteraard suggereert dat de Democraten absoluut hun richting moeten veranderen om enige kans te maken om ooit weer te winnen. Er zijn diagnoses van een mengelmoes van presidentskandidaten voor 2028aangegeven en niet aangegeven, zichzelf aanbiedend als zowel ziener als democratische redder.
Het rapport waar Martin opdracht voor gaf, zou echter het definitieve woord van de partij zijn, dat zowel een heldere terugblik als een heldere weg vooruit zou bieden.
“We weten dat we terrein hebben verloren bij de Latino-kiezers”, zei hij in die zoekende dagen voordat hij partijvoorzitter werd. “We weten dat we terrein hebben verloren ten opzichte van vrouwen en jongere kiezers en, uiteraard, kiezers uit de arbeidersklasse. We weten nog niet het hoe en waarom.”
Als onderdeel van het onderzoek werden in elk van de vijftig staten meer dan 300 Democraten geïnterviewd. Maar er was goede reden om aan de integriteit van het rapport te twijfelen, nog voordat Martin zijn schep tevoorschijn haalde en begon te graven.
Volgens de New York Times en anderen was er geen plan om dat van president Biden te onderzoeken eigenzinnig besluit om zich opnieuw verkiesbaar te stellen ondanks zijn hoge leeftijd en het was niet de bedoeling om de strategische beslissingen die Harris nam in twijfel te trekken haar haastcampagne.
Dat is hetzelfde als een moord oplossen door het gebruikte wapen te negeren en voorbij te gaan aan de doodsoorzaak.
Nieuwsgierig, inderdaad.
Toch was er voorspelbare verontwaardiging toen Martin op zijn belofte terugkwam.
“Dit is een zeer slechte beslissing die riekt naar de voorzichtigheid en zelfgenoegzaamheid die ons tot dit moment hebben gebracht”, zei hij. Dan Pfeiffereen alumnus van het Witte Huis van Obama, gepost op sociale media.
“De mensen die zich vrijwillig hebben opgegeven, gedoneerd en gestemd hebben, verdienen het om te weten wat er mis is gegaan”, zegt voormalig Jamal Simmons Harris vice-presidentieel adviseurvertelde de krant Hill. ‘De DNC zou het hen moeten vertellen.’
In 2013 gaven de Republikeinen opdracht een soortgelijke beoordeling na de actie volgende Het verlies van Mitt Romney voor president Obama. Het was vernietigend in zijn botte commentaar.
In het 98 pagina’s tellende rapport stond dat een zelfvoldane, onverschillige, ideologisch rigide partij kiezers afkeerde met een oud beleid dat in tientallen jaren weinig was veranderd, en nutteloos een beeld projecteerde dat minderheden en jonge kiezers vervreemdde.
Een van de aanbevelingen was dat de postmortem de partij opriep om “een meer verwelkomend soort conservatisme” te ontwikkelen en een uitgebreide reeks “inclusie”-voorstellen voor minderheidsgroepen, waaronder Latino’s, Aziaten en Afro-Amerikanen, suggereerde. (VAN DEiedereen?)
‘Tenzij er veranderingen worden aangebracht’, concludeerde het rapport, ‘zal het voor de Republikeinen steeds moeilijker worden om in de nabije toekomst opnieuw presidentsverkiezingen te winnen.’
Trump uiteraard drie jaar later het Witte Huis won precies niets doen van wat het rapport aanbeveelt.
Dat suggereert dat de Democratische autopsie, al dan niet begraven, waarschijnlijk niet veel uitmaakt als kiezers naar de stembus gaan. (Zijn de betaalbaarheid, stom.)
Dat gezegd hebbende, had Martin de beoordeling moeten vrijgeven, en niet alleen vanwege de geïnvesteerde tijd en moeite. Er bestond al democratische vijandigheid jegens de voorzitter, vooral onder donoren die ontevreden waren over zijn leiderschap en prestaties, en het begraven van het autopsierapport zal niet helpen.
Martin heeft zijn woord gegeven, en het breken ervan is een onnodige afleiding en een smet op het feest.
Bovendien kan een beetje doordachte zelfreflectie nooit kwaad. Het is moeilijk om vooruit te kijken als je de jouwe hebt hoofd in het zand steken.
